از بی‌ایمان شدن برحذر باش

‏«ای برادران باحذر باشید مبادا در یکی از شما دل شریر و بی‌ایمان باشد که از خدای حیّ مرتدّ شوید.‏»‏‏—‏عبرانیان ۳:‏۱۲‏.‏

۱.‏ سخنان پولس به مسیحیان یهودی‌نژاد،‏ ما را از چه حقیقت تکان‌دهنده‌ای خبردار می‌سازد؟‏

چه تصور وحشت‌آوری—‏حتی انسانهایی که رابطه‌ای نزدیک با یَهُوَه دارند ممکن است روزی ‹دلی شریر› پیدا کنند و ‹از خدای حیّ مرتدّ شوند›!‏ براستی چه اخطار مهمی!‏ در اینجا روی سخن پولس رسول نه با بی‌ایمانان،‏ بلکه با کسانی بود که زندگی خود را بر پایهٔ ایمانی که به قربانی فدیه عیسی مسیح داشتند به یَهُوَه وقف کرده بودند.‏

۲.‏ چه سؤالاتی درخور بررسی می‌باشند؟‏

^۲ چطور ممکن است شخصی با داشتن چنین برکت روحانیی زمانی ‹دل شریر پیدا کند و بی‌ایمان شود›؟‏ براستی،‏ چگونه امکان دارد کسی که طعم خوش محبت و فیض یَهُوَه را چشیده است،‏ عمداً از وی روی گردان شود؟‏ و آیا ممکن است چنین چیزی بر سر ما بیاید؟‏ این سؤالات ما را به خود می‌آورد،‏ و بر آن می‌دارد که از خود بپرسیم که دلیل چنین اخطارهایی چیست؟‏—‏۱قرنتیان ۱۰:‏۱۱‏.‏

دلیل این تذکرات سخت چیست؟‏

۳.‏ مشکلات مسیحیان قرن اول را که در اورشلیم و نواحی اطراف آن زندگی می‌کردند شرح بده.‏

^۳ از ظواهر امر اینطور پیداست که پولس نامهٔ خود را در سال ۶۱ د.‏م.‏،‏ به مسیحیان یهودی‌نژاد در یهودیه ارسال داشت.‏ تاریخدانی اظهار می‌کند که در آن زمان «در اورشلیم و تمام آن نواحی اشخاص آرام و پرهیزکار،‏ صلح و امنیت نداشتند.‏» زمانه،‏ زمانهٔ بی‌قانونی و خشونت بود؛‏ حضور ارتش روم،‏ زلوتهای یهودی و ضدرومی که اظهار دلیری می‌کردند،‏ و فعالیتهای تبهکاری دزدانی که از این آب گل‌آلود ماهی می‌گرفتند،‏ آمیزه‌ای بود که به این اوضاع آشفته دامن می‌زد.‏ این اوضاع،‏ موقعیت را برای مسیحیانی که سعی بسیار می‌کردند تا خود را در این مسائل درگیر نسازند،‏ بسیار دشوار می‌ساخت.‏ (‏۱تیموتاؤس ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ حتی بعضی از افراد،‏ مسیحیان را به دلیل بیطرفیشان وصلهٔ ناجور اجتماع و حتی اشخاصی فتنه‌انگیز قلمداد می‌کردند.‏ مسیحیان اغلب متحمل جور و ستم،‏ و ضایعات مالی و شخصی می‌شدند.‏—‏عبرانیان ۱۰:‏۳۲-‏۳۴‏.‏

۴.‏ چه فشار مذهبیی به مسیحیان یهودی‌نژاد وارد می‌آمد؟‏

^۴ مسیحیان یهودی‌نژاد همچنین زیر فشارهای شدید مذهبی قرار داشتند.‏ غیرت شاگردان وفادار عیسی و متعاقب آن رشد سریع جماعت مسیحی حسادت و غضب یهودیان،‏ بخصوص رهبرانشان را برمی‌انگیخت.‏ این افراد برای به ستوه آوردن و زجر و شکنجه دادن پیروان عیسی مسیح از هیچ عملی فروگذار نبودند.‏a (‏اعمال ۶:‏۸-‏۱۴؛‏ ۲۱:‏۲۷-‏۳۰؛‏ ۲۳:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۲۴:‏۱-‏۹‏)‏ البته شاید بعضی از مسیحیان مورد آزار و شکنجهٔ قرار نگرفته بودند،‏ ولی حتی اینها هم از تحقیر و تمسخر یهودیان گریزی نداشتند.‏ مذهب مسیحیت به دلیل نوپا بودنش مورد تحقیر بود،‏ زیرا نه شکوه یهودیت را داشت،‏ و نه معبد،‏ کهانت،‏ جشنها،‏ و قربانیهای رسمی و دیگر چیزهای آن را.‏ حتی عیسی که رهبر مسیحیان بود به عنوان جنایتکار به اعدام محکوم شده بود.‏ از این رو،‏ مسیحیان برای به اجرا گذاشتن احکام مذهبیشان می‌بایست باایمان،‏ شجاع،‏ و پراستقامت می‌بودند.‏

۵.‏ چرا برای مسیحیان یهودیه بسیار ضروری بود که از لحاظ روحانی بیدار بمانند؟‏

^۵ علاوه بر اینها،‏ مسیحیان یهودی‌نژاد،‏ در دوره‌ای حساس از تاریخ قوم یهود می‌زیستند.‏ بسیاری از رویدادهایی که سَروَر آنان،‏ عیسی مسیح،‏ از آنها به عنوان نشانِ پایان سیستم یهودی یاد کرده بود،‏ در آن زمان به وقوع پیوسته بودند.‏ پس،‏ پایان سیستم یهودی نمی‌توانست دور باشد.‏ مسیحیان برای بقای خود می‌بایست از لحاظ روحی هوشیار می‌ماندند و آماده می‌بودند که به ‹کوهستان بگریزند.‏› (‏متی ۲۴:‏۶،‏ ۱۵،‏ ۱۶‏)‏ آیا آنها از ایمان و بنیهٔ روحانی کافی برخوردار بودند تا همانطور که عیسی به آنها گفته بود بلافاصله وارد عمل شوند؟‏ ظاهراً تا حدی شک در بین آنان وجود داشت.‏

۶.‏ مسیحیان یهودیه چه نیاز فوریی داشتند؟‏

^۶ طی دهه‌ای که پس از آن سیستم یهودی به انحلال کامل رسید،‏ فشاری عیان در داخل و خارج از جماعت مسیحی بر مسیحیان یهودی‌نژاد وارد می‌آمد.‏ بنابراین نیاز به تشویق داشتند.‏ این مسیحیان برای آنکه ببینند راهی را که انتخاب کرده‌اند درست است،‏ و زحمات و سختیهایی که می‌کشند بی‌جهت نیست،‏ به نصیحت و راهنمایی نیاز داشتند.‏ خوشبختانه،‏ پولس متحمل این بار شد و ایشان را یاری کرد.‏

۷.‏ چرا برای ما بسیار اهمیت دارد که بدانیم پولس چه چیزی برای مسیحیان یهودی‌نژاد نوشت؟‏

^۷ دانستن آنچه پولس برای مسیحیان یهودی‌نژاد نوشت برای ما اهمیت زیادی دارد.‏ چرا؟‏ زیرا که وجوه تشابه زیادی میان آن زمان و زمانهٔ ما وجود دارد.‏ روزی نیست که فشارهای این دنیای تحت سلطهٔ شیطان بر ما سنگینی نکند.‏ (‏۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ اکنون،‏ نبوتهای عیسی و رسولان وی در مورد ایام آخر و «انقضای عالم» در مقابل چشمان ما به تحقق می‌پیوندند.‏ (‏متی ۲۴:‏۳-‏۱۴؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵؛‏ ۲پطرس ۳:‏۳،‏ ۴؛‏ مکاشفه ۶:‏۱-‏۸‏)‏ ما بیش از هر چیز دیگر به این نیاز داریم که از لحاظ روحانی بیدار باشیم تا ‹از جمیع این چیزهائیکه بوقوع خواهد پیوست نجات یابیم.‏›—‏لوقا ۲۱:‏۳۶‏.‏

شخصی بزرگتر از موسی

۸.‏ پولس با نوشتن آنچه در عبرانیان ۳:‏۱ آمده است،‏ مسیحیان را به چه کاری ترغیب کرد؟‏

^۸ پولس در اشاره به نکته‌ای حیاتی،‏ نوشت:‏ «در رسول و رئیس کَهَنَهٔ اعتراف ما یعنی عیسی تأمّل کنید.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۱‏)‏ ‹تأمّل کردن› به معنی «بوضوح مشاهده کردن .‏ .‏ .‏  کاملاً فهمیدن،‏ از نزدیک بررسی کردن» است.‏ (‏فرهنگ تفسیری لغات عهد عتیق و عهد جدید واین‏)‏ در واقع پولس هم‌ایمانان خود را ترغیب می‌کرد تا با پشتکار زیاد سعی کنند،‏ نقش عیسی را در ایمان و رستگاریشان بدرستی درک کنند.‏ این کار عزم ایشان را در پایدار ماندن در ایمانشان راسخ می‌گرداند.‏ اما نقش عیسی چه بود و چرا ما باید در آن «تأمّل» نماییم؟‏

۹.‏ چرا پولس القابی همچون «رسول» و «رئیس کَهَنَه» را در مورد عیسی به کار برد؟‏

^۹ پولس القابی همچون «رسول» و «رئیس کَهَنَه» را در مورد عیسی به کار برد.‏ «رسول» کسی است که ارسال یا فرستاده شده است،‏ و در اینجا منظور وسیلهٔ ارتباطی خدا با بشر است.‏ «رئیس کَهَنَه» کسی است که انسانها می‌توانند از طریق وی به خدا تقرب جویند.‏ هر دوی اینها برای پرستش حقیقی ضروری هستند،‏ و عیسی مظهر هر دو می‌باشد.‏ او کسی است که از آسمان فرستاده شد تا حقایق الهی را به انسانها بیاموزد.‏ (‏یوحنا ۱:‏۱۸؛‏ ۳:‏۱۶؛‏ ۱۴:‏۶‏)‏ عیسی همچنین در ترتیبات معبد روحانی یَهُوَه،‏ برای آمرزش گناهان،‏ کاهِن اعظم اصلی می‌باشد.‏ (‏عبرانیان ۴:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ ۱یوحنا ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ اگر ما حقیقتاً پی ببریم که چه منفعتهایی از طریق عیسی به ما می‌رسد،‏ شجاعت و ارادهٔ کافی کسب خواهیم کرد تا در ایمان ثابت‌قدم بمانیم.‏

۱۰.‏ الف)‏ پولس چگونه به مسیحیان یهودی‌نژاد کمک کرد تا به برتری مسیحیت نسبت به یهودیت پی‌ببرند؟‏ ب)‏ پولس در تأکید نکتهٔ مورد نظرش به چه حقیقت مطلقی اشاره کرد؟‏

^۱۰ پولس برای تأکید بر ارزش ایمان مسیحی،‏ عیسی را با موسی،‏ یعنی کسی که یهودیان وی را بزرگترین نبی در میان نیاکانشان می‌دانستند،‏ مقایسه کرد.‏ اگر مسیحیان یهودی‌نژاد می‌توانستند از صمیم قلب به این موضوع پی ببرند که عیسی از موسی بزرگتر است،‏ دیگر هیچ دلیلی برای آنها وجود نداشت که در مورد برتری مسیحیت نسبت به یهودیت شک کنند.‏ پولس اشاره کرد که اگرچه موسی لایق آن شمرده شد که ‹خانهٔ› خدا،‏ یعنی قوم یا همان جماعت اسرائیل،‏ به او واگذار شود،‏ ولی او خادم یا ملازمی امین بیش نبود.‏ (‏اعداد ۱۲:‏۷‏)‏ اما،‏ عیسی پسر یا آقای خانه بود.‏ (‏۱قرنتیان ۱۱:‏۳؛‏ عبرانیان ۳:‏۲،‏ ۳،‏ ۵‏)‏ پولس در تأکید این نکته،‏ به حقیقتی مطلق اشاره کرد:‏ «هر خانهٔ بدست کسی بنا میشود لکن بانئ همه خداست.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۴‏)‏ هیچکس در این مورد که خدا از همه بزرگتر است بحثی نداشت،‏ چرا که او سازنده یا خالق همه چیز می‌باشد.‏ منطقاً،‏ از آنجایی که عیسی همکار خدا بود،‏ پس باید از تمام مخلوقات دیگر،‏ منجمله موسی،‏ بزرگتر باشد.‏—‏امثال ۸:‏۳۰؛‏ کولسیان ۱:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ پولس مسیحیان یهودی‌نژاد را ترغیب کرد که «تا به انتهاء» به چه چیزی متمسک شوند،‏ و ما چگونه می‌توانیم این پند را به اجرا بگذاریم؟‏

^۱۱ به راستی مسیحیان یهودی‌نژاد از طرف خدا مورد عنایتی والا قرار داشتند.‏ پولس به آنان یادآور شد که «در دعوت سماوی شریک» هستند،‏ امتیاز و موهبتی والاتر از هرآنچه سیستم یهودی می‌توانست بدیشان عرضه کند.‏ (‏عبرانیان ۳:‏۱‏)‏ بدون شک سخنان پولس سبب دلخوشی بسیارِ مسیحیان مسح‌شده بود،‏ چرا که به جای غم دست شستن از آنچه از میراثِ یهودیِ آنها بدیشان می‌رسید،‏ حال در انتظار میراثی نوین بودند.‏ (‏فیلپیان ۳:‏۸‏)‏ پولس ایشان را تشویق کرد تا به این موهبت خود متمسک شوند،‏ یعنی آن را محکم نگاه دارند،‏ و این موهبت را امری بدیهی قلمداد نکنند،‏ و در این خصوص به آنان گفت:‏ «مسیح مثل پسر بر خانهٔ [خدا].‏ و خانهٔ او ما هستیم بشرطیکه تا به انتهاء بدلیری و فخر امید خود متمسّک باشیم.‏»—‏عبرانیان ۳:‏۶‏.‏

^۱۲ آری،‏ اگر مسیحیان یهودی‌نژاد می‌خواستند از پایان قریب‌الوقوع سیستم یهودی نجات یابند،‏ می‌بایست «تا به انتهاء» به ایمان خدادادیشان متمسک می‌شدند.‏ ما نیز چنانچه بخواهیم از پایان این سیستم نجات پیدا کنیم باید همین کار را بکنیم.‏ (‏متی ۲۴:‏۱۳‏)‏ نباید اجازه دهیم که نگرانیهای زندگی،‏ بی‌علاقگی مردم،‏ و یا تمایلات ناشی از ناکاملی،‏ ایمانمان را به وعده‌های خدا متزلزل سازد.‏ (‏لوقا ۲۱:‏۱۶-‏۱۹‏)‏ برای آنکه ببینیم چگونه می‌توانیم خود را تقویت کنیم،‏ می‌خواهیم به ادامهٔ سخنان پولس بپردازیم.‏

‏«دل خود را سخت مسازید»‏

۱۳.‏ پولس چه اخطاری داد،‏ و مزمور ۹۵ را چگونه استفاده کرد؟‏

^۱۳ پولس پس از نشان دادن مقام والای مسیحیان یهودی‌نژاد،‏ بدیشان این اخطار را داد:‏ «چنانکه روح‌القدس میگوید امروز اگر آواز او را بشنوید.‏ دل خود را سخت مسازید چنانکه در وقت جنبش دادن خشم او در روز امتحان در بیابان.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۷،‏ ۸‏)‏ پولس در اینجا مزمور ۹۵ را نقل کرد،‏ و از این رو گفت:‏ «روح‌القدس میگوید.‏»‏b (‏مزمور ۹۵:‏۷،‏ ۸؛‏ خروج ۱۷:‏۱-‏۷‏)‏ خدا تمام آیات را از طریق روح‌القدس خویش الهام کرده است.‏—‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏.‏

۱۴.‏ عکس‌العمل اسرائیلیان در مقابل آنچه یَهُوَه برایشان انجام داده بود چه بود،‏ چرا؟‏

^۱۴ اسرائیلیان پس از آنکه از بردگی از مصر آزاد شدند،‏ به آنان این توفیق بزرگ داده شد تا به رابطه‌ای با یَهُوَه دست یابند که از طریق عهدی با وی برقرار شده بود.‏ (‏خروج ۱۹:‏۴،‏ ۵؛‏ ۲۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ آنان به جای قدردانی از آنچه خدا برایشان انجام داده بود،‏ به شورش و نافرمانی پرداختند.‏ (‏اعداد ۱۳:‏۲۵–‏۱۴:‏۱۰‏)‏ دلیل چنین عکس‌العملی چه می‌توانست باشد؟‏ پولس دلیل آن را چنین اظهار می‌کند:‏ دل ایشان سخت شده بود.‏ اما چگونه ممکن است روزی دلی که به کلام خدا حساس و راغب است،‏ سخت شود؟‏ و ما برای جلوگیری از آن چه می‌توانیم بکنیم؟‏

۱۵.‏ الف)‏ ‹آواز خدا› چگونه در گذشته به گوش انسانها رسید،‏ در زمان حال چطور؟‏ ب)‏ در خصوص ‹آواز خدا› باید به چه سؤالی جواب دهیم؟‏

^۱۵ پولس در آغاز اخطار خود این شرط را ذکر می‌کند:‏ «اگر آواز او را بشنوید.‏» خدا از طریق موسی و انبیای دیگر خود با مردم صحبت می‌کرد.‏ پس از آن،‏ یَهُوَه از طریق پسر خود،‏ عیسی مسیح،‏ با آنان صحبت کرد.‏ (‏عبرانیان ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ امروزه،‏ ما تمام کلام الهامی خدا،‏ کتاب مقدس،‏ را در اختیار داریم.‏ همچنین عیسی «غلام امین و دانا» را منصوب کرده است تا «در وقت معیّن خوراک دهد.‏» (‏متی ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ بنابراین،‏ خدا هنوز با ما سخن می‌گوید.‏ اما،‏ آیا ما به سخنان وی گوش می‌دهیم؟‏ برای مثال،‏ عکس‌العمل ما در مورد پندهایی که در خصوص شیوهٔ لباس پوشیدن،‏ آرایش و انتخاب تفریحاتمان به ما داده می‌شود چگونه است؟‏ آیا آنها را ‹می‌شنویم،‏› یعنی آیا به آنچه به ما گفته می‌شود توجه می‌نماییم و آن را اطاعت می‌کنیم؟‏ اگر عادت داریم که دنبال عذر و بهانه بگردیم و به پندهایی که به ما داده می‌شود اعتراض کنیم،‏ در واقع خطر فریب‌دهندهٔ سخت کردن دل خود را با آغوش باز پذیرفته‌ایم.‏

۱۶.‏ یکی از کارهایی که باعث می‌شود از طریق آن دل خود را سخت سازیم کدام است؟‏

^۱۶ همچنین با شانه خالی کردن از زیر کارهایی که در توان ما است و باید انجام دهیم،‏ می‌توانیم دل خود را سخت سازیم.‏ (‏یعقوب ۴:‏۱۷‏)‏ اسرائیلیان با وجود تمام کارهایی که یَهُوَه برای ایشان انجام داده بود،‏ به وی ایمان نورزیدند،‏ آنان در مقابل موسی به شورش پرداختند،‏ فقط به گزارشات ناخوشایند در مورد سرزمین کنعان گوش دادند،‏ و از ورود به سرزمین موعود امتناع ورزیدند.‏ (‏اعداد ۱۴:‏۱-‏۴‏)‏ از این رو،‏ یَهُوَه حکم کرد که ۴۰ سال در بیابان بسر برند—‏زمانی کافی تا افراد بی‌وفای آن نسل از کهولت بمیرند.‏ یَهُوَه بیزار از آنان،‏ گفت:‏ «ایشان پیوسته در دلهای خود گمراه هستند و راههای مرا نشناختند.‏ تا در خشم خود قسم خوردم که بآ‌رامئ من داخل نخواهند شد.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۹-‏۱۱‏)‏ آیا در اینها درسی برای خود می‌بینیم؟‏

درسی برای ما

۱۷.‏ چرا اسرائیلیان با اینکه کارهای عظیم یَهُوَه را مشاهده کردند و اظهارات وی را شنیدند بی‌ایمان بودند؟‏

^۱۷ آن نسل از اسرائیلیان که از مصر بیرون آمدند،‏ با چشم دل و به دیدگان خود کارهای عظیم یَهُوَه را مشاهده کردند،‏ و با گوشهای خود اظهارات وی را شنیدند.‏ لیکن،‏ هنوز ایمان نداشتند که خدا می‌تواند آنان را صحیح و سالم به سرزمین موعود هدایت کند.‏ چرا؟‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹ایشان راههای مرا نشناختند.‏› آنان می‌دانستند که یَهُوَه چنین گفته،‏ و یا چنان کرده،‏ اما در خود این اعتماد و اطمینان را بوجود نیاوردند که او قادر است آنان را حفاظت کند.‏ آنچنان ذهنشان معطوف به نیازها و خواستهای خودشان بود که دیگر وقتی برای تفکر بر روی راهها و مقاصد خدا باقی نمی‌ماند.‏ آری،‏ ایشان در مورد مقصود یَهُوَه بی‌ایمان بودند.‏

۱۸.‏ چه رفتاری منجر به «دل شریر و بی‌ایمان» می‌شود؟‏

^۱۸ این سخنان با همان صراحتی که به عبرانیان گفته شد،‏ جا دارد به ما نیز گفته شود:‏ «ای برادران باحذر باشید مبادا در یکی از شما دل شریر و بی‌ایمان باشد که از خدای حیّ مرتدّ شوید.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۱۲‏)‏ پولس با اشاره به اینکه ‹از خدای حیّ مرتدّ شدن،‏› باعث بوجود آمدن ‹دلی شریر و بی‌ایمان› می‌شود،‏ در واقع به ریشهٔ مشکل اشاره می‌کند.‏ پولس کمی جلوتر در نامهٔ خود از ‹ربوده شدن› به دلیل بی‌توجهی صحبت می‌کند.‏ (‏عبرانیان ۲:‏۱‏)‏ لازم به تذکر است که واژهٔ یونانیی که «ربوده شدن» ترجمه شده است،‏ به معنی «کناره‌گیری کردن» و همخانوادهٔ کلمهٔ «ارتداد» است.‏ این واژه بر مقاومتی سنجیده و هشیارانه،‏ و همچنین عقب کشیدن و پشت کردن با حالتی اهانت‌آمیز دلالت دارد.‏

۱۹.‏ چگونه قصور در به اجرا گذاشتن نصایح به مشکلات جدی می‌انجامد؟‏ نمونه بیاور.‏

^۱۹ به هر حال،‏ درسی که از آن می‌آموزیم این است که چنانچه به قصور کردن در ‹شنیدن آواز او› عادت کنیم و به نصایحی که از طرف یَهُوَه و از طریق کلامش و طبقهٔ غلام امین به ما داده می‌شود بی‌اعتنائی کنیم،‏ چیزی نخواهد گذشت که دل ما چون سنگ سخت خواهد شد.‏ برای مثال،‏ فرض کنیم که میان مرد و زنی که همسر یکدیگر نیستند،‏ در خلوت کمی بیش از حد نزدیکی بوجود آمده باشد.‏ اگر موضوع را نادیده بگیرند نتیجه‌اش چه خواهد شد؟‏ آیا با این کار از انجام دوبارهٔ آن محفوظ می‌مانند،‏ و یا برعکس راه برایشان هموارتر می‌شود تا دوباره به این کار دست بزنند؟‏ به همین شکل،‏ هنگامی که طبقهٔ غلام امین به ما نصیحتی در مورد انتخاب صحیح موسیقی،‏ تفریحات،‏ و غیره می‌دهد،‏ آیا با سپاسگزاری آن را می‌پذیریم و تغییرات لازم را بوجود می‌آوریم؟‏ پولس به ما تأکید می‌کند که ‹از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم.‏› (‏عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ بعضی‌ها با اینکه از این اندرز پولس باخبرند،‏ برای جلسات مسیحی اهمیت زیادی قائل نمی‌شوند.‏ آنان بر این تصورند که گه‌گاه غیبت در جلسات،‏ و حتی بکل کنار گذاشتن بعضی از جلسات هفته ضرری به همراه نخواهد داشت.‏

۲۰.‏ چرا عمل کردن به نصایح کتاب مقدس حائز اهمیت است؟‏

^۲۰ اگر ما مطابق «آواز» یَهُوَه که بوضوح در آیات و همچنین نشریاتِ بر پایهٔ کتاب مقدس توضیح داده شده‌اند عمل نکنیم،‏ چیزی نخواهد گذشت که «از خدای حیّ مرتدّ» خواهیم شد.‏ بی‌اعتناییهای کوچک به نصایح و اندرزها،‏ بسادگی به بی‌اهمیت دانستن،‏ انتقاد کردن،‏ و مخالفت کردن‌های جدی مبدل می‌شود.‏ پشت گوش انداختن چنین مشکلاتی منجر به «دل شریر و بی‌ایمان» می‌شود،‏ که بهبودی از آن معمولاً بسیار دشوار است.‏ (‏با افسسیان ۴:‏۱۹ مقایسه شود.‏)‏ ارمیا در این خصوص به حق نوشت:‏ «دل از همه چیز فریبنده‌تر است و بسیار مریض است.‏ کیست که آنرا بداند؟‏» (‏ارمیا ۱۷:‏۹‏)‏ به همین دلیل بود که پولس به هم‌ایمانان یهودی‌نژاد خود چنین تأکید کرد:‏ «بلکه هرروزه همدیگر را نصیحت کنید مادامیکه امروز خوانده میشود مبادا احدی از شما بفریب گناه سخت‌دل گردد.‏»—‏عبرانیان ۳:‏۱۳‏.‏

۲۱.‏ همهٔ ما به چه کاری تشویق شده‌ایم،‏ و به چه امیدی هستیم؟‏

^۲۱ چقدر باید خوشحال باشیم که یَهُوَه هنوز از طریق کلام و سازمانش با ما صحبت می‌کند!‏ ما حقاً سپاسگزاریم که «غلام امین و دانا» به طور مستمر به ما کمک می‌کند که «به ابتدای اعتماد خود تا به انتهاء سخت متمسّک شویم.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۱۴‏)‏ اکنون زمان آن است که مطابق محبتها و رهنمونهای یَهُوَه عمل کنیم.‏ با این کار،‏ می‌توانیم شاهد یکی دیگر از وعده‌های فوق‌العادهٔ یَهُوَه باشیم،‏ یعنی «داخل» شدن به آرامی وی.‏ (‏عبرانیان ۴:‏۳،‏ ۱۰‏)‏ این موضوعی است که پولس در ادامهٔ بحث خود با مسیحیان یهودی‌نژاد در میان گذاشت،‏ و در ضمن در مقالهٔ بعد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

می‌توانی توضیح دهی؟‏

◻ چرا پولس برای مسیحیان یهودی‌نژاد چنین پندهای قویی نوشت؟‏

◻ چگونه پولس به مسیحیان یهودی‌نژاد نشان داد موهبتی که در اختیار دارند از زندگی تحت مذهب یهودیت ارزنده‌تر است؟‏

◻ چگونه دل شخص سخت می‌شود؟‏

◻ چه باید بکنیم تا «دل شریر و بی‌ایمان» در ما بوجود نیاید؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۸]‏

آیا به عیسی،‏ یعنی موسای بزرگتر،‏ ایمان می‌ورزی؟‏