خدای نادیده را ببین و استوار بمان!
«[موسی] چون آن نادیده را بدید، استوار ماند.» — عبرانیان ۱۱:۲۷.
۱. در موعظهٔ بالای کوه عیسی به چه نکتهٔ جالب‌توجهی در مورد خدا اشاره نمود؟
یَهُوَه خدای نادیدنی است. وقتی موسی از او تقاضای دیدن جلالش را نمود یَهُوَه به او گفت: «روی مرا نمی‌توانی دید، زیرا انسان نمی‌تواند مرا ببیند و زنده بماند.» ( خروج ۳۳:۲۰) یوحنّای رسول نیز نوشت: «خدا را هرگز کسی ندیده است.» ( یوحنّا ۱:۱۸) حتّی عیسی وقتی به صورت انسان بر زمین زندگی می‌کرد قادر نبود خدا را ببیند. با این حال، در موعظهٔ بالای کوه گفت: «خوشابحال پاک‌دلان، زیرا ایشان خدا را خواهند دید.» ( متّیٰ ۵:۸) منظور عیسی از این گفته چه بود؟
۲. چرا ما نمی‌توانیم یَهُوَه را با چشمان خود ببینیم؟
۲ آیات کتاب مقدّس یَهُوَه را روحی نادیدنی معرفی می‌کند. ( یوحنّا ۴:۲۴؛ کُولُسیان ۱:۱۵؛ ۱تیموتاؤس ۱:۱۷) پس منظور عیسی مسلّماً این نبوده است که انسان می‌تواند با چشمان خود یَهُوَه را ببیند. مسیحیان مسح‌شده پس از آنکه به شکل مخلوقات روحی رستاخیز می‌یابند می‌توانند یَهُوَه خدا را در آسمان ببینند. امّا، انسان‌های ‹پاک‌دلی› که امید به زندگی ابدی در بهشت زمینی را دارند نیز به نحوی قادر به ‹ دیدن› خدا می‌باشند. چگونه چنین چیزی ممکن است؟
۳. انسان چگونه می‌تواند صفات خدا را ببیند؟
۳ با مشاهدهٔ دقیق آفریده‌های یَهُوَه چیزهای زیادی می‌توانیم در مورد او بیاموزیم. قدرت آفرینش او براستی موجب حیرت است و ما را به اذعان این واقعیّت وامی‌دارد که همان اوست خدا و آفریدگار عالم. ( عبرانیان ۱۱:۳؛ مکاشفه ۴:۱۱) در این خصوص پولس رسول گفته است: «چیزهای نادیدهٔ [خدا] یعنی قوّت سرمدی و الوهیّتش از حین آفرینش عالم بوسیلهٔ کارهای او فهمیده و دیده می‌شود.» ( رومیان ۱:۲۰) پس یکی از معانی سخن عیسی مبنی بر دیدن یَهُوَه، مشاهدهٔ صفات الٰهیِ وی است. مشاهدهٔ صفات یَهُوَه بر پایهٔ معرفت دقیق صورت می‌گیرد و مفهوم معنوی آن تنها با ‹چشم دل› درک می‌شود. ( اَفَسُسیان ۱:۱۸) سخنان و اعمال عیسی مطالب زیادی در خصوص خدا بر ما آشکار می‌سازد. حتّی خود عیسی نیز گفت: «کسی که مرا دید، پدر را دیده است.» ( یوحنّا ۱۴:۹) عیسی به نحوی شایسته شخصیّت یَهُوَه را منعکس نمود. از این رو، کسب معرفت در خصوص زندگی و تعالیم عیسی به ما کمک می‌کند تا برخی صفات خدا را دیده و درک کنیم.
روحانیّت، موضوعی حیاتی
۴. فقدان روحانیّت در بسیاری از انسان‌ها چگونه خود را بروز می‌دهد؟
۴ در روزگار ما ایمان و روحانیّت واقعی بسیار نادر می‌باشد. پولس اظهار داشت: «همه را ایمان نیست.» ( ۲تَسّالونیکیان ۳:۲) براستی چه بسیارند کسانی که به خدا ایمان ندارند و تنها در پی امیال و اهداف خود می‌باشند. فقدان روحانیّت و اعمال گناهکارانهٔ ایشان مانع می‌گردد تا با چشم بصیرت مسائل را ببینند، چرا که یوحنّای رسول گفت: «بدکردار خدا را ندیده است.» ( ۳یوحنّا ۱۱) اینگونه افراد چون خدا را به چشم نمی‌بینند چنان رفتار می‌کنند که گویی خدا نیز آنان را نمی‌بیند. ( حِزْقِیال ۹:۹) اینان با دیدهٔ حقارت به موضوعات روحانی می‌نگرند و به این سبب قادر به درک «معرفت خدا» نمی‌باشند. ( امثال ۲:۵) پولس در آخر نوشت: «انسان نفسانی امور روح خدا را نمی‌پذیرد زیرا که نزد او جهالت است و آنها را نمی‌تواند فهمید زیرا حکم آنها از روح می‌شود.» — ۱قُرِنتیان ۲:۱۴.
۵. شخص روحانی چه موضوعی را همواره مدّ نظر قرار می‌دهد؟
۵ شخص روحانی همواره این موضوع را مدّ نظر قرار می‌دهد که یَهُوَه اگر چه خدایی عیب‌جو نیست، نیک می‌داند که چه وقت فرد مطابق افکار و امیال نادرست خود رفتار می‌کند. آری، «راههای انسان در مدّ نظر خداوند است، و تمامیِ طریقهای وی را می‌سنجد.» ( امثال ۵:۲۱) پس چنانچه گناه بر ما غالب آمد توبه می‌کنیم و از یَهُوَه آمرزش می‌طلبیم، زیرا او را دوست می‌داریم و نمی‌خواهیم از ما آزرده شود. — مزمور ۷۸:۴۱؛ ۱۳۰:۳.
چه چیزی ما را استوار می‌سازد؟
۶. استوار ماندن به چه معناست؟
۶ اگر چه ما یَهُوَه را به چشم نمی‌بینیم او ما را خوب می‌بیند. آگاهی از موجودیت او و ایمان به نزدیک بودنش به کسانی که او را می‌خوانند ما را استوار می‌سازد، بدین مفهوم که ایمانمان را به خدا تزلزل‌ناپذیر و راسخ می‌گرداند. ( مزمور ۱۴۵:۱۸) ما می‌توانیم از موسی تقلید کنیم. پولس در مورد وی گفت: «به ایمان، مصر را ترک کرد و از غضب پادشاه نترسید زیرا که چون آن نادیده را بدید، استوار ماند.» — عبرانیان ۱۱:۲۷.
۷، ۸. شهامت موسی به چه سبب بود؟
۷ موسی به منظور انجام دادن تکلیف الٰهی خویش مبنی بر خارج کردن اسرائیلیان از مصر می‌بایست مکرّراً در مقابل فرعون خودکامه و در قصری پر از افراد بالارتبهٔ مذهبی و نظامی حضور می‌یافت. احتمالاً دیوارهای آن قصر پر از اصنام و بت‌ها بود. امّا یَهُوَه بر خلاف تمام آن بت‌هایی که مظهر خدایان بی‌جان مصری بودند در نظر موسی واقعی بود. به همین سبب موسی در مقابل فرعون ترس به دل راه نداد و خود را نباخت.
۸ چه چیزی به موسی شهامت داد تا مکرّراً به حضور فرعون برود. کتاب مقدّس می‌گوید: «موسی مرد بسیار حلیم بود، بیشتر از جمیع مردمانی که بر روی زمین‌اند.» ( اعداد ۱۲:۳) بدون شک، روحانیّت قوی او و اعتقاد راسخ به اینکه خدا با اوست به او قوّت لازم را داد تا ‹آن نادیده را› به پادشاه سنگدل مصر معرفی کند. حال ببینیم کسانی که خدای نادیدنی را ‹می‌بینند› از چه راه‌هایی می‌توانند به او ایمان بورزند.
۹. یکی از راه‌هایی که فرد می‌تواند استوار بماند کدام است؟
۹ یکی از راه‌هایی که فرد می‌تواند مانند کسی که آن نادیده را می‌بیند به او ایمان بورزد و استوار بماند این است که با وجود موج مخالفت‌ها همچنان به موعظه کردن ادامه دهد. عیسی به شاگردان خود چنین هشدار داد: «جمیع مردم بجهت نام من شما را نفرت خواهند کرد.» ( لوقا ۲۱:۱۷) او همچنین به آنان گفت: «غلام بزرگتر از آقای خود نیست. اگر مرا زحمت دادند، شما را نیز زحمت خواهند داد.» ( یوحنّا ۱۵:۲۰) آری، اندکی بیش از مرگ عیسی نگذشته بود که مطابق آنچه گفته بود به صُوَر مختلف با تهدید، حبس، و ضرب و شتم مورد اذیّت و آزار قرار گرفتند. ( اعمال ۴:۱-۳، ۱۸-۲۱؛ ۵:۱۷، ۱۸، ۴۰) امّا رسولان و دیگر شاگردان عیسی با وجود موج مخالفت‌ها و آزارها غیورانه به موعظه بشارت ادامه دادند. — اعمال ۴:۲۹-۳۱.
۱۰. اعتماد ما به حمایت یَهُوَه چگونه به ما در خدمت مسیحی‌مان کمک می‌کند؟
۱۰ نخستین پیروان عیسی همچون موسی از مخالفان مرئی خود هراسی نداشتند. آنان به وجود خدا ایمان داشتند، در نتیجه می‌توانستند در مقابل سخت‌ترین اذیّت و آزارها مقاومت کنند. آری، آنان مانند کسی که آن نادیده را می‌بیند استوار ماندند. امروزه نیز چنانچه همواره مدّ نظر داشته باشیم که یَهُوَه از ما حمایت می‌کند با شهامت و بی‌باکی ملکوت را موعظه خواهیم کرد. کتاب مقدّس می‌گوید: «ترس از انسان دام می‌گستراند، امّا هر که بر خداوند توکّل نماید سرافراز خواهد شد.» ( امثال ۲۹:۲۵) در نتیجه، نه از ترسِ مواجه شدن با زجر و شکنجه خود را کنار می‌کشیم و نه از انجام دادن خدمت مسیحی‌مان احساس شرمساری می‌کنیم. ایمانمان ما را بر آن می‌دارد تا غیورانه به همسایگان، همکاران، همکلاسی‌ها، و دیگران شهادت دهیم.
خدای نادیدنی امّت خود را هدایت می‌کند
۱۱. مطابق سخنان پِطْرُس و یهودا چه چیزی حاکی از فقدان روحانیّت برخی در جماعت مسیحی بود؟
۱۱ ایمان به یَهُوَه ما را قادر می‌سازد تا او را هدایت‌کنندهٔ سازمان زمینی‌اش بشناسیم. با چنین نگرشی، از کسانی که مسئولیت‌های جماعت را بر دوش دارند انتقاد نخواهیم کرد. پِطْرُس رسول و یهودا، برادر ناتنی عیسی، هر دو در مورد کسانی هشدار دادند که به دلیل ضعف شدید روحانی از مردانی که هدایت مسیحیان را بر عهده داشتند انتقاد می‌کردند. ( ۲پِطْرُس ۲:۹-۱۲؛ یهودا ۸) امّا اگر آن عیبجویان یَهُوَه را به چشم می‌دیدند آیا در حضور او چنین سخنانی را به زبان می‌آوردند؟ مسلّماً خیر! ولی چون خدا را به چشم نمی‌توان دید، آن افراد جسمانی تصوّر می‌کردند حسابی هم به او پس نخواهند داد.
۱۲. نسبت به کسانی که رهبری را در جماعت مسیحی به عهده دارند می‌باید چه نگرشی داشته باشیم؟
۱۲ البته جماعت مسیحی از انسان‌های ناکامل تشکیل شده است و پیران مسیحی که در آن خدمت می‌کنند نیز خطا می‌کنند، خطاهایی که حتّی ممکن است دامنگیر ما گردد. با این حال، یَهُوَه از این مردان برای شبانی گلهٔ خود استفاده می‌کند. ( ۱پِطْرُس ۵:۱، ۲) مردان و زنان روحانی بخوبی واقفند که این یکی از طرقی است که یَهُوَه مردمش را راهنمایی می‌کند. به همین سبب، ما مسیحیان از عیبجویی و گله و شکایت پرهیز می‌کنیم و به ترتیبات تئوکراتیک خدا احترام می‌گذاریم. با پیروی و اطاعت از کسانی که رهبری را در میان ما بر عهده دارند نشان می‌دهیم که آن نادیده را می‌بینیم. — عبرانیان ۱۳:۱۷.
خدا را معلّم اعظم خود بدان
۱۳، ۱۴. قبول کردن یَهُوَه در مقام معلّم اعظم برای تو به چه مفهوم است؟
۱۳ اِشَعْیا در مورد زمینهٔ دیگری که در آن نیاز به درک روحانی داریم چنین نبوت کرد: «چشمانت معلّم اعظم تو را خواهد دید.» ( اِشَعْیا ۳۰:۲۰، د ج.) حقیقتاً ایمانمان باید قوی باشد تا تشخیص دهیم یَهُوَه ما را از طریق سازمان زمینی خود آموزش و تعلیم می‌دهد. ( متّیٰ ۲۴:۴۵-۴۷) قبول کردن یَهُوَه در مقام معلّم اعظم فقط به این مفهوم نیست که کتاب مقدّس را خوب مطالعه کنیم و مرتب در جلسات مسیحی حضور داشته باشیم. باید از تمام تدارکات روحانی او کمال استفاده را بنماییم. برای نمونه، لازم است به رهنمودهایی که یَهُوَه از طریق عیسی به ما می‌دهد دقتی فوق‌العاده بنماییم تا از لحاظ روحانی منحرف نگردیم. — عبرانیان ۲:۱.
۱۴ گاهی برای آنکه از خوراک روحانی فایدهٔ کامل ببریم لازم است کمی بیش از معمول تلاش کنیم. برای نمونه، شاید از روی برخی گزارشات کتاب مقدّس که درک آنها را دشوار می‌یابیم بدون دقت عبور کنیم. یا هنگام خواندن مجلهٔ برج دیده‌بانی و «بیدار شوید!» ( انگل.) از برخی مقالات به این دلیل که به موضوع آنان علاقهٔ چندانی نداریم بگذریم. یا حتّی در جلسات مسیحی حواسمان به چیزهای دیگر پرت شود. اگر منطق نکات مورد بحث را دقیقاً دنبال کنیم می‌توانیم حواسمان را جمع نگاه داریم. در واقع قدردانی ما از تعالیم روحانی نشان می‌دهد که یَهُوَه را معلّم اعظم خود می‌دانیم.
ما مسئول اعمالمان هستیم
۱۵. چگونه برخی به گونه‌ای رفتار نموده‌اند که گویی یَهُوَه آنان را نمی‌بیند؟
۱۵ اکنون در این «ایّام آخر» به ویژه به سبب رواج شدید شرارت بسیار حیاتی است که به خدای نادیده ایمان داشته باشیم. ( دانیال ۱۲:۴) تقلّب و فساد جنسی همچنان رو به افزایش است. البته باید به یاد داشته باشیم که یَهُوَه حتّی وقتی از دید انسان‌های دیگر پنهان هستیم شاهد اعمالمان می‌باشد. برخی این موضوع را فراموش کرده، دور از چشم دیگران به کارهایی دست زده‌اند که از دیدگاه کتاب مقدّس محکوم می‌باشد. برای نمونه، برخی در مقابل وسوسهٔ انجام تفریحات ناسالم و تماشای تصاویر مبتذل در اینترنت، تلویزیون، و اَشکال دیگر تکنولوژی مقاومت نکرده‌اند. از آنجایی که این کارها را می‌توان در خلوت و دور از چشم دیگران انجام داد، برخی تصوّر می‌کنند یَهُوَه نیز آنان را نمی‌بیند.
۱۶. چه چیزی به ما کمک می‌کند تا مطابق معیارهای والای یَهُوَه رفتار کنیم؟
۱۶ این سخن پولس رسول را به خاطر داشته باشیم که گفت: «هر یکی از ما حساب خود را به خدا خواهد داد.» ( رومیان ۱۴:۱۲) باید در نظر داشته باشیم هر گناهی که می‌کنیم به یَهُوَه می‌کنیم. درک این موضوع باعث می‌شود تا مطابق معیارهای والای او رفتار کرده، از اعمال ناپاک پرهیز کنیم. کتاب مقدّس به ما یادآوری می‌کند: «هیچ خلقت از نظر او مخفی نیست بلکه همه چیز در چشمان او که کار ما با وی است، برهنه و منکشف می‌باشد.» ( عبرانیان ۴:۱۳) اگر چه ما مسئول رفتار خود می‌باشیم و به خدا حساب پس خواهیم داد امّا دلیل اصلی این که ارادهٔ او را به جا می‌آوریم و معیارهای عادلانه‌اش را متابعت می‌نماییم محبّت عمیق ما به اوست. باشد که همواره در موضوعاتی همچون انتخاب تفریحات و رفتارمان با جنس مخالف احتیاط کنیم.
۱۷. توجه یَهُوَه به ما به چه صورت است؟
۱۷ یَهُوَه به اعمال ما توجه بسیار دارد، امّا نه به این مفهوم که منتظر است خطایی از ما سر بزند تا ما را تنبیه کند. خیر، او مانند پدری مهربان که می‌خواهد فرزندان مطیع خود را پاداش دهد به ما نظر لطف دارد. چقدر مایهٔ تسلّی و آرامشِ خاطر است که بدانیم پدر آسمانی ما از ایمان ما خشنود می‌باشد و ‹جویندگان خود را جزای خیر می‌دهد.› ( عبرانیان ۱۱:۶) باشد که به یَهُوَه ایمانی کامل داشته باشیم و «او را به دل کامل» خدمت نماییم.
۱۸. کتاب مقدّس با بیان این موضوع که یَهُوَه ما را مشاهده می‌کند و وفاداری ما را می‌بیند چه اطمینانی می‌دهد؟
۱۸ امثال ۱۵:۳ می‌گوید: «چشمان خداوند در همه جاست، و بر بدان و نیکان می‌نگرد.» آری، چشمان یَهُوَه مرتباً بر بدان است تا مطابق اعمال‌شان با آنان رفتار کند. امّا چنانچه ما در میان «نیکان» می‌باشیم می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه رفتار وفادارانهٔ ما را از نظر خود دور نمی‌دارد. چقدر دانستن اینکه ‹زحمت ما در خداوند باطل نیست› و ‹عمل ما و آن محبّت را که به اسم او ظاهر کرده‌ایم، فراموش نمی‌کند› ایمان ما را قوی می‌سازد! — ۱قُرِنتیان ۱۵:۵۸؛ عبرانیان ۶:۱۰.
از یَهُوَه بخواهیم ما را بیازماید
۱۹. ایمان قوی به یَهُوَه چه مزایایی دارد؟
۱۹ یَهُوَه برای خادمان وفادار خود ارزش بسیار قائل است. ( متّیٰ ۱۰:۲۹-۳۱) او گرچه نادیدنی است می‌تواند در نظر ما کاملاً واقعی باشد و ما را از رابطه‌ای غنی با خود بهره‌مند سازد. داشتن چنین نگرشی نسبت به پدر آسمانی‌مان برای ما بسیار مفید واقع می‌شود. ایمان قوی ما سبب می‌گردد دلمان پاک بماند و پیش یَهُوَه از وجدانی پاک برخوردار باشیم. ایمان بی‌ریا همچنین موجب می‌گردد که زندگی دوجانبه نداشته باشیم. ( ۱تیموتاؤس ۱:۵، ۱۸، ۱۹) ایمان تزلزل‌ناپذیر ما به خدا برای اطرافیانمان نیز سرمشقی خوب خواهد شد و بر آنان تأثیری نیکو خواهد گذاشت. به علاوه چنین ایمانی موجب می‌گردد که رفتارمان مورد رضایت خدا باشد و دل او را شاد سازد. — امثال ۲۷:۱۱.
۲۰، ۲۱. الف) چرا بسیار خوب و بجاست که چشمان یَهُوَه بر ما باشد؟ ب) مزمور ۱۳۹:۲۳، ۲۴ را چگونه می‌توانیم در مورد خودمان به کار ببندیم؟
۲۰ چنانچه معقولانه فکر کنیم بسیار خوشحال خواهیم بود که چشمان یَهُوَه همواره ما را نظاره می‌کند. نه تنها می‌خواهیم که او ما را ملاحظه نماید بلکه افکار و اعمالمان را نیز بیازماید. در دعا، کاملاً بجاست از یَهُوَه بخواهیم در ما تفحّص کند و گرایشات نادرست را تشخیص دهد. او بدون شک می‌تواند ما را در حل مشکلات و اصلاحات لازم یاری رساند. داود مزمورنویس چنین می‌سراید: «ای خدا مرا تفتیش کن و دل مرا بشناس. مرا بیازما و فکرهای مرا بدان، و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.» — مزمور ۱۳۹:۲۳، ۲۴.
۲۱ داود از یَهُوَه استدعا نمود تا تمام وجودش را برای یافتن هر گونه فساد بکاود. آیا بجا نیست که ما نیز همچون مزمورنویس از یَهُوَه تمنّا کنیم تا در دل ما جست‌وجو کند و هرگونه تمایل ناپسند را آشکار نماید؟ پس بیاییم و با ایمانی راسخ از یَهُوَه بخواهیم ما را بیازماید. حال اگر افکارمان به سبب حسّ تقصیر یا ضعفی آزاردهنده مغشوش است چه باید کرد؟ در این صورت باید مستمراً و صادقانه به خدای مهربانمان دعا کنیم و خاضعانه خود را مطیع رهنمودهای روح مقدّس و توصیه‌ها و نصایح کلام او سازیم. می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه دست یاری خود را از ما دریغ نخواهد داشت و ما را در طریق زندگی ابدی قرار خواهد داد. — مزمور ۴۰:۱۱-۱۳.
۲۲. ما در مقابل آن نادیده چه مسئولیتی داریم؟
۲۲ آری، اگر مطابق معیارهای یَهُوَه زندگی کنیم او ما را از موهبت حیات ابدی برخوردار خواهد ساخت. البته، ما باید قدرت و اختیار او را به رسمیّت بشناسیم، همچون پولس که نوشت: «پادشاه سَرمَدی و باقی و نادیده را، خدای حکیم وحید را اکرام و جلال تا ابدالآباد. آمین.» ( ۱تیموتاؤس ۱:۱۷) باشد که ما نیز همواره این چنین حرمت یَهُوَه را حفظ کنیم. و در هر اوضاع و شرایطی همچون کسی که آن نادیده را می‌بیند به او ایمانی استوار داشته باشیم.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
• انسان‌ها چگونه می‌توانند خدا را ببینند؟
• وقتی یَهُوَه در نظرمان واقعی باشد در مواجهه با زجر و شکنجه چگونه رفتار می‌کنیم؟
• منظور از دیدن یَهُوَه در مقام معلّم اعظم چیست؟
• چرا باید از خدا بخواهیم که ما را بیازماید؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۴]
موسی در حضور فرعون خود را نباخت بلکه به گونه‌ای رفتار نمود که گویی یَهُوَه خدای نادیده را می‌بیند
[تصویر در صفحهٔ ۱۷]
باشد که هرگز طوری رفتار نکنیم که گویی یَهُوَه ما را نمی‌بیند
[تصویر در صفحهٔ ۱۸]
ما معرفت یَهُوَه را با تمام وجود می‌طلبیم، چرا که او را معلّم اعظم خود می‌دانیم