یَهُوَه به فکر ماست
«تمام اندیشهٔ خود را به [خدا] واگذارید زیرا که او برای شما فکر می‌کند.» — ۱پِطْرُس ۵:۷.
۱. شیطان از چه نظر کاملاً برعکس یَهُوَه عمل می‌کند؟
یَهُوَه و شیطان کاملاً متضاد یکدیگرند. هر کسی که به یَهُوَه نزدیک شود شیطان با او مخالفت خواهد ورزید. دایرة‌المعارف بریتانیکا ( انگل.)، چاپ ۱۹۷۰، این تضاد را بخوبی تشریح می‌کند. این کتاب با نظر به فعالیت‌های شیطان در کتاب ایّوب می‌گوید: ‹کار شیطان این است که در زمین تردد نماید و در افراد و اَعمالشان چیزی یافته متهمشان کند، درست برعکس، «چشمان خداوند» در تمام جهان تردد می‌کند تا هر چه را که نیکو و پسندیده یابد قوّت بخشد.› ( ۲تواریخ ۱۶:۹) شیطان به خالصانه بودن نیکویی بشر بدبین است و اجازه یافته است آن را تحت اختیارات و نظارت خدا و حدودی که او قرار می‌دهد بیازماید.› براستی که چه تضاد آشکاری میان یَهُوَه و شیطان وجود دارد! — ایّوب ۱:۶-۱۲؛ ۲:۱-۷.
۲، ۳. الف) سرگذشت ایّوب چگونه معنی نام «ابلیس» را بخوبی روشن می‌کند؟ ب) کتاب مقدّس چگونه نشان می‌دهد که شیطان همچنان به خادمان یَهُوَه بر روی زمین تهمت می‌زند؟
۲ واژهٔ یونانی‌ای که «ابلیس» ترجمه شده است به معنی «متهم‌کنندهٔ دروغین» یا «تهمت‌زننده» می‌باشد. در کتاب ایّوب می‌خوانیم که شیطان، ایّوب، خادم وفادار یَهُوَه را متهم به این کرد که خدا را برای منافع شخصی خود خدمت می‌کند. شیطان گفت: «آیا ایّوب مجاناً از خدا می‌ترسد؟» ( ایّوب ۱:۹) کتاب ایّوب نشان می‌دهد که تمام آن آزمایشات و سختی‌ها ایّوب را حتی به یَهُوَه نزدیک‌تر کرد. ( ایّوب ۱۰:۹، ۱۲؛ ۱۲:۹، ۱۰؛ ۱۹:۲۵؛ ۲۷:۵؛ ۲۸:۲۸) آری، ایّوب پس از تمام آن سختی‌ها به خدا گفت: «از شنیدن گوش دربارهٔ تو شنیده بودم لیکن الآن چشم من تو را می‌بیند.» — ایّوب ۴۲:۵.
۳ آیا شیطان بعد از روزگار ایّوب از تهمت زدن به خادمان وفادار یَهُوَه دست کشید؟ خیر. کتاب مکاشفه نشان می‌دهد که شیطان در این ایّام آخر به مسیحیان مسح‌شده و یاران وفادار ایشان بی‌وقفه تهمت و افترا می‌زند. ( ۲تیموتاؤس ۳:۱۲؛ مکاشفه ۱۲:۱۰، ۱۷) از این رو، برای همهٔ ما مسیحیان واقعی واجب است که مطیع خدای دلسوزمان یَهُوَه باشیم، او را با محبتی عمیق خدمت کنیم و بدین شکل دروغ بودن ادعاهای شیطان را ثابت کنیم. این کار دل یَهُوَه را بسیار شاد می‌سازد. — امثال ۲۷:۱۱.
یَهُوَه به طرق مختلف به ما کمک می‌کند
۴، ۵. الف) چشمان یَهُوَه بر خلاف چشمان شیطان برای چه در جهان تردد می‌کند؟ ب) برای فیض بردن از لطف یَهُوَه باید چه کار کنیم؟
۴ شیطان در زمین تردد می‌کند تا کسی را یافته به او تهمت بزند و او را ببلعد. ( ایّوب ۱:۷، ۹؛ ۱پِطْرُس ۵:۸) یَهُوَه درست برعکس شیطان، در زمین می‌گردد تا کسانی را بیابد که به قوّت او نیازمندند. حَنانی نبی به آسای پادشاه گفت: «چشمان خداوند در تمام جهان تردد می‌کند تا قوّت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.» ( ۲تواریخ ۱۶:۹) حقیقتاً چه تفاوتی میان موشکافی‌های پر از نفرت شیطان و مراقبت‌های رئوفانهٔ یَهُوَه وجود دارد!
۵ یَهُوَه در پی آن نیست که خطا یا قصوری از ما ببیند و فوراً به رویمان بیاورد. مزمورنویس می‌گوید: «ای یاه، اگر گناهان را به نظر آوری، کیست ای خداوند که به حضور تو بایستد؟» ( مزمور ۱۳۰:۳) در واقع می‌توان گفت: هیچ کس. ( جامعه ۷:۲۰) اما وقتی با دلی کامل به یَهُوَه نزدیک می‌شویم، چشمان یَهُوَه ما را می‌نگرد؛ البته نه برای متهم کردن، بلکه برای دیدن تلاش‌هایمان و پاسخ دادن به دعاهایمان به جهت کمک و آمرزش. پِطْرُس رسول نوشت: «چشمان خداوند بر عادلان است و گوش‌های او به سوی دعای ایشان، لٰکن روی خداوند بر بدکاران است.» — ۱پِطْرُس ۳:۱۲.
۶. چرا می‌توان گفت که آنچه برای داود پیش آمد هم تسلّی‌دهنده است و هم هشدارآمیز؟
۶ داود از روی ناکاملی گناهی بزرگ مرتکب شد. ( ۲سموئیل ۱۲:۷-۹) اما، سپس در دعایی پرشور سفرهٔ دل خود را پیش یَهُوَه گشود و خود را به خدا نزدیک کرد. ( مزمور ۵۱:۱-۱۲، عنوان مزمور) یَهُوَه دعای داود را شنید و او را عفو کرد. با این حال، داود از نتایج ناخوشایند گناه خود گریزی نداشت. ( ۲سموئیل ۱۲:۱۰-۱۴) این موضوع هم تسلّی‌دهنده است و هم هشدارآمیز. تسلّی‌دهنده از آن جهت که وقتی از ته دل ابراز ندامت می‌کنیم یَهُوَه با کمال میل از سر گناهان ما می‌گذرد، و هشدارآمیز از آن جهت که هر گناهی نتایجی اسفبار دارد. ( غَلاطیان ۶:۷-۹) برای نزدیک شدن به خدا باید از چیزهایی که او را ناخوشنود می‌سازد فاصله بگیریم. — مزمور ۹۷:۱۰.
یَهُوَه امّت خویش را به سوی خود جذب می‌کند
۷. یَهُوَه چه انسان‌هایی را می‌جوید، و چگونه آنان را به طرف خود جلب می‌کند؟
۷ داود در یکی از مزامیر خود نوشت: «خداوند متعال است، لیکن بر فروتنان نظر می‌کند. و اما متکبران را از دور می‌شناسد.» ( مزمور ۱۳۸:۶) مزمور دیگری در همین خصوص می‌گوید: «کیست مانند یَهُوَه خدای ما که بر اعلیٰ‌علّیّین نشسته است؟ و متواضع می‌شود تا نظر نماید بر آسمان‌ها و بر زمین. که مسکین را از خاک برمی‌دارد و فقیر را از مزبله برمی‌افرازد.» ( مزمور ۱۱۳:۵-۷) آری، آفریدگار متعال عالَم از روی لطف و عنایت زمین را می‌نگرد تا «فروتنان» و ‹مسکینانی› را ‹که به سبب همهٔ رجاساتی که در زمین کرده می‌شود آه و ناله می‌کنند› نظر کند. ( حِزْقِیال ۹:۴) او این افراد را از طریق پسر عزیز خویش به خود نزدیک می‌کند. عیسی وقتی بر روی زمین بود گفت: «کسی نمی‌تواند نزد من آید، مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند . . . کسی نزد من نمی‌تواند آمد مگر آنکه پدرِ من، آن را بدو عطا کند.» — یوحنّا ۶:۴۴، ۶۵.
۸، ۹. الف) چرا همهٔ ما می‌باید نزد عیسی بیاییم؟ ب) موضوع درخور توجه راجع به فدیه چیست؟
۸ ما انسان‌ها همگی در بدو تولد گناهکار و از خدا بیگانه می‌باشیم، لذا می‌باید نزد عیسی آمده به فدیهٔ قربانی او ایمان آوریم. ( یوحنّا ۳:۳۶) می‌باید با خدا صلح کنیم. ( ۲قُرِنتیان ۵:۲۰) خدا منتظر نماند تا گناهکاران از او درخواست راهی برای مصالحه کنند. پولُس رسول نوشت: «خدا محبت خود را در ما ثابت می‌کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد. . . . اگر در حالتی که دشمن بودیم، به وساطت مرگ پسرش با خدا صلح داده شدیم، پس چقدر بیشتر بعد از صلح یافتن به وساطت حیات او نجات خواهیم یافت.» — رومیان ۵:۸، ۱۰.
۹ یوحنّای رسول در خصوص این حقیقت والا که خدا انسان‌ها را با خود صلح و آشتی می‌دهد نوشت: «محبت خدا به ما ظاهر شده است به اینکه خدا پسر یگانهٔ خود را به جهان فرستاده است تا به وی زیست نماییم. و محبت در همین است، نه آنکه ما خدا را محبت نمودیم، بلکه اینکه او ما را محبت نمود و پسر خود را فرستاد تا کفّارهٔ گناهان ما شود.» ( ۱یوحنّا ۴:۹، ۱۰) آری، خدا بود که قدم پیش گذاشت، نه انسان. آیا به خدایی که چنین رفتار رئوفانه‌ای به ‹گناهکاران› و ‹ دشمنان› نشان می‌دهد جلب نمی‌شوی؟ — یوحنّا ۳:۱۶.
باید یَهُوَه را بطلبیم
۱۰، ۱۱. الف) برای طلبیدن خدا چه باید کرد؟ ب) سیستم شیطان را باید به چه چشم بنگریم؟
۱۰ واضح است که یَهُوَه ما را مجبور نمی‌کند که به او نزدیک شویم. خود ما می‌باید یَهُوَه را بطلبیم ‹او را تفحّص کرده، بیابیم، با آنکه از هیچ یکی از ما دور نیست.› ( اَعمال ۱۷:۲۷) باید تشخیص دهیم که یَهُوَه حق دارد از ما انتظار فرمانبرداری داشته باشد. یعقوب شاگرد نوشت: «خدا را اطاعت نمایید و با ابلیس مقاومت کنید تا از شما بگریزد. و به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید. دست‌های خود را طاهر سازید، ای گناهکاران و دل‌های خود را پاک کنید، ای دودلان.» ( یعقوب ۴:۷، ۸) باشد که بدون ذره‌ای شک و دودلی سرسختانه با ابلیس مقاومت کنیم و جانب یَهُوَه را بگیریم.
۱۱ برای نزدیک شدن به خدا می‌باید تا حد امکان از سیستم شریر شیطان فاصله بگیریم. یعقوب نوشت: «آیا نمی‌دانید که دوستیِ دنیا، دشمنی خداست؟ پس هر که می‌خواهد دوست دنیا باشد، دشمن خدا گردد.» ( یعقوب ۴:۴) از طرف دیگر، وقتی طالب دوستی با خدا می‌شویم، باید انتظار دشمنی شیطان را داشته باشیم. — یوحنّا ۱۵:۱۹؛ ۱یوحنّا ۳:۱۳.
۱۲. الف) داود به چه موضوع تسلّی‌بخشی اشاره کرد؟ ب) یَهُوَه از طریق عَزَرْیای نبی ما را از چه اصل مهمی باخبر ساخت؟
۱۲ وقتی دنیای شیطان به نحوی با ما سر دشمنی می‌گذارد، بهترین کار این است که با دعا به خدا نزدیک شویم و از او طلب کمک کنیم. داود که بارها به دست یَهُوَه نجات یافته بود، برای تسلّی ما نوشت: «خداوند نزدیک است به آنانی که او را می‌خوانند، به آنانی که او را به راستی می‌خوانند. آرزوی ترسندگان خود را به جا می‌آورد و تضرّع ایشان را شنیده، ایشان را نجات می‌دهد. خداوند همهٔ محبّان خود را نگاه می‌دارد و همهٔ شریران را هلاک خواهد ساخت.» ( مزمور ۱۴۵:۱۸-۲۰) این مزمور نشان می‌دهد که یَهُوَه قادر است هر یک از ما را هنگام آزمایشات، و همچنین امّت خود را به طور جمعی هنگام «عذاب سخت» نجات بخشد. ( مکاشفه ۷:۱۴) اگر ما نزدیک یَهُوَه بمانیم، او نیز نزدیک ما خواهد ماند. عَزَرْیای نبی با راهنمایی «روح خدا» این اصل کلّی را متذکر شد: «خداوند با شما خواهد بود هر گاه شما با او باشید؛ و اگر او را بطلبید او را خواهید یافت؛ اما اگر او را ترک کنید او شما را ترک خواهد نمود.» — ۲تواریخ ۱۵:۱، ۲.
یَهُوَه خدا باید در نظر ما واقعی باشد
۱۳. چگونه می‌توانیم نشان دهیم که یَهُوَه در نظر ما واقعی است؟
۱۳ پولُس رسول راجع به موسی نوشت: «چون آن نادیده را بدید، استوار ماند.» ( عبرانیان ۱۱:۲۷) واضح است که موسی هرگز یَهُوَه را به چشم مشاهده ننمود. ( خروج ۳۳:۲۰) اما یَهُوَه آنقدر برای او واقعی بود که گویی او را می‌دید. ایّوب نیز متعاقب تمام مصایب و سختی‌هایش می‌توانست یَهُوَه را به صورت واضح‌تر به چشم ایمان ببیند، و تشخیص دهد که گرچه یَهُوَه اجازه می‌دهد خادمان وفادارش مورد آزمایش قرار گیرند اما هرگز آنان را رها نمی‌کند. ( ایّوب ۴۲:۵) راجع به خَنوخ و نوح نیز می‌خوانیم که ‹با خدا راه می‌رفتند.› به این معنا که طالب خوشنود ساختن خدا و اطاعت از او بودند. ( پیدایش ۵:۲۲-۲۴؛ ۶:۹، ۲۲؛ عبرانیان ۱۱:۵، ۷) اگر همانطور که یَهُوَه در نظر خَنوخ، نوح، ایّوب، و موسی واقعی بود، در نظر ما نیز واقعی باشد ‹ در همهٔ راه‌های خود او را خواهیم شناخت، و او طریق‌های ما را راست خواهد گردانید.› — امثال ۳:۵، ۶.
۱۴. «ملحق» شدن به یَهُوَه به چه معناست؟
۱۴ اندکی پیش از آنکه اسرائیلیان وارد سرزمین موعود شوند موسی بدیشان چنین پند داد: «یَهُوَه خدای خود را پیروی نمایید و از او بترسید، و اوامر او را نگاه دارید، و قول او را بشنوید و او را عبادت نموده، به او ملحق شوید.» ( تثنیه ۱۳:۴) آری، آنان می‌بایست از یَهُوَه پیروی می‌کردند، از او می‌ترسیدند، او را اطاعت می‌کردند، و به او ملحق می‌شدند. در خصوص واژه‌ای که «ملحق» ترجمه شده است یکی از محققان کتاب مقدّس چنین اظهار می‌دارد: «این واژه در زبان عبری بیانگر رابطه‌ای بسیار نزدیک و صمیمی است.» مزمورنویس می‌نویسد: «سرّ [یا صمیمیت] خداوند با ترسندگان او است.» ( مزمور ۲۵:۱۴) اگر یَهُوَه در نظر ما واقعی و محبتمان به او آنقدر عمیق باشد که از رنجاندن او به هر شکل ترسان باشیم، از رابطهٔ پرارزش و صمیمی با او برخوردار می‌شویم. — مزمور ۱۹:۹-۱۴.
آیا متوجه مراقبت‌های یَهُوَه هستی؟
۱۵، ۱۶. الف) مزمور ۳۴ چگونه نشان می‌دهد که یَهُوَه به فکر ماست؟ ب) اگر نتوانیم نیکویی‌هایی را که یَهُوَه در حق ما انجام داده است به خاطر آوریم چه کار باید بکنیم؟
۱۵ یکی از مکرهای شیطان این است که نظر خادمان وفادارش را از مراقبت‌های مسلّم و مستمر یَهُوَه دور نماید. داود پادشاه دست حمایت یَهُوَه را حتی در پرمخاطره‌ترین لحظات زندگی‌اش حس می‌کرد. وی پس از آنکه در حضور اَخیش، پادشاه جَتّ مجبور شد تظاهر به دیوانگی کند، مزمور بسیار زیبایی سرود، و در آن ایمان خود را چنین ابراز نمود: «خداوند را با من تکبیر نمایید. نام او را با یکدیگر برافرازیم. چون خداوند را طلبیدم، مرا مستجاب فرمود و مرا از جمیع ترس‌هایم خلاصی بخشید. فرشتهٔ خداوند گرداگرد ترسندگان او است؛ اردو زده، ایشان را می‌رهاند. بچشید و ببینید که خداوند نیکو است. خوشا به حال شخصی که بدو توکل می‌دارد. خداوند نزدیک شکسته‌دلان است و روح‌کوفتگان را نجات خواهد داد. زحمات مرد صالح بسیار است، اما خداوند او را از همهٔ آنها خواهد رهانید.» — مزمور ۳۴:۳، ۴، ۷، ۸، ۱۸، ۱۹؛ ۱سموئیل ۲۱:۱۰-۱۵.
۱۶ آیا به قدرت رهایی‌بخش یَهُوَه اطمینان داری؟ آیا متوجه هستی که یَهُوَه از طریق فرشتگانش از تو مراقبت می‌کند؟ آیا تو نیز چشیده و دیده‌ای که یَهُوَه نیکوست؟ آخرین باری را که متوجه شدی یَهُوَه با تو بسیار به نیکویی رفتار کرده است به خاطر داری؟ در مورد آن فکر کن. آیا این نیکویی هنگام خدمت موعظه بود، وقتی که تصور می‌کردی دیگر قادر نیستی ادامه دهی؟ شاید همان موقع بود که با فردی گفتگویی بسیار خوب آغاز کردی. آیا از اینکه یَهُوَه به تو نیرو و برکت داد او را شکر نمودی؟ ( ۲قُرِنتیان ۴:۷) اما ممکن است لطف و عمل خاصی را از طرف یَهُوَه به خاطر نیاوری. به یک هفته پیش، یک ماه پیش، یک سال پیش، و یا حتی پیش‌تر فکر کن. اگر چیز خاصی به خاطرت نمی‌رسد، سعی کن خود را به خدا نزدیک کنی و ببینی چگونه تو را در زندگی هدایت و راهنمایی می‌کند؟ پِطْرُس رسول به مسیحیان چنین هشدار داد: «زیرِ دست زورآورِ خدا فروتنی نمایید . . . و تمام اندیشهٔ خود را به وی واگذارید زیرا که او برای شما فکر می‌کند.» ( ۱پِطْرُس ۵:۶، ۷) براستی، از دیدن اینکه چقدر یَهُوَه به فکر توست تعجب خواهی کرد! — مزمور ۷۳:۲۸.
همواره یَهُوَه را بطلب
۱۷. برای طلبیدن خدا، انجام چه اموری لازم می‌باشد؟
۱۷ برای حفظ رابطهٔ صمیمی‌مان با یَهُوَه می‌باید بی‌وقفه تلاش کنیم. عیسی در دعایی به پدر خود گفت: «حیات جاودانی این است که تو را خدای واحدِ حقیقی و عیسی مسیح را که فرستادی بشناسند.» ( یوحنّا ۱۷:۳) شناختن یَهُوَه و پسر عزیز او مستلزم سعی و تلاش مستمر است. ما برای درک «عمق‌های خدا» باید دعا کنیم و روح‌القدس او را بطلبیم. ( ۱قُرِنتیان ۲:۱۰؛ لوقا ۱۱:۱۳) همچنین به راهنمایی‌های ‹غلام امین و دانا› نیاز داریم و می‌باید ذهنمان را با خوراک روحانی‌ای که ‹ در وقت معین› در اختیارمان قرار می‌دهد تغذیه کنیم. ( متّیٰ ۲۴:۴۵) یَهُوَه از طریق غلام امین ما را ترغیب می‌کند که روزانه کتاب مقدّس را بخوانیم، به طور مرتب به جلسات مسیحی برویم، و همچنین حضوری هدفمند در ‹موعظه بشارت ملکوت› داشته باشیم. ( متّیٰ ۲۴:۱۴) با انجام این امور نشان می‌دهیم که خدای دلسوزمان یَهُوَه را می‌طلبیم.
۱۸، ۱۹. الف) ما می‌باید مصمم به چه کاری باشیم؟ ب) اگر در مقابل شیطان استوار بمانیم و همچنان خدا را بطلبیم چه برکتی نصیب ما خواهد شد؟
۱۸ شیطان از هر سو و با تمام قوا، امّت خدا را زیر فشار و مورد اذیت و آزار و مخالفت قرار می‌دهد. او سعی دارد آرامش ما را مختل کند و منزلت ما را پیش خدا از میان ببرد. او نمی‌خواهد که به جستجوی انسان‌های راست‌دل ادامه دهیم و به آنان کمک کنیم تا جانب سلطنت عالمگیر یَهُوَه را بگیرند. با وجود این، ما می‌باید با عزمی راسخ به یَهُوَه وفادار بمانیم و اطمینان داشته باشیم که ما را از دست شریر می‌رهاند. اگر کلام خدا را راهنمای خود سازیم و در سازمان مرئی‌اش فعال بمانیم مطمئن خواهیم بود که او همواره از ما حمایت خواهد کرد. — اِشَعْیا ۴۱:۸-۱۳.
۱۹ باشد که در مقابل شیطان و مکرهای او استوار بمانیم و به طور مستمر خدای عزیزمان یَهُوَه را بطلبیم زیرا اوست که ما را ‹استوار و توانا می‌سازد.› ( ۱پِطْرُس ۵:۸-۱۱) با این کار ‹خویشتن را در محبت خدا محفوظ خواهیم داشت و منتظر رحمت خداوند ما عیسی مسیح برای حیات جاودانی خواهیم بود.› — یهودا ۲۱.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
• واژه «ابلیس» به چه معناست، و چرا می‌توان گفت این نام برازندهٔ اوست؟
• یَهُوَه و شیطان هر یک با چه دیدی انسان‌های روی زمین را مشاهده می‌کنند؟
• چرا برای نزدیک شدن به یَهُوَه می‌باید فدیهٔ عیسی را بپذیریم؟
• «ملحق» شدن به یَهُوَه به چه معناست، و چگونه می‌توانیم او را بطلبیم؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۵]
ایّوب در مصیبت‌های خود به حمایت‌های یَهُوَه پی‌برد
[تصاویر در صفحهٔ ۱۶، ۱۷]
خواندن روزانهٔ کتاب مقدّس، حضور مرتب در جلسات مسیحی، و شرکت غیورانه در فعالیت موعظه به ما یادآوری می‌کند که یَهُوَه به فکر ماست