شبانانی که ‹برای گلّه نمونه‌اند›‏

‏‹گلّهٔ خدا را که در میان شماست بچرانید و نظارت آن را بکنید،‏ به رضامندی و به رغبت؛‏ و به جهت گلّه نمونه باشید.‏› —‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۲،‏ ۳‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ عیسی چه افتخار بزرگی به پِطْرُس رسول داد و چرا اعتماد عیسی به او بی‌جا نبود؟‏ ب)‏ یَهُوَه آنانی را که به شبانی منصوب کرده است به چه چشمی می‌نگرد؟‏

یک روز صبح زود،‏ کمی قبل از عید پَنْطیکاست سال ۳۳ م.‏،‏ پِطْرُس و شش نفر دیگر از شاگردان عیسی در ساحل دریای جلیل با عیسای رستاخیزیافته صبحانه می‌خوردند.‏ پیشوایشان عیسی،‏ شاگردان ماهیگیرش را به ساحل خواند تا صبحانه‌ای را که برایشان مهیا کرده بود با او صرف کنند.‏ این اوّلین باری نبود که پِطْرُس عیسای رستاخیزیافته را می‌دید و مطمئناً بسیار خوشحال بود که او زنده است.‏ اما در پس چهرهٔ خندان پِطْرُس نگرانی خاصّی نهفته بود.‏ چند روز بیشتر از آن شب تاریخی نمی‌گذشت که پِطْرُس سه بار عیسی را انکار کرده و گفته بود که اصلاً او را نمی‌شناسد.‏ (‏ لوقا ۲۲:‏۵۵-‏۶۰؛‏ ۲۴:‏۳۴؛‏ یوحنّا ۱۸:‏۲۵-‏۲۷؛‏ ۲۱:‏۱-‏۱۴‏)‏ حال،‏ آیا عیسی او را به دلیل ضعف ایمان توبیخ می‌کرد؟‏ خیر.‏ عیسی نه فقط او را توبیخ و تنبیه نکرد بلکه افتخار خوراک دادن و شبانی کردن «برّه‌های» خویش را هم به دست پِطْرُس سپرد.‏ (‏ یوحنّا ۲۱:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ وقتی به تاریخ رشد و گسترش جماعات مسیحی قرن اوّل نگاهی می‌اندازیم مشخص می‌شود که عیسی در انتخاب پِطْرُس و اعتماد به او اشتباه نکرده بود.‏ گزارشات نشان می‌دهند که پِطْرُس به همراه پیران دیگر شهر اورشلیم،‏ جماعت نوپای مسیحی را در بحبوحهٔ مصایب و سختی‌های زیاد و نیز طی رشد خیره‌کنندهٔ آن شبانی می‌کرد.‏ —‏ اَعمال ۱:‏۱۵-‏۲۶؛‏ ۲:‏۱۴؛‏ ۱۵:‏۶-‏۹‏.‏

^۲ امروزه یَهُوَه از طریق عیسی مسیح مردانی باصلاحیت را به شبانی روحانی گوسفندانش گماشته است تا آن‌ها را طی بحرانی‌ترین دوران تاریخ بشر هدایت کنند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱۱،‏ ۱۲؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ آیا چنین اعتمادی به شبانان بجا بوده است؟‏ صلح و برادری جهانی مسیحیانِ حقیقی گویای آن است که اعتماد یَهُوَه به آن‌ها بی‌جا نبوده است.‏ البته ناگفته نماند که این شبانان درست مثل پِطْرُس از خطا کردن مصون نیستند.‏ (‏ غَلاطیان ۲:‏۱۱-‏۱۴؛‏ یعقوب ۳:‏۲‏)‏ با این حال یَهُوَه به آن‌ها اعتماد می‌کند و گوسفندانی را که «به خون [پسر خود] خریده است» به دست آن‌ها می‌سپارد.‏ (‏ اَعمال ۲۰:‏۲۸‏)‏ یَهُوَه به این شبانان محبتی بسیار عمیق دارد و آن‌ها را «مستحقّ حرمت مضاعف (‏ دوبرابر)‏» می‌داند.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۱۷‏.‏

۳.‏ شبانان مسیحی چگونه با رضامندی خاطر و رغبت تمام انجام وظیفه می‌کنند؟‏

^۳ شبانان مسیحی چگونه با رضامندی خاطر و رغبت تمام انجام وظیفه می‌کنند و با این کار برای گلّه نمونه‌اند؟‏ این‌ها نیز مانند پِطْرُس و شبانان دیگر قرن اوّل برای انجام وظایف خود به روح‌القدس روی می‌آورند تا نیروی لازم را دریافت کنند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏)‏ در نتیجه،‏ روح‌القدس ثمره داده،‏ خصوصیاتی همچون محبت،‏ خوشی،‏ سلامتی (‏ آرامی)‏،‏ حلم،‏ مهربانی،‏ نیکویی،‏ ایمان،‏ تواضع و خویشتنداری یا پرهیزکاری را در آن‌ها پدید می‌آورد.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ در اینجا به بررسی چند مورد از وظایف شبانان می‌پردازیم و خواهیم دید که آن‌ها چگونه می‌توانند خصوصیات مذکور را به طرز نمونه‌ای در شبانی گلّهٔ خدا به کار گیرند.‏

هم کل گلّه را دوست داشته باشید هم تک‌تک گوسفندان آن را

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ یَهُوَه و عیسی چگونه محبت و علاقهٔ خود را به گلّه نشان می‌دهند؟‏ ب)‏ شبانان روحانی به چه اَشکال گوناگون محبت خود را به گلّه نشان می‌دهند؟‏

^۴ مهم‌ترین و گیراترین خصوصیتی که از دریافت روح خدا حاصل می‌شود محبت است.‏ یَهُوَه با فراهم کردن انبوهی از غذای روحانی محبت خود را به تمامی گلّه نشان می‌دهد.‏ (‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ ولی فقط به تغذیهٔ گوسفندانش اکتفا نمی‌کند.‏ وی به تک‌تک آن‌ها دلبستگی پیدا کرده است.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۶،‏ ۷‏)‏ عیسی هم به همین شکل به گلّهٔ خدا محبت دارد،‏ چرا که جان خود را فدای آن کرد.‏ بی‌دلیل نیست که وی گوسفندان خود را «به نام می‌خواند» یعنی تک‌تک آن‌ها را می‌شناسد.‏ —‏ یوحنّا ۱۰:‏۳،‏ ۱۴-‏۱۶‏.‏

^۵ شبانان نیز از یَهُوَه و عیسی تقلید می‌کنند.‏ آن‌ها نیز با پرداختن به «نصیحت و تعلیم» گلّهٔ خدا،‏ محبت و علاقهٔ خود را به آن نشان می‌دهند.‏ گفتارها و سخنرانی‌های شبانان به منظور تغذیه،‏ تقویت و همچنین مراقبت از اعضای جماعت ارائه می‌شود و زحمات ایشان در این راه از هیچ کس پوشیده نیست.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱۳،‏ ۱۶‏)‏ اما پیران در انجام خیلی کارهای دیگر نیز زحمت می‌کشند که در معرض دید دیگران قرار ندارد از قبیل نگهداری از مدارک و اسناد جماعت،‏ مکاتبات با سازمان و غیره،‏ برنامه‌ریزی جلسات و فعالیت‌های دیگر و تنظیم جزئیات بی‌شمار برنامه‌های تعلیمی.‏ همهٔ این‌ها را پیران به رغبت انجام می‌دهند تا جلسات جماعت «به شایستگی و انتظام» یعنی با نظم و ترتیب اجرا شوند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۴:‏۴۰‏)‏ اکثر این فعالیت‌ها دور از چشم اعضای جماعت صورت می‌گیرد و معمولاً اندک کسانی به این زحمات پشت پرده واقفند و ابراز قدردانی می‌کنند.‏ واقعاً که باید گفت انگیزهٔ ایشان چیزی جز محبت به گلّه نیست.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۱۳‏.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ یکی از راه‌هایی که شبانان را با گوسفندان گلّه بهتر آشنا می‌کند کدام است؟‏ ب)‏ چرا بعضی اوقات خوب است که احساساتتان را برای پیران جماعت بیان کنید؟‏

^۶ شبانان مسیحی می‌کوشند شخصاً به تک‌تک گوسفندان جماعت علاقه و دلبستگی نشان دهند.‏ (‏ فیلِپّیان ۲:‏۴‏)‏ یک راه نزدیک شدن به گلّهٔ خدا این است که سعی کنند با تک‌تک آن‌ها به خدمت موعظه بروند.‏ شاگردان عیسی اغلب اوقات هنگام موعظه‌هایش با او بودند و او نیز از این فرصت‌ها برای تشویق و تقویت آنان استفاده می‌کرد.‏ (‏ لوقا ۸:‏۱‏)‏ یک شبان مسیحی باتجربه در این مورد می‌گوید:‏ «به تجربه برای من ثابت شده است که بهترین راه شناختن و تشویق برادر یا خواهری این است که با او به موعظه بروم.‏» اگر شما مبشّران تا به حال فرصت نکرده‌اید با پیران جماعتتان به موعظه بروید،‏ توصیه می‌کنیم در اسرع وقت با هر یک از آن‌ها قرار گذاشته،‏ با هم در موعظه شرکت کنید.‏

^۷ محبت،‏ عیسی را بر آن داشت تا در غم و شادی پیروانش شریک شود.‏ برای مثال وقتی ۷۰ نفر از شاگردانش با شادی تمام از خدمت موعظه برگشتند،‏ عیسی نیز با آن‌ها «وجد نمود.‏» (‏ لوقا ۱۰:‏۱۷-‏۲۱‏)‏ اما وقتی ایلعازَر فوت کرد،‏ عیسی با دیدن غم و اندوه خواهر ایلعازَر مریم و اقوام و اطرافیانش چنان تحت تأثیر قرار گرفت که خود نیز شروع به گریستن کرد.‏ (‏ یوحنّا ۱۱:‏۳۳-‏۳۵‏)‏ امروزه هم شبانان دلسوز نمی‌توانند نسبت به گلّه بی‌عاطفه باشند.‏ محبت آن‌ها باعث می‌شود ‹با خوشحالان خوشی کنند و با ماتمیان ماتم نمایند.‏› (‏ رومیان ۱۲:‏۱۵‏)‏ وقتی شما هم از خوشی زندگی مسرور می‌شوید یا غم و ماتم شما را در خود فرو می‌برد سعی کنید احساساتتان را برای شبانان مسیحی ابراز و توصیف کنید.‏ شبانان نیز با شنیدن خوشی‌های شما شاد و تشویق می‌شوند.‏ (‏ رومیان ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ و وقتی پی می‌برند که با چه مشکلات دردآوری دست و پنجه نرم می‌کنید بهتر می‌توانند شما را تقویت کنند و تسلّی دهند.‏ —‏ ۱تَسّالونیکیان ۱:‏۶؛‏ ۳:‏۱-‏۳‏.‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ محبتی را که یکی از پیران جماعت به همسرش نشان می‌داد تعریف کنید.‏ ب)‏ چرا مهم است شبان مسیحی به اعضای خانواده‌اش محبت نشان دهد؟‏

^۸ محبت شبان به گلّه،‏ اوّل در رفتار وی با خانواده‌اش مشهود می‌شود.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۱،‏ ۴‏)‏ اگر متأهل است،‏ محبت و احترامی که برای همسرش قائل می‌شود می‌تواند نمونهٔ خوبی برای شوهران دیگر در جماعت باشد.‏ (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۲۵؛‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۷‏)‏ خواهری به نام لیندا که شوهر او قبل از مرگش بیش از ۲۰ سال پیر جماعت بود،‏ چنین تعریف می‌کند:‏ «شوهر من دائماً مشغول کارهای جماعت بود.‏ ولی همیشه این احساس را به من می‌داد که با همدیگر یک تیم بودیم.‏ بارها بابت حمایت‌ها و کمک‌هایم از من تشکر می‌کرد و در هر فرصتی که می‌توانست وقتش را با من می‌گذراند.‏ این کارش باعث می‌شد احساس کنم که نسبت به من عشق و علاقه دارد و هیچ وقت جماعت را به چشم یک رقیب نگاه نکنم.‏»‏

^۹ شبان مسیحی با تأدیب و تحسین فرزندانش به آن‌ها محبت می‌کند و برای والدین دیگر در جماعت نمونه می‌باشد.‏ (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۴‏)‏ در واقع همین محبتش است که گواهی می‌دهد به مسئولیت‌هایی که روح‌القدس بر دوش او گذاشته است به خوبی رسیدگی می‌کند.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۴،‏ ۵‏.‏

تبادل افکار و احساسات خوشی و آرامش راترویج می‌دهد

۱۰.‏ الف)‏ چه عاملی مانع ترویج خوشی و آرامش می‌شود؟‏ ب)‏ چه مسئله‌ای آرامش و صلح جماعات مسیحی قرن اوّل را تهدید می‌کرد و چگونه حل و فصل شد؟‏

^۱۰ روح‌القدس قادر است خوشی و شادی و همچنین سلامتی یا آرامش را در دل تک‌تک مسیحیان،‏ در میان هیئت پیران جماعت و کلاً در تمامی جماعت ایجاد کند.‏ ولی وقتی تبادل افکار و مشورت صورت نگیرد خوشی و آرامش به مخاطره می‌افتد.‏ سلیمان حکیم نوشت:‏ «از عدم مشورت،‏ تدبیرها باطل می‌شود.‏» (‏ امثال ۱۵:‏۲۲‏)‏ عکس این گفته نیز صحّت دارد.‏ وقتی افراد با لحنی محترمانه ولی صریح و بی‌پرده افکار خود را بیان می‌کنند خوشی و صلح و آرامش حاصل می‌شود.‏ برای نمونه به دوران باستان برگردیم.‏ وقتی ختنه کردن یا نکردن مسئلهٔ بزرگی شده بود و آرامش و صلح جماعات مسیحی قرن اوّل را تهدید می‌کرد هیئت اداره‌کننده که در اورشلیم بود دست به دعا برده،‏ هدایت روح‌القدس را طلبید.‏ هنگام گفتگو و مشورت هر یک از اعضای آن افکار و نظرات خود را آزادانه در بارهٔ موضوع مورد بحث بیان کرد.‏ به دنبال گفتگویی پرشور بالاخره به نتیجه رسیده،‏ تصمیمی قطعی اتخاذ کردند.‏ وقتی هیئت اداره‌کننده تصمیم خود را به اطلاع جماعات رساند همهٔ جماعات «از این تسلّی شادخاطر گشتند.‏» (‏ اَعمال ۱۵:‏۶-‏۲۳،‏ ۲۵،‏ ۳۱؛‏ ۱۶:‏۴،‏ ۵‏)‏ در نتیجه شادی و آرامش در جماعات ترویج داده شد.‏

۱۱.‏ پیران چگونه می‌توانند شادی و صلح را در جماعت ترویج دهند؟‏

^۱۱ امروزه نیز شبانان می‌کوشند افکار و احساسات خود را به راحتی با اعضای جماعت در میان بگذارند و بدین صورت راه را برای ایجاد صلح و شادی هموار سازند.‏ اگر مشکلی صلح و آرامش جماعت را به خطر اندازد،‏ پیران گرد هم آمده با صراحت و بی‌پرده افکار و احساسات خود را ابراز می‌کنند.‏ متقابلاً،‏ با احترام تمام به افکار و احساسات یکدیگر نیز گوش می‌دهند.‏ (‏ امثال ۱۳:‏۱۰؛‏ ۱۸:‏۱۳‏)‏ پس از گفتگو برای هدایت روح‌القدس به خدا دعا می‌کنند و بر مبنای کتاب مقدّس و راهنمایی‌هایی که «غلام امین و دانا» منتشر کرده است تصمیم‌گیری می‌کنند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷؛‏ ۱قُرِنتیان ۴:‏۶‏)‏ وقتی هیئت پیران بدین صورت تصمیمی اتخاذ می‌کند،‏ پیر فروتن از آن تصمیم حمایت می‌کند گرچه اکثریت نظرات شخصی او را تأیید نکرده باشند.‏ این گونه فروتنی،‏ شادی و صلح را ترویج می‌دهد و برای مابقی گوسفندان جماعت الگویی است تا با خدا راه روند.‏ (‏ میکاه ۶:‏۸‏)‏ آیا شما نیز با فروتنی از تصمیمات شبانان جماعت که با راهنمایی‌های کتاب مقدّس گرفته شده است حمایت می‌کنید؟‏

با حلم و مهربانی رفتار کنید

۱۲.‏ چرا عیسی لازم دید با حلم و مهربانی با رسولانش رفتار کند؟‏

^۱۲ عیسی با وجود خطاهای مکرّر شاگردانش با آن‌ها با حلم و مهربانی رفتار می‌کرد.‏ برای مثال،‏ عیسی بارها اهمیت فروتنی را به آن‌ها گوشزد کرد.‏ (‏ متّیٰ ۱۸:‏۱-‏۴؛‏ ۲۰:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ با همهٔ این‌ها،‏ در آخرین شب زندگی زمینی عیسی،‏ درست بعد از اینکه با شستن پاهایشان تواضع حقیقی را عملاً به آن‌ها نشان داد،‏ ‹ در میان شاگردان نزاعی نیز افتاد که کدام یک از ایشان بزرگ‌تر می‌باشد؟‏› (‏ لوقا ۲۲:‏۲۴؛‏ یوحنّا ۱۳:‏۱-‏۵‏)‏ عکس‌العمل عیسی چه بود؟‏ آیا به آن‌ها تشر و نهیب زد؟‏ خیر.‏ او با مهربانی سعی کرد با آن‌ها استدلال کند.‏ از این رو از آن‌ها پرسید:‏ «کدام یک بزرگ‌تر است آن که به غذا نشیند یا آن که خدمت کند آیا نیست آن که نشسته است؟‏ لیکن من در میان شما چون خادم هستم.‏» (‏ لوقا ۲۲:‏۲۷‏)‏ حلم و بردباری عیسی و همچنین مهربانی او برای شاگردانش نمونه‌ای خوب برای تقلید بود و سرانجام آن‌ها را تحت تأثیر قرار داد.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ شبانان مخصوصاً در چه مواردی باید از خود مهربانی نشان دهند؟‏

^۱۳ یک شبان مسیحی نیز ممکن است لازم ببیند بارها به کسی در مورد ضعفش نصیحت دهد.‏ پس از مدتی احتمال دارد شبان کم‌طاقت شده،‏ عصبانی شود.‏ ولی اگر این شبان هنگام ‹تنبیه شخصی سرکش› به یاد داشته باشد که خود نیز ضعف‌هایی دارد،‏ برآن می‌شود با برادرش با حلم و مهربانی برخورد کند،‏ درست همان طور که یَهُوَه و عیسی با همهٔ مسیحیان،‏ از جمله خود شبانان،‏ رفتار می‌کنند.‏ —‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۴؛‏ یعقوب ۲:‏۱۳‏.‏

^۱۴ در بعضی موارد ضروری است که شبانان شخصی مسیحی را که مرتکب گناهی جدّی شده است تأدیب و توبیخ کنند.‏ اگر آن شخص نخواهد از عملش توبه کند شبانان ناگزیر او را از جماعت اخراج می‌کنند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۵:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ با این حال با رفتارشان و طرز برخورد خویش نشان می‌دهند که نفرت آن‌ها از عمل و گناه خطاکار است نه از خود وی.‏ (‏ یهودا ۲۳‏)‏ اگر شبانان با شخص خطاکار با مهربانی برخورد کنند بعدها توبه و بازگشتش به گلّه آسان‌تر می‌شود.‏ —‏ لوقا ۱۵:‏۱۱-‏۲۴‏.‏

نیکویی‌هایی که از ایمان منشأ می‌شود

۱۵.‏ یکی از راه‌هایی که شبانان می‌توانند مثل یَهُوَه به دیگران نیکویی کنند کدام است و چه عامل محرکی آن‌ها را به این کار واداشته است؟‏

^۱۵ ‹یَهُوَه با همه نیکو است› حتی با کسانی که قدر برکات او را نمی‌دانند.‏ (‏ مزمور ۱۴۵:‏۹؛‏ متّیٰ ۵:‏۴۵‏)‏ نیکویی او را می‌توان مخصوصاً در فعالیت موعظه دید زیرا اوست که قوم خود را می‌فرستد تا به مردم «به این بشارتِ ملکوت» شهادت دهند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ بدین دلیل شبانان پیشاپیش جماعت در خدمت موعظه فعالند و با این کار مثل خدا به دیگران نیکویی می‌کنند.‏ چه عامل محرکی ممکن است در پس فعالیت‌های خستگی‌ناپذیر آن‌ها نهفته باشد؟‏ ایمانی قوی به یَهُوَه و وعده‌هایش.‏ —‏ رومیان ۱۰:‏۱۰،‏ ۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۱۶.‏ شبانان چگونه می‌توانند به گوسفندان ‹احسان نمایند›؟‏

^۱۶ در کنار موعظه و ‹احسان نمودن› به دیگران،‏ شبانان موظفند احسان خود را بخصوص شامل «اهل بیت ایمان» نیز نمایند.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۱۰‏)‏ یک راه احسان کردن به هم‌ایمانانشان شبانی کردن آن‌ها است،‏ یعنی به ملاقات آن‌ها رفتن.‏ یک پیر جماعت در این باره می‌گوید:‏ «من از شبانی و دیدن کردن از خواهران و برادران لذّت می‌برم چون که به من فرصتی می‌دهند آن‌ها را بابت زحماتی که می‌کشند تشویق و تحسین کنم.‏ در ضمن فرصتی هم پیش می‌آید که بتوانم به آن‌ها کمک کنم ببینند دیگران قدر زحمات آن‌ها را می‌دانند.‏» بعضی اوقات شبانان ممکن است لازم بینند به مبشّری توصیه‌هایی دهند تا خدمت خود را به یَهُوَه بهبود بخشد.‏ شبانان عاقل حتی در چنین مواردی نیز می‌کوشند از پولُس رسول تقلید کنند.‏ توجه کنید که پولُس چگونه با درایت از برادران جماعت تَسّالونیکی خواهش کرد:‏ «بر شما در خداوند اعتماد داریم که آنچه به شما امر کنیم،‏ به عمل می‌آورید و نیز خواهید آورد.‏» (‏ ۲تَسّالونیکیان ۳:‏۴‏)‏ وقتی که در مورد گوسفندی این طور ابراز اطمینان می‌شود،‏ رغبت زیادی در دل او به وجود می‌آید که باعث می‌شود وی راحت‌تر ‹مرشدان خود را اطاعت و انقیاد نماید.‏› (‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۷‏)‏ اگر شما مبشّران هم از ملاقات شبانان تشویق شده‌اید،‏ سعی کنید قدردانی و سپاس خود را ابراز کنید.‏

تواضع مستلزم خویشتن‌داری است

۱۷.‏ پِطْرُس چه درس بزرگی از عیسی آموخت؟‏

^۱۷ عیسی شخصی بود که حتی موقعی که مخالفانش او را تحریک می‌کردند حلم و آرامی خود را از دست نمی‌داد.‏ (‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۹‏)‏ وقتی به او خیانت شد و سپس دستگیرش کردند همچنان از خود ملایمت و خویشتن‌داری نشان داد.‏ ولی برعکس،‏ پِطْرُس بی‌درنگ و بدون فکر شمشیر خود را از غلاف کشیده،‏ به آن‌هایی که برای بردن عیسی آمده بودند حمله‌ور شد.‏ عیسی به او گوشزد کرد:‏ «آیا گمان می‌بری که نمی‌توانم الحال از پدر خود درخواست کنم که زیاده از دوازده فوج از ملائکه برای من حاضر سازد؟‏» (‏ متّیٰ ۲۶:‏۵۱-‏۵۳؛‏ یوحنّا ۱۸:‏۱۰‏)‏ پِطْرُس از این واقعه درس بزرگی آموخت چون که بعدها به مسیحیان دیگر چنین نوشت:‏ «مسیح نیز برای ما عذاب کشید و شما را نمونه‌ای گذاشت تا در اثر قدم‌های وی رفتار نمایید.‏ .‏ .‏ .‏ چون او را دشنام می‌دادند،‏ دشنام پس نمی‌داد و چون عذاب می‌کشید تهدید نمی‌نمود.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۱-‏۲۳‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ شبانان مخصوصاً در چه مواقعی باید ملایمت و خویشتن‌داری از خود نشان دهند؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعدی پاسخ کدام دو سؤال را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۱۸ شبان موفق آن است که حتی وقتی با او بی‌انصافی می‌شود از کوره در نمی‌رود و آرامش و ملایمت خود را حفظ می‌کند.‏ مثلاً بعضی در جماعت ممکن است در مقابل تذکر پیران عکس‌العملی مساعد از خود نشان ندهند.‏ کسی که در ایمان ضعیف و جریحه‌دار شده است احتمالاً در پاسخ به تذکرات پیران ‹حرف‌های باطل خواهد زد که مثل ضرب شمشیر› دردآور است.‏ (‏ امثال ۱۲:‏۱۸‏)‏ اما شبانان به تقلید از عیسی با سخنان نیش‌دار به او پاسخ نمی‌دهند و در صدد تلافی و انتقام برنمی‌آیند.‏ در عوض آن‌ها با تسلّط بر احساسات خود با او همدردی و دلسوزی می‌کنند که چه بسا این نوع طرز برخورد همان رفتاری باشد که شخص خطاکار بدان نیازمند است.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۸،‏ ۹‏)‏ آیا شما نیز از عکس‌العمل نمونهٔ پیران درس می‌گیرید و می‌کوشید در مقابل نصیحت و تذکر از خود ملایمت و خویشتن‌داری نشان دهید؟‏

^۱۹ شکی نیست که یَهُوَه و عیسی از زحمات هزاران پیری که با رغبت و رضایت تمام گلّهٔ خدا را در جماعات سراسر دنیا شبانی می‌کنند بسیار سپاسگزارند.‏ یَهُوَه و پسرش به هزاران خادم کمکی که با حمایت از پیران جماعت ‹به خدمت مقدّسین مشغول هستند› محبت دارند.‏ (‏ عبرانیان ۶:‏۱۰‏)‏ پس چرا بعضی از برادران از بر عهده گرفتن مسئولیت‌های این «کار نیکو» خودداری می‌کنند؟‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ و یَهُوَه آنانی را که به این کار منصوب می‌کند چگونه آموزش می‌دهد؟‏ در مقالهٔ بعدی پاسخ این دو سؤال داده خواهد شد.‏

آیا به یاد دارید؟‏

‏• شبانان با چه کارهایی می‌توانند محبت خود را به گلّه نشان دهند؟‏

‏• اعضای جماعت چگونه می‌توانند سهم خود را در ترویج شادی و آرامش جماعت به جا آورند؟‏

‏• چرا شبانان با بردباری و مهربانی به دیگران تذکر می‌دهند؟‏

‏• پیران جماعت چگونه از خود نیکویی و ایمان نشان می‌دهند؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

خدمت پیران به جماعت از روی محبت است

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۹]‏

در ضمن می‌کوشند هم در خدمت موعظه با خانواده‌شان باشند .‏ .‏ .‏

‏.‏ .‏ .‏ هم در اوقات فراغت

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

تبادل افکار صریح و آزاد و همچنین رابطه‌ای دوستانه میان پیران باعث شادی و آرامش جماعت می‌شود