وقف و آزادی انتخاب
«بآ‌ن آزادی . . . مسیح ما را . . . آزاد کرد.»—غلاطیان ۵:۱.
۱. لغات عبری و یونانی که «وقف،» «گشایش» و یا «تخصیص» ترجمه شده‌اند عمدتاً به چه منظور استفاده شده‌اند؟
نگارندگان کتاب مقدس از چندین لغات مختلف عبری و یونانی استفاده کردند تا بتوانند مفهوم مجزا بودن یا کنار نگاه داشته شدن را به جهت استفاده در راه مقدس برسانند. در بعضی از ترجمه‌های کتاب مقدس به زبان انگلیسی، این لغات «وقف،» «گشایش» و یا «تخصیص» ترجمه شده‌اند. بعضی اوقات این لغات در مورد بناها استفاده شده‌اند—معمولاً در مورد معبد خدا در اورشلیم باستان و پرستشی که در آنجا رواج داشت. بندرت می‌توان این لغات را در مورد امور غیرمذهبی یافت.
وقف به «خدای اسرائیل»
۲. چرا می‌شد یَهُوَه را بحق «خدای اسرائیل» نامید؟
۲ در سال ۱۵۱۳ ق.د.م.، خدا اسرائیلیان را از بردگی مصر نجات داد. اندکی بعد، وی آنها را به عنوان قوم خاص خود جدا نموده با آنها از طریق عهدی رابطه برقرار کرد. او به آنها گفت: «اکنون اگر آواز مرا فی‌الحقیقة بشنوید و عهد مرا نگاه دارید همانا خزانهٔ خاصّ من از جمیع قومها خواهید بود زیرا که تمامئ جهان از آن من است.» (خروج ۱۹:۵؛ مزمور ۱۳۵:۴) و حال که اسرائیلیان مایملک خاص یَهُوَه شدند، می‌شد او را بحق «خدای اسرائیل» نامید.—یوشع ۲۴:۲۳.
۳. چرا یَهُوَه با انتخاب اسرائیل به عنوان قوم خود نسبت به دیگران تبعیض قائل نمی‌شد؟
۳ یَهُوَه با اختصاص دادن اسرائیلیان به خویش، تبعیض قائل نمی‌شد زیرا او به نحو محبت‌آمیزی در فکر غیر اسرائیلیان نیز بود. او به قوم خود گفت: «چون غریبی با تو در زمین شما مأوا گزیند او را میازارید. غریبیکه در میان شما مأوا گزیند مثل متوطّن از شما باشد و او را مثل خود محبّت نما زیرا که شما در زمین مصر غریب بودید. من یَهُوَه خدای شما هستم.» (لاویان ۱۹:۳۳، ۳۴) قرنها بعد، دیدگاه خدا با قوت تمام به پطرس رسول تأکید شد که وی اذعان کرد: «في‌الحقیقه یافته‌ام که خدا را نظر بظاهر نیست. بلکه از هر اُمّتی هر که از او ترسد و عمل نیکو کند نزد او مقبول گردد.»—اعمال ۱۰:۳۴، ۳۵.
۴. شرایط رابطهٔ بین خدا و اسرائیل چه بود و آیا اسرائیلیان این شرایط را بجا آوردند؟
۴ توجه کن که وقف شدن قوم خدا شرایطی داشت. فقط زمانی می‌توانستند «خزانهٔ خاصّ» وی شوند که بدقت از کلام خدا اطاعت می‌کردند و عهد او را نگاه می‌داشتند. متأسفانه اسرائیلیان این شرایط را بجا نیاوردند. آنها در قرن اول د.م.، پس از رد کردن مسیح که فرستادهٔ خدا بود، موقعیت ممتاز خود را از دست دادند. یَهُوَه دیگر «خدای اسرائیل» نبود. و اسرائیلیان فطری نیز دیگر قوم وقف‌شدهٔ وی نبودند.—با متی ۲۳:۲۳ مقایسه شود.
وقفِ «اسرائیل خدا»
۵، ۶. الف) منظور عیسی از کلام نبوی خویش که در متی ۲۱:۴۲، ۴۳ آمده چه بود؟ ب) «اسرائیل خدا» کِی و چطور بوجود آمد؟
۵ آیا این امر بدین معنی بود که دیگر یَهُوَه بدون قومی وقف‌شده ماند؟ خیر. عیسی مسیح با نقل قول از مزمورنویس پیشگویی کرد: «مگر در کتب هرگز نخوانده‌اید اینکه سنگیرا که معمارانش ردّ نمودند همان سر زاویه شده است، این از جانب [یَهُوَه] آمد و در نظر ما عجیب است؟ از اینجهة شما را میگویم که ملکوت خدا از شما گرفته شده به امّتی که میوه‌اش را بیاورند عطا خواهد شد.»—متی ۲۱:۴۲، ۴۳.
۶ این «امّتی که میوه‌اش را بیاورند» جماعت مسیحی بود. عیسی در طی اقامت موقتی‌اش بر روی زمین، اولین اعضای آتی آن را انتخاب کرد. اما در پَنطیکاست سال ۳۳ د.م.، خود یَهُوَه خدا با ریختن روح‌القدس بر روی حدود ۱۲۰ نفر اعضای اولیه، جماعت مسیحی را تأسیس کرد. ( اعمال ۱:۱۵؛ ۲:۱-۴) همانطور که پطرس رسول بعداً نوشت، در آن هنگام این جماعت نوپا تبدیل شد به «قبیلهٔ برگزیده و کهانت ملوکانه و امّت مقدّس و قومیکه ملْک خاصّ خدا باشد.» برگزیده به چه منظور؟ تا آنها «فضائل او را که [آنها] را از ظلمت بنور عجیب خود خوانده است اعلام [نمایند].» (۱پطرس ۲:۹) حال، پیروان مسیح، مسح‌شده با روح خدا، یک ملت وقف‌شده و «اسرائیل خدا» بودند.—غلاطیان ۶:۱۶.
۷. اعضای اسرائیل خدا از چه آزادیی برخوردار شدند ولی به آنها نصیحت شد که از چه چیز اجتناب کنند؟
۷ با اینکه اعضای این ملت مقدس، «قومیکه ملْک خاصّ خدا» بودند، بَرده نشدند. بالعکس، آنها از آزادیی برخوردار شدند که از آزادی ملت وقف‌شدهٔ اسرائیل فطری نیز بزرگتر بود. عیسی به اعضای آتی این ملت جدید وعده داد: «حقّ را خواهید شناخت و حقّ شما را آزاد خواهد کرد.» (یوحنا ۸:۳۲) پولس رسول خاطرنشان کرد که مسیحیان از قید شرایط عهد شریعت مبرا شده‌اند. وی در این مورد هم‌ایمانان خود را در غلاطیه نصیحت کرده گفت: «بآ‌ن آزادی که مسیح ما را بآ‌ن آزاد کرد استوار باشید و باز در یوغ بندگی گرفتار مشوید.»—غلاطیان ۵:۱.
۸. از چه لحاظ ترتیب مسیحی به افراد آزادی بزرگتری عطا می‌کند تا آزادیی که تحت شریعت بدست می‌آمد؟
۸ برخلاف اسرائیل فطری باستانی، اسرائیل خدا تا به امروز شرایط وقف خود را کاملاً بجا آورده است. این امر نباید باعث تعجب شود زیرا که اطاعت اعضای آن داوطلبانه می‌باشد. وقف اعضای اسرائیل فطری موروثی بود ولی وقف اعضای اسرائیل خدا از روی انتخاب آزادانه. ترتیب مسیحی بدینسان با عهد شریعت یهودی در تضاد است چونکه عهد شریعت وقف را بدون حق انتخاب بر افراد واجب می‌ساخت.
۹، ۱۰. الف) ارمیا تغییری را که در امر وقف پیش آمد چگونه پیشگویی کرد؟ ب) چرا می‌توان گفت که امروز همهٔ مسیحیان وقف‌شده عضو اسرائیل خدا نیستند؟
۹ ارمیای نبی این تغییر در امر وقف را پیشگویی کرد و نوشت: «اینک ایّامی میآ‌ید که با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهد تازهٔ خواهم بست. نه مثل آن عهدیکه با پدران ایشان بستم در روزیکه ایشانرا دستگیری نمودم تا از زمین مصر بیرون آورم زیرا که ایشان عهد مرا شکستند با آنکه خداوند میگوید من شوهر ایشان بودم. امّا خداوند میگوید اینست عهدیکه بعد از این ایّام با خاندان اسرائیل خواهم بست. شریعت خود را در باطن ایشان خواهم نهاد و آنرا بر دل ایشان خواهم نوشت و من خدای ایشان خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود.»—ارمیا ۳۱:۳۱-۳۳.
۱۰ داشتن شریعت خدا «در باطن» و نوشته شدن آن «بر دل ایشان،» اسرائیل خدا را برانگیخته است تا به وقف خود عمل کنند. انگیزهٔ آنها از انگیزهٔ اسرائیلیان فطری قویتر است زیرا که آن اسرائیلیان از بدو تولد ملزم به وقف شده بودند و نه از روی انتخاب. امروزه بیش از پنج میلیون نفر هم‌ایمانان دیگر در سراسر دنیا انگیزه‌ای قوی مشابه انگیزه‌ای که اسرائیل خدا در بجا آوردن ارادهٔ خدا بروز داده است، دارند. آنها نیز زندگی خود را وقف یَهُوَه خدا نموده‌اند تا ارادهٔ وی را بجا آورند. با اینکه این عده بر خلاف افرادی که اسرائیل خدا را تشکیل می‌دهند، امید زندگی جاودانی در آسمان را ندارند، آنها نیز از امید زندگی ابدی تحت حکومت ملکوت آسمانی خدا خشنودند. آنها همچنین از اسرائیل روحانی ابراز قدردانی می‌کنند به اینصورت که اعضای باقیماندهٔ آن را مدد می‌کنند «تا فضائل او را که [آنها] را از ظلمت بنور عجیب خود خوانده است اعلام [نمایند].»
آزادی خدادادی را عاقلانه استفاده کنید
۱۱. انسانها با چه قابلیتی ساخته شده‌اند و چگونه باید از آن استفاده کنند؟
۱۱ خدا انسانها را طوری ساخت تا قدر آزادی را بدانند. او به آنها قابلیت استفاده از ارادهٔ آزاد را بخشید. اولین زوج انسانی از این حق انتخاب استفاده بردند. اما آنها با نادانی و عدم محبت راهی را انتخاب کردند که نتیجه‌اش، برای خود و فرزندانشان، فاجعه بود. با اینحال این واقعه بوضوح نشان می‌دهد که یَهُوَه هیچوقت مخلوقات باشعور را مجبور نمی‌کند راهی را انتخاب کنند که برخلاف انگیزه و خواست باطنی آنها باشد. و از آنجایی که «خدا بخشندهٔ خوش را دوست میدارد،» تنها وقفی را می‌پذیرد که از روی محبت باشد، داوطلبانه و با دلی راغب باشد و از روی آزادی انتخاب باشد. (۲قرنتیان ۹:۷) هر وقف دیگر غیر قابل قبول است.
۱۲، ۱۳. تیموتاؤس از چه لحاظ نمونهٔ خوبی برای تربیت بچه‌ها است و نمونهٔ او بسیاری از جوانان را به چه کاری تشویق نموده است؟
۱۲ با آگاهی تمام از این شرط، شاهدان یَهُوَه وقف به خدا را ترویج می‌دهند ولی هیچوقت کسی را، منجمله بچه‌هایشان را، مجبور به این وقف نمی‌کنند. بر خلاف بسیاری کلیساها، شاهدان بچه‌هایشان را غسل تعمید نمی‌دهند که انگار می‌شود بدین طریق، بدون خواست بچه‌ها، وقف را به آنها تحمیل کرد. روش کتاب مقدس که شایستهٔ تقلید است، همان می‌باشد که تیموتاؤس جوان به آن عمل نمود. وقتی که او شخصی بالغ شده بود پولس رسول به او امر کرده گفت: «در آنچه آموختی و ایمان آوردی قایم باش چونکه میدانی از چه کسان تعلیم یافتی و اینکه از طفولیّت کتب مقدّسه را دانستهٔ که میتواند ترا حکمت آموزد برای نجات بوسیلهٔ ایمانیکه بر مسیح عیسی است.»—۲تیموتاؤس ۳:۱۴، ۱۵.
۱۳ قابل ملاحظه است که تیموتاؤس نوشته‌های مقدس را می‌دانست چونکه از طفولیت اینها را به او آموخته بودند. به تیموتاؤس اجبار نشد بلکه از طریق آموزش مادرش و مادربزرگش متقاعد شد و به تعالیم مسیحی ایمان آورد. (۲تیموتاؤس ۱:۵) در نتیجه، تیموتاؤس حکمت پیروی از مسیح را دریافت و شخصاً تصمیم گرفت که تن به وقف مسیحی دهد. در روزگار ما نیز ده‌ها هزار مرد و زن جوان که والدینشان از شاهدان یَهُوَه هستند، از این نمونه تقلید می‌کنند. (مزمور ۱۱۰:۳) ولی بعضی‌ها نیز نخواستند دست به چنین کاری بزنند. این بستگی به تصمیم خود شخص دارد.
بندگی چه کسی را انتخاب خواهیم کرد؟
۱۴. رومیان ۶:۱۶ در مورد آزادی کامل چه میگوید؟
۱۴ هیچ انسانی کاملاً آزاد نیست. قوانین فیزیکی، از قبیل قانون جاذبه، آزادی همه را محدود کرده است بطوری که هیچ کس نمی‌تواند بدون زیان رساندن به خود آن را نادیده بگیرد. همینطور از لحاظ روحانی نیز هیچ کس کاملاً آزاد نیست. پولس چنین استدلال می‌کند: «آیا نمیدانید که اگر خویشتنرا به بندگئ کسی تسلیم کرده او را اطاعت نمائید شما آنکسرا که او را اطاعت میکنید بنده هستید خواه گناهرا برای مرگ خواه اطاعترا برای عدالت؟»—رومیان ۶:۱۶.
۱۵. الف) فکر غلامی کردن چه احساسی را در مردم ایجاد می‌کند ولی در نهایت دست به چه کاری می‌زنند؟ ب) چه سؤالات بجایی می‌توانیم از خود بپرسیم؟
۱۵ فکر بندگی یا غلامی کسی را کردن برای بسیاری ناخوشایند است. ولی واقعیت دنیای امروز طوری است که مردم اغلب چنان به طرق مختلف تحت تأثیر و نفوذ عوامل نامحسوس قرار می‌گیرند که در نهایت علی‌رغم خواستشان دست بکارهایی می‌زنند که در حقیقت خواست دیگران است. مثلاً شرکتهای تبلیغاتی و دنیای تفریحات سعی می‌کنند که افکار مردم را به راه خود بکشند و به این منظور برایشان معیارهایی قرار می‌دهند. تشکیلات سیاسی و مذهبی نیز مردم را وادار به پشتیبانی از عقاید و اهداف خود می‌کنند، آنهم نه همیشه از طریق استدلال و بحث منطقی بلکه اغلب از طریق برانگیختن حس همبستگی و یا وفاداری آنها. از آنجایی که پولس گفت ما ‹بندهٔ کسانی هستیم که از آنها اطاعت می‌کنیم،› هر کداممان باید از خود بپرسیم ‹من بندهٔ چه کسی هستم؟ چه کسی بیشتر از همه بر تصمیمات و نحوهٔ زندگی من اعمال نفوذ می‌کند؟ روحانیون؟ رهبران سیاسی؟ شخصیتهای موفق اقتصادی؟ یا هنرمندان؟ من از چه کسی اطاعت می‌کنم—از خدا یا از انسان؟›
۱۶. مسیحیان از چه لحاظ غلام خدا هستند و دیدگاه صحیح در مورد این غلامی چیست؟
۱۶ مسیحیان اطاعت از خدا را تجاوز به آزادی انتخاب خویش تلقی نمی‌کنند. آنها با رغبت به نحوی مشابه سرمشقشان، عیسی مسیح، از آزادی خود استفاده می‌کنند و خواستهای قلبی و اولویتهای خود را با ارادهٔ خدا مطابق می‌سازند. (یوحنا ۵:۳۰؛ ۶:۳۸) آنها طرز فکری مانند طرز «فکر مسیح» در خود پرورش داده خود را مطیع سَرور جماعت می‌کنند. (۱قرنتیان ۲:۱۴-۱۶؛ کولسیان ۱:۱۵-۱۸) این موضوع بسیار شبیه زنی است که ازدواج کرده با رغبت با مردی که دوستش دارد همکاری می‌کند. در واقع، به جمیع مسیحیان مسح‌شده به عنوان باکره‌ای عفیف که به مسیح وعده داده شده است، اشاره می‌شود.—۲قرنتیان ۱۱:۲؛ افسسیان ۵:۲۳، ۲۴؛ مکاشفه ۱۹:۷، ۸.
۱۷. همهٔ شاهدان یَهُوَه تصمیم گرفته‌اند چه بشوند؟
۱۷ هر کدام از شاهدان یَهُوَه، چه از امید آسمانی برخوردار باشند چه از امید زمینی، شخصاً تصمیم گرفته است خود را به خدا وقف کند و ارادهٔ او را بجا آورد و او را به عنوان حاکم مطیع شود. برای هر شاهد، وقف تصمیمی شخصی بوده که دیگر بندهٔ انسانها نباشد بلکه تن به بندگی خدا دهد. این نکته مطابق آنچه پولس رسول گفت می‌باشد: «بقیمتی خریده شدید غلام انسان نشوید.»—۱قرنتیان ۷:۲۳.
فایده بردن را یاد بگیریم
۱۸. در چه صورت شخص علاقمندی برای شاهد شدن و تعمید گرفتن واجد شرایط می‌شود؟
۱۸ قبل از اینکه کسی یکی از شاهدان یَهُوَه شود باید شرایط کتاب مقدس را بجا آورد. پیران جماعت باید دقت بخرج داده ببینند که آیا شخصی که می‌خواهد شاهد یَهُوَه شود واقعاً از نتایج و عواقب وقف مسیحی آگاه است یا نه. آیا واقعاً می‌خواهد یکی از شاهدان یَهُوَه شود؟ آیا حاضر است متقبل مسئولیتهای آن شده به آنها وفا کند؟ در غیر اینصورت وی برای تعمید گرفتن واجد شرایط نیست.
۱۹. چرا دلیلی برای سرزنش کسی که تصمیم گرفته خادم تعمیدیافتهٔ خدا شود، وجود ندارد؟
۱۹ اما اگر کسی تمام شرایط لازم را بجا آورَد، چرا باید مورد سرزنش دیگران قرار گیرد چونکه داوطلبانه و شخصاً تصمیم گرفته است خود را تحت نفوذ خدا و کلام الهام‌شدهٔ وی بگذارد؟ آیا تحت نفوذ انسانها بودن بیشتر قابل قبول است تا تحت نفوذ خدا قرار گرفتن؟ آیا این راه فایدهٔ کمتری در بر دارد؟ شاهدان یَهُوَه بر این عقیده نیستند. آنها با تمام جان و دل با کلام خدا موافقند که از طریق قلم اشعیا میگوید: «من یَهُوَه خدای تو هستم و ترا تعلیم میدهم تا سود ببری و ترا براهیکه باید بروی هدایت مینمایم.»—اشعیا ۴۸:۱۷.
۲۰. به چه طریق حقایق کتاب مقدس مردم را رهایی می‌دهند؟
۲۰ حقایق کتاب مقدس مردم را از تعالیم کاذب مذهبی مانند عذاب ابدی در دوزخ آتشین، نجات می‌دهد. (جامعه ۹:۵، ۱۰) در عوض، قلب آنها را از قدردانی لبریز می‌کند چون به امیدی واقعی برای مردگان دست یافته‌اند—رستاخیزی که از طریق قربانی فدیهٔ عیسی مسیح میسر شده است. (متی ۲۰:۲۸؛ اعمال ۲۴:۱۵؛ رومیان ۶:۲۳) حقایق کتاب مقدس مردم را از ناکامی رهایی می‌بخشد زیرا دیگر چشم امیدشان به وعده‌های سیاسی که مرتب به شکست می‌انجامند نیست. در عوض، آنها را از شادی پر می‌کند چونکه می‌دانند ملکوت یَهُوَه هم‌اکنون در آسمان حکمرانی می‌کند و بزودی حکومت خود را بر تمامی زمین خواهد گسترد. حقایق کتاب مقدس مردم را از چنگ اعمالی خلاص می‌کند که برای نَفْس گناهکارمان خوشایندند اما نه تنها بی‌حرمتی به خدا می‌باشند بلکه عواقب بسیار زیانبخشی نیز به همراه دارند، از قبیل روابط از هم‌پاشیده، مرض و مرگ زودرس. بنابراین، غلام خدا بودن بسیار سودمندتر از غلام انسان بودن است. در واقع، وقف به خدا وعدهٔ فوایدی را «الحال . . . و در عالم آینده حیات جاودانی را» به ارمغان می‌آورد.—مرقس ۱۰:۲۹، ۳۰.
۲۱. شاهدان یَهُوَه وقف به خدا را با چه چشمی می‌نگرند و خواست قلبی آنها چیست؟
۲۱ در این روزگار، شاهدان یَهُوَه مانند اسرائیلیان باستان از طریق تولد به عضویت ملتی وقف‌شده در نیامدند. شاهدان بخشی از جماعت مسیحیان وقف‌شده می‌باشند. هر شاهد تعمیدیافته‌ای با استفاده از حق انتخاب خویش خود را چنین وقف کرده است. بله، برای شاهدان یَهُوَه وقف، به رابطه‌ای گرم و صمیمی با خدا میانجامد که خدمت راغبانه نشانگر آن می‌باشد. آنها از صمیم قلب خواهان حفظ این رابطهٔ شادی‌آور هستند و علاقمندند تا ابد به آزادیی که عیسی مسیح برایشان میسر ساخت پایبند بمانند.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
◻ چرا خدا با انتخاب اسرائیل به عنوان «ملْک خاصّ» خود نسبت به دیگران تبعیض قائل نمی‌شد؟
◻ چرا وقف مسیحی باعث از دست دادن آزادی نمی‌شود؟
◻ فواید وقف به یَهُوَه خدا چیست؟
◻ چرا بهتر است غلام یَهُوَه باشیم تا غلام انسانها؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۱]
اسرائیلیان باستان از بدو تولد وقف می‌شدند
[تصویر در صفحهٔ ۱۲]
وقف مسیحی امری است انتخابی