۱۵.‏ کتاب مقدّس چه نکته‌ای را در مورد محبت یَهُوَه بیان می‌کند،‏ و این گفته از چه نظر استثنایی است؟‏ (‏به پاورقی مراجعه شود.‏)‏

^۱۵ در کتاب مقدّس نکته‌ای در مورد محبت ذکر شده که در مورد هیچ یک از خصوصیات دیگر یَهُوَه عنوان نشده است.‏ در هیچ جای کتاب مقدّس نیامده است که خدا قدرت یا عدالت است و یا حتی حکمت است.‏ او دارای این خصوصیات است و سرچشمهٔ اصلی آن‌ها می‌باشد و از این جهات بی‌نظیر است.‏ اما در مورد خصوصیت چهارم در کتاب مقدّس مطلبی عمیق‌تر عنوان شده است،‏ اینکه «خدا محبت است.‏»‏b (‏۱یوحنّا ۴:‏۸‏)‏ مفهوم این جمله چیست؟‏

۱۶-‏۱۸.‏ الف)‏ چرا کتاب مقدّس می‌گوید که «خدا محبت است»؟‏ ب)‏ چرا از میان همهٔ موجودات روی زمین،‏ انسان مناسب‌ترین سمبل برای خصوصیت محبت در یَهُوَه است؟‏

^۱۶ عبارت «خدا محبت است» را نمی‌توان مانند یک معادلهٔ سادهٔ ریاضی تلقّی کرد و گفت پس «خدا برابر است با محبت.‏» زیرا عکس این گفته یعنی «محبت خدا است» صادق نیست.‏ یَهُوَه را نمی‌توان در حد یک خصوصیت ناملموس پایین آورد.‏ او علاوه بر محبت دارای احساسات و خصوصیات بسیار گوناگون و وسیع است.‏ با این همه،‏ محبت در عمق وجود او جای دارد.‏ در یک کتاب مرجع در مورد این آیه آمده است:‏ «محبت جوهر یا ذات خداست.‏» به طور کلّی می‌توان موضوع را بدین شکل بیان کرد:‏ قدرت یَهُوَه او را قادر می‌سازد که دست به عمل بزند.‏ عدالت و حکمت او طرز عمل او را تعیین می‌کند.‏ اما محبتش است که او را برمی‌انگیزد تا دست به عمل بزند و همیشه هنگامی که خصوصیات دیگرش را به کار می‌گیرد حاضر است.‏

^۱۷ غالباً گفته می‌شود که یَهُوَه مظهر محبت است.‏ از این رو،‏ اگر بخواهیم آگاپه،‏ یا محبتِ اصولی را بیاموزیم باید یَهُوَه را بشناسیم.‏ البته،‏ شاید این خصوصیت دلپذیر را در انسان‌ها نیز بتوان مشاهده کرد.‏ اما سرچشمهٔ آن چیست؟‏ یَهُوَه هنگام آفرینش جملهٔ زیر را ظاهراً خطاب به پسر خود اظهار داشت:‏ «انسان را شبیه خود بسازیم.‏» (‏پیدایش ۱:‏۲۶‏،‏ تفس‍.‏‏)‏ در میان مخلوقات روی زمین فقط انسان‌ها هستند که می‌توانند مانند پدر آسمانی خویش به اختیار خود محبت کنند.‏ به خاطر آورید که یَهُوَه از مخلوقات گوناگونی به عنوان سمبل خصوصیات اصلی خویش استفاده کرد.‏ اما انسان را که اشرف مخلوقات روی زمین است به عنوان سمبل بارزترین خصوصیت خود یعنی محبت انتخاب کرد.‏—‏حِزْقِیال ۱:‏۱۰‏.‏