چگونه می‌توانیم محبتمان را به یَهُوَه ابراز کنیم؟
«ما محبت می‌کنیم؛ زیرا او نخست به ما محبت کرد.»—۱یو ۴:۱۹.
سرودهای: ۵۶، ۱۳۸
۱، ۲. به گفتهٔ یوحنای رسول، چگونه یَهُوَه به ما آموخت که به او محبت کنیم؟
گفته می‌شود بهترین روشی که پدری می‌تواند فرزندش را آموزش دهد این است که خود برای او نمونه باشد. یوحنای رسول نوشت: ‹ما محبت می‌کنیم؛ زیرا خدا نخست به ما محبت کرد.› (۱یو ۴:۱۹) روشن است که یَهُوَه پدر آسمانی‌مان، خود نمونه‌ای فوق‌العاده از محبت برای ما به جا گذاشته است و از این طریق محبت کردن را به ما آموخته است.
۲ چگونه یَهُوَه خدا «نخست به ما محبت کرد؟» پولُس رسول می‌گوید: «خدا ارزش محبت خود را این گونه به ما ثابت می‌کند که وقتی هنوز گناهکار بودیم، مسیح جان خود را برای ما داد.» (روم ۵:۸) یَهُوَه، پسر خود را برای انسان‌های باایمان قربانی کرد. این عمل او ازخودگذشتگی بزرگی بود. یَهُوَه به این ترتیب برای ما میسر ساخت که از محبت او بهره‌مند شده، به او نزدیک شویم و همچنین محبتمان را به او ابراز کنیم. او با این ایثارگری و فداکاری‌اش شیوهٔ محبت واقعی را به ما آموخت.—۱یو ۴:۱۰.
۳، ۴. محبتمان به یَهُوَه باید چگونه باشد؟
۳ محبت خصوصیت غالب یَهُوَه است. از این رو عیسی تأکید کرد که مهم‌ترین حکم محبت است و گفت: «یَهُوَه خدای خود را با تمامی دل، با تمامی جان، با تمامی ذهن و با تمامی قوّت خود دوست بدار.» (مرق ۱۲:۳۰) از گفتهٔ عیسی می‌آموزیم که محبت ما به خدا از دل ریشه می‌گیرد. یَهُوَه زمانی از ما خشنود خواهد بود که با تمام دلمان به او محبت ورزیم. اما اگر در دلمان کسی یا چیزی دیگر را به او ترجیح دهیم، از ما می‌رنجد. محبت ما به یَهُوَه باید با تمامی جان، ذهن و قوّتمان نیز باشد. این نشان می‌دهد که محبت به خدا تنها احساسی در دلمان نیست. افزون بر این، اعمال و افکار ما نیز باید حاکی از محبتمان به خدا باشد. میکاه نبی نیز تأکید کرد که این همان چیزی است که یَهُوَه از ما می‌خواهد.—میکاه ۶:۸ خوانده شود.
۴ چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که به راستی یَهُوَه خدا، پدر آسمانی‌مان را دوست داریم؟ نباید هیچ چیز مانع و سد محبتمان به او شود. همان طور که عیسی گفت محبت ما به او باید با تمام جان و دل و توانمان باشد. در مقالهٔ قبل، چهار طریق را بررسی کردیم که یَهُوَه محبت فراوانش را به فرزندانش ابراز داشته است. حال بررسی می‌کنیم که ما از چه طرقی می‌توانیم عشق و محبتمان را به او عمیق‌تر سازیم و آن را در عمل به او نشان دهیم.
قدردانی از تدارکات یَهُوَه
۵. با تأمّل بر آنچه یَهُوَه برای شما کرده است، به چه کاری برانگیخته می‌شوید؟
۵ قاعدتاً وقتی کسی هدیه‌ای به شما می‌دهد، آن را بدیهی نمی‌شمارید و به شکلی قدردانی‌تان را بابت آن نشان می‌دهید. همچنین، چون برای آن هدیه ارزش قائلید از آن استفاده می‌کنید. یعقوب شاگرد نوشت: «هر بخشش نیکو و هر موهبت کامل از بالاست و از پدر نورهای آسمانی عطا می‌شود. او تغییر نمی‌کند و دگرگون نمی‌شود؛ همچون سایه‌هایی نیست که پیوسته در حال جنبش و تغییرند.» (یعقو ۱:۱۷) یَهُوَه همیشه هر آنچه ما برای زندگی و لذّت بردن از آن نیاز داریم به ما می‌بخشد. آیا همین امر ما را بر نمی‌انگیزد که محبتمان را به او ابراز کنیم؟
۶. اسرائیلیان برای برخورداری از برکات یَهُوَه چه باید می‌کردند؟
۶ یَهُوَه برای صدها سال از اسرائیلیان مراقبت و نگهداری کرد و برکات فراوانی، چه مادی چه روحانی به آنان بخشید. (تث ۴:۷، ۸) البته آنان اگر از قوانین یَهُوَه اطاعت می‌کردند، می‌توانستند همچنان از برکات او برخوردار شوند. از جمله قوانین یَهُوَه این بود که آنان باید از «بهترین نوبر زمین خود» به او می‌بخشیدند. (خرو ۲۳:۱۹) اسرائیلیان با به گوش گرفتن فرامین او نشان می‌دادند که محبت او و برکاتی را که یَهُوَه به آنان می‌بخشید، بدیهی نمی‌شمارند و برای آن ارزش قائلند.—تَثنیه ۸:۷-۱۱ خوانده شود.
۷. چگونه می‌توانیم از «دارایی خود» بهره گیریم و محبتمان را به یَهُوَه ابراز کنیم؟
۷ البته یَهُوَه امروزه از ما نمی‌خواهد که همچون اسرائیلیان قربانی بگذرانیم، اما ما می‌توانیم با بخشیدن «دارایی خود» او را حرمت نهیم و محبتمان را به او ابراز کنیم. (امث ۳:۹) از چه طرقی می‌توانیم چنین کنیم؟ واضح است که یک راه آن کمک مالی به جماعت یا فعالیت جهانی است. توان مالی ما هر چه که باشد، می‌توانیم از این طریق از پیشبرد منافع پادشاهی خدا پشتیبانی کنیم و محبتمان را به یَهُوَه نشان دهیم. (۲قر ۸:۱۲) البته، شیوه‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانیم محبتمان را به یَهُوَه ابراز کنیم.
۸، ۹. چگونه اعتماد به وعده‌های یَهُوَه با محبت ما به او در ارتباط است؟ مثالی بزنید.
۸ به یاد داشته باشید که عیسی به پیروانش گفت که هرگز نگران غذا و پوشاک خود نباشند، بلکه پیش از هر چیز در پی پادشاهی خدا باشند. او گفت که پدر آسمانی ما به خوبی از نیازهای ما آگاه است. (مت ۶:۳۱-۳۳) هر چه عمق محبتمان به یَهُوَه بیشتر باشد، اعتمادمان به این که او به این وعده‌اش عمل می‌کند، بیشتر خواهد بود. در واقع، اعتماد و محبت با یکدیگر رابطهٔ مستقیم دارند. واضح است که نمی‌توانیم کسی را که به او اعتماد نداریم، دوست داشته باشیم. (مز ۱۴۳:۸) بجاست از خود بپرسیم: ‹آیا روش زندگی من و اهدافی که در زندگی دنبال می‌کنم، نشانهٔ محبتم به یَهُوَه خداست؟ آیا اعمالم حاکی از توکل و اعتمادم به این امر است که یَهُوَه نیازهای مرا برطرف می‌سازد؟›
۹ برادری مسیحی به نام مایک، نشان داد که چنین محبت و اعتمادی به یَهُوَه خدا دارد. در جوانی خواست قلبی او این بود که در کشوری دیگر خدمت کند. حتی زمانی که ازدواج کرد و دو فرزند داشت، همچنان میل به این خدمت در او وجود داشت. مطالعهٔ مقالات و گزارش‌ها در مورد خدمت در مناطقی که نیاز به کمک است، مایک و خانواده‌اش را بر آن داشت که زندگی‌شان را ساده کنند. خانه‌شان را فروختند و به یک آپارتمان نقل‌مکان کردند. مایک که صاحب شرکت خدمات نظافتی بود، کارش را تقلیل داد و توانست از راه اینترنت بر آن کار نظارت داشته باشد. سپس، او و خانواده‌اش برای خدمت به کشوری دیگر نقل‌مکان کردند. پس از دو سال خدمتِ شادی‌بخش در آنجا، مایک گفت: «ما حقیقت گفتهٔ عیسی را در مَتّی ۶:۳۳ به راستی تجربه کردیم.»
بر آنچه یَهُوَه به شما می‌آموزد تأمّل کنید
۱۰. اگر همچون داوود بر آنچه یَهُوَه به ما می‌آموزد تعمّق کنیم، چه فایده‌ای می‌بریم؟
۱۰ حدود ۳۰۰۰ سال پیش داوود پادشاه به آسمان نگاه کرد و بر آن شد که چنین بنویسد: «آسمان جلال خدا را بیان می‌کند، و فَلَک از عمل دستهایش سخن می‌گوید.» همچنین داوود تحت تأثیر حکمتی که در پس قوانین یَهُوَه است، قرار گرفت و گفت: «شریعت خداوند کامل است، و جان را احیا می‌کند. شهادات خداوند امین است، و ساده‌لوحان را حکیم می‌گرداند.» داوود با تعمّق بر قوانین حکیمانهٔ یَهُوَه و آفرینش زیبای او، به یَهُوَه خدا نزدیک شد و بر آن شد که محبتش را به او ابراز کند. او نوشت: «سخنان دهانم و تفکر دلم در نظرت پذیرفته آید، ای خداوند، که صخرهٔ من و رهانندهٔ من هستی!»—مز ۱۹:۱، ۷، ۱۴.
۱۱. چگونه می‌توانیم با استفاده از دانشی که یَهُوَه خدا به ما داده است محبتمان را به او نشان دهیم؟ (تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.)
۱۱ امروزه ما از این برکت برخورداریم که از آفرینش یَهُوَه خدا و مقصود او شناخت فراوانی داریم. دنیا تحصیلات عالی را ترویج می‌دهد. اما تجربه نشان داده است که دنبال کردن چنین اهدافی اغلب باعث از دست دادن ایمان و محبت شخص به خدا می‌شود. کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که نه تنها کسب دانش را دوست بداریم، بلکه فهم و حکمت را نیز بیاموزیم. به این معنی که بیاموزیم چگونه از طریق شناخت و آگاهی‌ای که یَهُوَه خدا در اختیارمان می‌گذارد، هم خود فایده ببریم و هم به دیگران فایده رسانیم. (امث ۴:۵-۷) یَهُوَه خدا «می‌خواهد همه گونه افراد نجات یابند و به شناخت دقیق حقیقت برسند.» (۱تیمو ۲:۴) اگر افراد بیشتری را از پادشاهی خدا و مقصود او برای انسان‌ها آگاه سازیم، محبتمان را به یَهُوَه خدا و همنوعانمان نشان می‌دهیم.—مزمور ۶۶:۱۶، ۱۷ خوانده شود.
۱۲. نوجوانی چگونه قدردانی‌اش را از تدارک روحانی یَهُوَه ابراز کرد؟
۱۲ حتی نوجوانان نیز می‌توانند با قدردانی از تدارکات روحانی یَهُوَه، محبتشان را به او ابراز کنند. زمانی که شانون ۱۱ سال داشت به همراه والدین و خواهر ده‌ساله‌اش، به کنگرهٔ «وقف الٰهی» رفت. در یکی از برنامه‌های کنگره از جوانان خواسته شد که در محلّی خاص بنشینند. برای شانون راحت نبود، اما این کار را کرد. زمانی که به هر یک از جوانان به عنوان هدیه، کتابی با عنوان پرسشهای جوانان—پاسخ‌های مفید داده شد، شانون بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. این امر چه تأثیری بر احساسات او نسبت به یَهُوَه گذاشت؟ او می‌گوید: «آن زمان بود که بالاخره تشخیص دادم که یَهُوَه واقعاً هست و شخص مرا خیلی دوست دارد.» شانون همچنین می‌گوید: «به راستی چقدر مایهٔ شادی است که یَهُوَه، خداوند بزرگ ما، به ما چنین هدایای فوق‌العاده و زیبایی می‌دهد.»
پند و تأدیب خدا را بپذیرید
۱۳، ۱۴. محبت ما به یَهُوَه چه نقشی در پذیرفتن پند او دارد؟
۱۳ کتاب مقدّس به ما یادآوری می‌کند که «خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کند چنان که پدری، فرزند خویش را که مایهٔ خشنودی اوست.» (امث ۳:۱۲) اگر تأدیب یَهُوَه را بپذیریم و اجازه دهیم که او ما را تربیت کند، می‌آموزیم که آنچه درست است بجا آوریم و در پی آن آرامش خواهیم داشت. البته واضح است که «هیچ تأدیبی هنگامی که به کار برده می‌شود خوشایند نیست، بلکه دردآور است.» (عبر ۱۲:۱۱) با این حال، در مقابل تأدیب یَهُوَه چه واکنشی باید نشان دهیم؟ هیچ گاه نباید پندهای یَهُوَه را نادیده بگیریم و اگر شنیدن آن پند برایمان ناخوشایند است، نباید رنجیده شویم. ما یَهُوَه را دوست داریم، پس پند او را به گوش می‌گیریم و تغییرات لازم را در خود ایجاد می‌کنیم.
۱۴ یهودیان در روزگار مَلاکی، به پندهای خدا بی‌توجه بودند. آنان قوانین مربوط به گذراندن قربانی را می‌دانستند، اما با بی‌شرمی آن را نادیده می‌گرفتند. از این رو، یَهُوَه به آنان پندی شدید داد. (مَلاکی ۱:۱۲، ۱۳ خوانده شود.) در واقع، یَهُوَه بارها به آنان پند داد، اما آنان به پندهای او بی‌توجهی کردند. این امر تا چه حد جدّی بود؟ یَهُوَه به آنان گفت: ‹بر شما لعنت خواهم فرستاد و برکات شما را لعن خواهم کرد، بلکه هم‌اکنون آن‌ها را لعن کرده‌ام، زیرا که فرامین مرا در دل خود نمی‌نهید.› (ملا ۲:۱، ۲) روشن است که به گوش نگرفتن پندهای پرمهر یَهُوَه، عمداً یا از روی عادت عاقبت تلخی خواهد داشت و موجب می‌شود که رابطهٔ دوستی‌مان را با او از دست بدهیم.
۱۵. در دنیای امروز، چه خصوصیتی بسیار رایج است که ما باید از آن دوری کنیم؟
۱۵ امروزه که غرور و خودپسندی خصیصهٔ رایج مردم دنیاست، شنیدن پند و نصیحت برای بسیاری دشوار است، چه رسد به قبول آن. حتی کسانی که به نظر می‌رسد پند و تأدیب را می‌پذیرند، اغلب با بی‌میلی و ناخوشنودی چنین می‌کنند. اما به مسیحیان گفته شده است که «دیگر همشکل این دنیا مشوید.» ما باید «خواست نیکو، پسندیده و کامل خدا» را دریابیم و به آن عمل کنیم. (روم ۱۲:۲) یَهُوَه از طریق سازمانش به ما پندهایی به موقع در مورد جنبه‌های مختلف زندگی می‌دهد؛ از جمله رفتار با جنس مخالف، معاشران ما و انتخاب تفریحات. اگر با میل و رغبت راهنمایی‌ها یَهُوَه را به کار بندیم، نشان می‌دهیم که بابت آن‌ها قدردانیم و یَهُوَه را از دل دوست می‌داریم.—یو ۱۴:۳۱؛ روم ۶:۱۷.
برای حفاظت و نجات به یَهُوَه روی آوریم
۱۶، ۱۷. الف) چرا پیش از تصمیم‌گیری باید به خواست خدا توجه کنیم؟ ب) اسرائیلیان چه کردند که نشانهٔ بی‌مهری و بی‌اعتمادی‌شان به یَهُوَه بود؟
۱۶ وقتی کودکان احساس خطر می‌کنند، نزد پدر و مادر خود می‌روند. هر چه بزرگ‌تر می‌شوند، بیشتر و بیشتر بر خود تکیه می‌کنند و خود تصمیم می‌گیرند. این روندِ بلوغ است. اما فرزندانی که با والدینشان رابطه‌ای نزدیک دارند، پیش از تصمیم‌گیری نظر آنان را نیز جویا می‌شوند. در خصوص رابطهٔ ما با یَهُوَه نیز چنین است. یَهُوَه به ما روح مقدّسش را عطا می‌کند و در ما «هم رغبت و هم قدرت عمل» را ایجاد می‌کند. از سوی دیگر، اگر بدون در نظر گرفتن خواست یَهُوَه تصمیم بگیریم، نشانهٔ عدم محبت و اعتمادمان به اوست.—فیلیپ ۲:۱۳.
۱۷ یک بار در زمان سموئیل، اسرائیلیان در جنگ با فلسطینیان شکست بدی خوردند. قوم خدا نیاز مبرمی به کمک و محافظت داشت. آنان با خود گفتند: «بیایید صندوق عهد خداوند را از شیلوه به اینجا بیاوریم تا در میان ما بیاید و ما را از دست دشمنانمان نجات بخشد.» نتیجه چه بود؟ «کشتار بسیار عظیمی شد، چندان که سی هزار از پیاده‌نظام اسرائیل از پا در آمدند. صندوق خدا به اسارت رفت.» (۱سمو ۴:۲-۴، ۱۰، ۱۱) شاید به نظر رسد که آنان با آوردن صندوق عهد برای کمک به یَهُوَه روی آوردند. اما واقعیت این بود که آنان هدایت یَهُوَه را درخواست نکردند، بلکه به آنچه خود تصوّر می‌کردند درست است عمل کردند که نتیجهٔ تلخی نیز به همراه داشت.—امثال ۱۴:۱۲ خوانده شود.
۱۸. کتاب مقدّس در خصوص اعتماد و توکل به یَهُوَه خدا چه می‌گوید؟
۱۸ مزمورنویسی که یَهُوَه را دوست داشت و به او توکل می‌کرد، چنین نوشت: «بر خدا امید دار، زیرا که او را باز خواهم ستود؛ او را که رهانندهٔ من و خدای من است. جانم در اندرونم افسرده است؛ از این رو تو را یاد خواهم کرد.» (مز ۴۲:۵، ۶) آیا شما هم نسبت به یَهُوَه چنین محبت و اعتمادی در خود به وجود آورده‌اید؟ حتی اگر پاسختان به این پرسش مثبت است، هنوز هم می‌توانید توکل و اعتمادتان را با عمل کردن به این گفتهٔ کتاب مقدّس افزایش دهید: «با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن، و بر عقل خویش تکیه منما؛ در همهٔ راههای خود او را در نظر داشته باش، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.»—امث ۳:۵، ۶.
۱۹. از چه طرقی می‌خواهید به یَهُوَه نشان دهید که او را دوست دارید؟
۱۹ یَهُوَه نخست به ما محبت نمود و از این طریق به ما نشان داد که چگونه محبتمان را به او ابراز کنیم. باشد که همواره نمونهٔ فوق‌العادهٔ او را مد نظر داشته باشیم و بیش از پیش «با تمامی دل، با تمامی جان، با تمامی ذهن و با تمامی قوّت خود» به او عشق ورزیم.—مرق ۱۲:۳۰.