از چه چیزهایی باید بگریزیم؟
«ای افعی‌زادگان، که شما را اعلام کرد که از غضب آینده بگریزید؟» — متّیٰ ۳:۷.
۱. چه نمونه‌هایی در کتاب مقدّس به گریختن اشاره می‌کند؟
واژهٔ گریختن چه تصویری را در ذهن شما به وجود می‌آورد؟ تصویر گریختن یوسف جوان از دست همسر فاسد فوطیفار؟ (پیدایش ۳۹:۷-۱۲) یا گریختن مسیحیان از اورشلیم در سال ۶۶ م.؟ عیسی به پیروان خود فرموده بود: «چون بینید که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است، . . . آنگاه هر که در یهودیه باشد، به کوهستان فرار کند و هر که در شهر باشد، بیرون رود.» — لوقا ۲۱:۲۰، ۲۱.
۲، ۳. الف) یحیی با هشداری که به رهبران مذهبی داد چه منظوری داشت؟ ب) عیسی چگونه هشدار یحیی را با قوّت بیشتری اعلام کرد؟
۲ در نمونه‌های فوق گریختن به مفهوم تحت‌اللفظی آن به کار رفته است. اما این واژه گاهی نیز به مفهوم استعاری آن استفاده شده است. این جنبه از گریختن، امروزه برای مسیحیان حقیقی در سراسر دنیا بسیار حیاتی است. یحیای تعمیددهنده به رهبران یهودی که برای دیدن کارهای او آمده بودند از واژهٔ گریختن به مفهوم استعاری آن استفاده کرد. آن رهبران که در خود نیازی به توبه نمی‌دیدند، به کسانی که برای توبه آمده بودند به دیده تحقیر می‌نگریستند. یحیی شجاعانه ریاکاری آنان را آشکار کرده، گفت: «ای افعی‌زادگان، که شما را اعلام کرد که از غضب آینده بگریزید؟ اکنون ثمرهٔ شایستهٔ توبه بیاورید.» — متّیٰ ۳:۷، ۸.
۳ منظور یحیی گریختن به معنی واقعی کلمه نبود. یحیی در مورد داوری‌ای قریب‌الوقوع، یعنی روز غضب خدا به آنان هشدار داد و به آنان گوشزد کرد که برای گریختن یا جستن از آن روز می‌باید اَعمالی را به جا آورند که گواه توبهٔ خالصانهٔ ایشان باشد. مدتی بعد عیسی نیز با شجاعت آن رهبران مذهبی را محکوم کرد زیرا طرز فکر پلیدشان جای تردید نمی‌گذاشت که پدر واقعی‌شان شیطان است. (یوحنّا ۸:۴۴) عیسی همان هشدار یحیی را به نحوی قوی‌تر و مشخص‌تر چنین بیان کرد: «افعی‌زادگان! چگونه از عذاب جهنّم فرار خواهید کرد؟» (متّیٰ ۲۳:۳۳) منظور عیسی از «جهنّم» چه بود؟
۴. منظور عیسی از «جهنّم» چه بود؟
۴ جهنّم یا گِهنا نام درّه‌ای در نزدیکی اورشلیم بود که در آن زباله‌ها و اجساد حیوانات را می‌سوزاندند. عیسی این درّه را به عنوان سمبول مرگ ابدی استفاده کرد. سخن عیسی در مورد فرار از جهنّم نشان داد که آن طبقهٔ رهبران مذهبی سزاوار مرگ ابدی‌اند. — متّیٰ ۵:۲۲، ۲۹.
۵. چگونه تاریخ مؤید تحقق هشداری است که یحیی و عیسی دادند؟
۵ آن رهبران یهودی با آزار و اذیت عیسی و پیروانش بر گناهان خود افزودند. چند سال بعد، همان طور که یحیی و عیسی هشدار داده بودند، روز غضب خدا رسید. در آن مورد خاص غضب خدا تنها بر اورشلیم و بر ناحیهٔ یهودیه اِعمال شد و برای گریختن از آن غضب شخص به مفهوم واقعی باید اورشلیم را ترک می‌کرد و به نقطه‌ای دیگر می‌رفت. این واقعه در سال ۷۰ م. رخ داد و طی آن شهر اورشلیم و معبد آن به دست ارتش روم نابود شد. آن «مصیبت،» عظیم‌ترین مصیبتی بود که بر شهر اورشلیم واقع شد، زیرا شمار عظیمی کشته و تبعید شدند. نابودی‌ای عظیم‌تر در انتظار پیروان ادیان کاذب و کسانی است که ادعای مسیحیت می‌کنند. — متّیٰ ۲۴:۲۱.
غضبی که می‌باید از آن بگریزیم
۶. در میان مسیحیان اوّلیه چه چیزی شروع به رشد کرد؟
۶ در میان مسیحیان اوّلیه عده‌ای به ارتداد کشیده شدند و گروهی را نیز به دنبال خود کشاندند. (اَعمال ۲۰:۲۹، ۳۰) رسولان عیسی در زمان حیات خود «مانع» پیشرفت این ارتداد شدند. اما پس از مرگ ایشان فرقه‌های مسیحی در همه جا شروع به رشد و نموّ کردند. امروزه صدها فرقهٔ مسیحی در جهان مسیحیت به وجود آمده است؛ فرقه‌هایی که مرتب با هم در جنگ و ستیزند. کتاب مقدّس به ظهور روحانیان جهان مسیحیت اشاره می‌کند و ایشان را مجموعاً «مرد شریر» یا «فرزند هلاکت» لقب داده، می‌گوید: «عیسی خداوند او را . . . هلاک خواهد کرد و به تجلّی ظهورِ خویش، او را نابود خواهد ساخت.» — ۲تَسّالونیکیان ۲:۳، ۶-۸.
۷. چرا اصطلاح «مرد شریر» درخور روحانیان جهان مسیحیت است؟
۷ روحانیان جهان مسیحیت به این دلیل شریر خوانده شده‌اند که با ترویج تعالیم، جشن‌ها و رفتارهایی مغایر تعالیم کتاب مقدّس میلیون‌ها نفر را گمراه کرده‌اند. این روحانیان مانند رهبران مسیحی‌ای که عیسی محکوم کرد، «فرزند هلاکت» هستند و نابودی‌ای بدون امیدی به رستاخیز در انتظار ایشان است. (۲تَسّالونیکیان ۱:۶-۹) اما چه بر سر پیروان گمراه‌شدهٔ روحانیان جهان مسیحیت و مذاهب کاذب خواهد آمد؟ برای پاسخ به این سؤال می‌خواهیم نگاهی به وقایع سال ۶۰۷ ق.م. بیندازیم؛ زمانی که اورشلیم برای بار نخست نابود شد.
«از میان بابل بگریزید»
۸، ۹. الف) کتاب اِرْمیا حاوی چه پیام مهمی برای اسیران یهودی در بابل بود؟ ب) بعد از استیلای ماد و پارس بر بابل چه گریزی برای یهودیان امکان‌پذیر شد؟
۸ اِرْمیای نبی نابودی اورشلیم را که در سال ۶۰۷ ق.م. به وقوع پیوست پیشگویی کرده بود. او اشاره نمود که قوم خدا به اسیری خواهند رفت، اما بعد از «هفتاد سال» به سرزمین خود باز خواهند گشت. (اِرْمیا ۲۹:۴، ۱۰) کتاب اِرْمیا حاوی پیامی مهم برای اسیران در بابل بود؛ این که نباید به هیچ وجه خود را به دین کاذب بابل آلوده می‌ساختند. بدین شکل وقتی زمان آن می‌رسید که به اورشلیم باز گردند، آمادگی داشتند تا پرستش پاک را بار دیگر برقرار کنند. اندکی پس از استیلای دولت ماد و پارس بر بابل در سال ۵۳۹ ق.م. کورش دوّم، پادشاه فارس فرمانی مبنی بر بازگشت یهودیان به موطنشان و بازسازی معبد اورشلیم صادر کرد. — عَزْرا ۱:۱-۴.
۹ هزاران تن از یهودیان از این فرصت بهره گرفته، به یهودیه بازگشتند. (عَزْرا ۲:۶۴-۶۷) این در واقع تحقق نبوّت اِرْمیا در خصوص گریختن از بابل بود؛ در این مورد نیز گریختن به معنی تحت‌اللفظی آن یعنی رفتن از نقطه‌ای به نقطهٔ دیگر بود. (اِرْمیا ۵۱:۶، ۴۵، ۵۰ خوانده شود.) البته، برای همهٔ یهودیان مقدور نبود که آن مسیر طولانی را تا اورشلیم و یهودیه بپیمایند. یَهُوَه افرادی همچون دانیالِ سالمند را که در راه استقرار پرستش پاک فعالیت می‌کردند و خود را کاملاً از دین کاذب بابل جدا نگاه می‌داشتند، در همان بابل مورد برکت و عنایت خود قرار داد.
۱۰. «بابل عظیم» مسئول چه ‹خباثت‌هایی› است؟
۱۰ امروزه میلیاردها نفر به مذاهبی وابسته هستند که تعالیمشان به دین کاذب بابل باز می‌گردد. (پیدایش ۱۱:۶-۹) کتاب مقدّس مجموعهٔ این مذاهب را «بابل عظیم و مادر فواحش و خبائث دنیا» نام نهاده است. (مکاشفه ۱۷:۵) این مذاهب، تاریخی بسیار طولانی در حمایت از حاکمان سیاسی دنیا دارند. در میان ‹خباثت‌هایی› که بابل عظیم مرتکب شده است می‌توان به جنگ‌های کثیری اشاره کرد که ‹قتل› و کشتار صدها میلیون نفر را به همراه داشته است. (مکاشفه ۱۸:۲۴) ‹خباثت› دیگر مذهب کاذب اَعمال قبیحی همچون تجاوز به کودکان و دیگر اَعمال غیراخلاقی است که روحانیان آن مرتکب می‌شوند و سران کلیساها آن را روا می‌دارند. آیا جای تعجبی باقی می‌ماند که چرا یَهُوَه به زودی زمین را از ادیان کاذب پاک خواهد کرد؟ — مکاشفه ۱۸:۸.
۱۱. تا پیش از نابودی بابل عظیم مسیحیان حقیقی ملزم به انجام چه کاری هستند؟
۱۱ مسیحیان حقیقی از زمانی که به هویت بابل عظیم پی می‌برند، ملزم می‌شوند اعضای بابل عظیم را به حقیقت امر آگاه کنند. یک طریق آن توزیع کتاب مقدّس و نشریات مسیحی است که «غلام امین و دانا» که عیسی مسیح منصوب کرده است، به صورت ‹خوراک روحانی در وقت معین› در اختیار همگان قرار می‌دهد. (متّیٰ ۲۴:۴۵) اگر فردی به پیام کتاب مقدّس علاقه نشان دهد، ترتیبی داده می‌شود تا کتاب مقدّس با وی تدریس شود. امید ما این است که ایشان پیش از آن که دیر شود لزوم ‹گریختن از بابل عظیم› را ببینند. — مکاشفه ۱۸:۴.
از بت‌پرستی بگریزید
۱۲. یَهُوَه چه نظری نسبت به تصاویر و مجسمه‌هایی دارد که مورد ستایش و پرستش قرار می‌گیرند؟
۱۲ از دیگر اَعمال ‹خبیث› و ناپاک بابل عظیم ستایش و پرستش تصاویر و مجسمه‌هاست. یَهُوَه خدا این اشیا را ‹بت› و ‹رِجْس› یعنی پلید و زشت می‌خواند. (تثنیه ۲۹:۱۷) کسی که می‌خواهد خدا را خوشنود کند باید از بت‌پرستی دوری کند، زیرا خدای بزرگ ما می‌گوید: «من یَهُوَه هستم و اسم من همین است. و جلال خود را به کسی دیگر و ستایش خویش را به بت‌های تراشیده نخواهم داد.» — اِشَعْیا ۴۲:۸.
۱۳. چه اموری بت‌پرستی محسوب می‌شوند که باید از آن‌ها بپرهیزیم؟
۱۳ کتاب مقدّس به اَشکال نامحسوس‌تر بت‌پرستی نیز اشاره می‌کند و برای مثال «طمع» را نوعی «بت‌پرستی» می‌خواند. (کُولُسیان ۳:۵) طمع و آزمندی میل رسیدن به چیزی است که داشتن آن جایز نیست؛ مثلاً آنچه که به دیگری تعلّق دارد. (خروج ۲۰:۱۷) فرشته‌ای که شیطان ابلیس شد، این میل را که همچون خدای تعالی گردد و پرستش شود در دل خود بارور ساخت. (لوقا ۴:۵-۷) او علیه یَهُوَه سر به عصیان گذاشت و حوّا را نیز به طمعِ رسیدن به چیزی که یَهُوَه ممنوع کرده بود وسوسه کرد. البته، عمل آدم نیز نوعی بت‌پرستی بود. او برای نیاز نَفْسانی‌اش به بودن و همنشینی با حوّا بیش از اطاعت از پدر مهربانش در آسمان ارزش قائل شد. کسی که بخواهد از روز غضب خدا بگریزد می‌باید با تمام دل و جان یَهُوَه را بپرستد و از هر گونه طمع بپرهیزد.
«از زنا بگریزید»
۱۴-۱۶. الف) چرا می‌توان یوسف را الگوی پاکدامنی خواند؟ ب) در مقابل امیال ناپاک جنسی چه می‌توان کرد؟ پ) چگونه می‌توانیم از زنا بگریزیم؟
۱۴ اوّل قُرِنتیان ۶:۱۸ خوانده شود. وقتی زن فوطیفار در صدد اغفال یوسف برآمد، یوسف از نزد او گریخت. یوسف با این کار الگویی عالی برای مسیحیان مجرّد و متأهل قرار داد! بروشنی می‌توان دید که یوسف وجدان خود را با بررسی نگرش یَهُوَه نسبت به فحشا شکل داده بود. ما نیز برای این که بتوانیم ‹از زنا بگریزیم› می‌باید از کارهایی دوری کنیم که امیال شهوانی را در ما نسبت به شخصی که همسرمان نیست برمی‌انگیزد. کتاب مقدّس می‌گوید: «اعضای خود را . . . مقتول سازید: زنا و ناپاکی و هویٰ و هوس و شهوت قبیح و طمع که بت‌پرستی است. که به سبب این‌ها غضب خدا بر اَبنای معصیت وارد می‌آید.» — کُولُسیان ۳:۵، ۶.
۱۵ این آیه اشاره می‌کند که چنین اَعمالی «غضب خدا» را برمی‌انگیزد. در این دنیا بسیارند کسانی که امیال ناپاک جنسی را در خود می‌پرورانند و خود را به این اَعمال آلوده می‌کنند. ما مسیحیان برای آن که بردهٔ این گونه امیال نشویم به کمک یَهُوَه و روح‌القدس او نیاز داریم. علاوه بر آن، مطالعهٔ کتاب مقدّس، حضور در جلسات مسیحی و بشارت کلام خدا به ما کمک می‌کند تا ‹به روح رفتار کنیم.› بدین ترتیب ‹شهوات جسم را به جا نخواهیم آورد.› — غَلاطیان ۵:۱۶.
۱۶ واضح است کسی که تصاویر مُستَهجَن و غیراخلاقی تماشا کند ‹به روح رفتار نمی‌کند.› مسیحی واقعی باید از خواندن نشریات، تماشای فیلم‌ها و گوش کردن به آهنگ‌هایی که امیال جنسی را برمی‌انگیزند دوری کند. به علاوه، گفتن جوک‌ها یا سخنان ناشایست در مورد این امور برای مسیحی که باید ‹مقدّس› باشد، ناپسند است. (اَفَسُسیان ۵:۳، ۴) ما با پرهیز از این گونه اَعمال به پدر آسمانی خود ثابت می‌کنیم که می‌خواهیم از غضب او بگریزیم و در دنیای جدید و پرعدل او زندگی کنیم.
از مال‌پرستی بگریزید
۱۷، ۱۸. چرا باید از مال‌پرستی بگریزیم؟
۱۷ پولُس در نامهٔ اوّل خود به تیموتاؤس به اصولی مربوط به خدمتکاران و غلامان مسیحی اشاره کرد. برخی از ایشان که در خانهٔ شخصی مسیحی خدمت می‌کردند، انتظار حقوق و مواجب بیشتر داشتند. برخی دیگر نیز ظاهراً از امور روحانی برای سودجویی بهره می‌جستند. پولُس به آنان هشدار داد که از ‹دینداری برای سود بردن› استفاده نکنند. این گونه رفتارها اغلب ریشه در مال‌پرستی و طمع به پول دارد که برای همه کس چه ثروتمند، چه فقیر زیان‌بار است. — ۱تیموتاؤس ۶:۱، ۲، ۵، ۹، ۱۰.
۱۸ آیا می‌توانید شرح حال اشخاصی را در کتاب مقدّس به خاطر آورید که دوستی پرارزش خود را با یَهُوَه به دلیل طمع به پول یا چیزهایی که با پول می‌توان خرید از دست دادند؟ (یوشَع ۷:۱۱، ۲۱؛ ۲پادشاهان ۵:۲۰، ۲۵-۲۷) پولُس به تیموتاؤس نوشت: «تو ای مرد خدا، از این‌ها بگریز و در پی درستکاری، خداجویی، ایمان، محبت، صبر و استقامت و نرمخویی باش.» (۱تیموتاؤس ۶:۱۱، ترجمهٔ دنیای جدید) این پند پولُس برای تمام کسانی که می‌خواهند از روز غضب خدا بگریزند حیاتی است.
«از شهوات جوانی بگریز»
۱۹. همهٔ جوانان و نوجوانان به چه نیاز دارند؟
۱۹ امثال ۲۲:۱۵ خوانده شود. ندانمکاری نوجوانان به راحتی می‌تواند آنان را از راه راست منحرف کند. اما تأدیب کتاب مقدّس می‌تواند آنان را به طریق درست بازگرداند. بسیارند جوانانی که پدر و مادرشان شاهد یَهُوَه نیستند، اما خود تلاش می‌کنند این اصول گرانبها را در کتاب مقدّس یافته، بکار گیرند. برخی نیز از پندهای حکیمانهٔ مسیحیان مجرّب جماعت فایده می‌برند. در هر صورت، زندگی مطابق این اصول سعادت و شادی بسیاری به زندگی حال و آیندهٔ شما جوانان و نوجوانان می‌بخشد. — عبرانیان ۱۲:۸-۱۱.
۲۰. جوانان چگونه می‌توانند از امیال مضر بگریزند؟
۲۰ دوّم تیموتاؤس ۲:۲۰-۲۲ خوانده شود. بسیاری از جوانان به دلیل عدم تأدیب درست و بجا به فحشا، طمع، مال‌پرستی، لذّت‌جویی و رقابت‌طلبی کشیده می‌شوند. این‌ها همان امیال و «شهوات جوانی» هستند که کتاب مقدّس تأکید کرده است که از آن‌ها باید گریخت. گریختن از این‌ها به معنی دوری کردن از هر چیزی است که بر جوان مسیحی تأثیر سوء می‌گذارد. به خصوص این پند کتاب مقدّس بسیار مفید است که جوانان را ترغیب می‌کند که دوشادوش «آنانی که از قلب خالص نام خداوند را می‌خوانند» خصوصیات الٰهی را در خود پرورش دهند.
۲۱. شبان نیکو به گوسفندان خود چه وعده‌ای داده است؟
۲۱ ما چه جوان باشیم چه سالمند، نباید به سخنان فریب‌کاران گوش دهیم، زیرا با این کار ثابت می‌کنیم که گوسفندان شبان مهربانمان عیسی هستیم و از شبان ‹غریب می‌گریزیم.› (یوحنّا ۱۰:۵) البته گریختن یا جستن از غضب خدا تنها به پرهیز کردن از اَعمال مضر محدود نمی‌شود. در کنار آن می‌باید خصوصیات نیکو را نیز در خود پرورش دهیم. در مقالهٔ بعدی به بررسی هفت خصوصیت نیکو خواهیم پرداخت. حیات ابدی ما در گروِ توجه دقیق به این نکات است، زیرا عیسی به پیروان واقعی خود وعده داده است: «من به آن‌ها [یعنی گوسفندان خود] حیات جاودانی می‌دهم و تا به ابد هلاک نخواهند شد و هیچ کس آن‌ها را از دست من نخواهد گرفت.» — یوحنّا ۱۰:۲۸.
مروری بر مقاله
• عیسی به رهبران مذهبی چه هشداری داد؟
• میلیون‌ها انسان با چه وضعیت خطرناکی روبرو هستند؟
• چه اموری بت‌پرستی محسوب می‌شوند که باید از آن‌ها بگریزیم؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۴، ۱۵]
وقتی واژهٔ گریختن را می‌شنوید چه تصویری در ذهنتان پدید می‌آید؟