Os Salmos
106 Aleluia.
Louvade o Señor, que é bo
e o seu amor é eterno.
2 ¿Quen podería conta-las proezas do Señor,
cumpridamente as súas obras gloriosas?
3 Felices os que respectan o dereito
e fan sempre a xustiza.
4 Recórdame, Señor, polo amor ó teu pobo,
visítame coa túa salvación,
5 para que poida ve-la felicidade dos teus elixidos,
alegrarme coa ledicia do teu pobo,
gloriarme coa túa herdanza.
6 Nós pecamos igual cós nosos pais,
cometemos maldade e iniquidade.
7 Os nosos pais en Exipto
non aprezaron os teus prodixios,
non lembraron o teu amor,
foron rebeldes no mar Rubio.
8 Por mor do seu nome Deus salvounos,
para mostra-lo seu poder.
9 Increpou ó mar Rubio e secou;
conduciunos polo mar como se fose o deserto,
10 librounos da man dos adversarios,
rescatounos dos inimigos.
11 As augas alagaron os perseguidores,
sen quedar sequera un.
12 Creron entón na súa palabra
e cantaron as súas glorias.
13 Esqueceron axiña as súas obras,
non creron nos seus proxectos.
14 Déronse no deserto a tódolos caprichos,
tentaron a Deus na soidade.
15 El déulle-lo que querían,
pero acurtou as súas vidas.
16 Envexaron a Moisés no campamento
e a Aharón, consagrado ó Señor.
17 Abriuse a terra e tragou a Datán,
pechouse sobre o bando de Abiram.
18 O lume alampou os seus adictos,
a chama aburou os malvados.
19 No Horeb fixeron un touro,
adoraron un ídolo,
20 trocaron a súa gloria
pola imaxe dun boi que come herba.
21 Esqueceron o Deus que os salvara,
que fixera portentos en Exipto,
22 prodixios na terra de Cam,
escarmentos no mar Rubio.
23 Deus falou de destruílos,
se non fose por Moisés, o seu elixido,
que se puxo na brecha diante del,
para arredalo do seu noxo destructor.
24 Desprezaron a terra cobizable,
non creron na súa palabra.
25 Murmuraron nas súas tendas,
e non obedeceron ó Señor.
26 El ergueu a man e xuroulles
que os abatería no deserto,
27 que espallaría a súa descendencia entre as xentes,
que os espallaría entre as nacións.
28 Colléronlle devoción a Baal-Peor
e comeron as ofrendas dos mortos.
29 Provocárono coas súas obras,
e pegou neles a peste.
30 Levantouse Pinhás para reparar,
e a peste cesou.
31 Foille apuntado na súa conta
por tódalas xeracións.
32 Irritaron a Deus nas augas de Meribah
e por eles pagounas Moisés:
33 amargáronlle o espírito
e el foise da lingua.
34 Non destruíron os pobos
que o Señor lles mandara.
35 Mesturáronse coas xentes,
aprenderon os seus costumes.
36 Deron culto ós seus ídolos,
caeron nas súas trampas.
37 Inmolaron para os demos
os seus fillos e as súas fillas.
38 Verteron sangue inocente
—o sangue dos fillos e das fillas
sacrificados ós ídolos cananeos—
e profanaron a terra con sangue.
39 Lixáronse coas súas obras,
corrompéronse coas súas accións.
40 O Señor irritouse co seu pobo
e aborreceu a súa herdanza.
41 Entregounos nas mans das xentes
e dominaron neles os que os odiaban.
42 Os seus inimigos oprimíronos,
humilláronos baixo a súa man.
44 Mais El ollaba a súa aflicción
e escoitaba os seus salaios.
45 Lembraba a alianza en favor deles
e, no seu amor, compadecíase.
46 Facíalles ter dó deles
ós que os levaran cativos.
47 Sálvanos, Señor, noso Deus,
axúntanos de entre as xentes.
Louvarémo-lo teu santo nome,
a túa louvanza será o noso gozo.
48 Bendito sexa o Señor, Deus de Israel,
desde sempre e por sempre.
Diga o pobo todo:
Amén.
Aleluia.