O voto dun nazareno incluía non cortar o pelo. Esta era unha maneira de demostrar a súa submisión completa a Xehová. Lamentablemente, houbo momentos na historia de Israel nos que non se respectaba nin animaba os nazarenos. Nalgunhas ocasións os nazarenos necesitaron moito valor para cumprir coa súa promesa e ser diferentes dos demais (Amós 2:12). Como decidimos obedecer a Xehová, outros danse conta de que somos diferentes a eles. Fai falta moito valor para dicirlles ós compañeiros de traballo e escola que somos testemuñas de Xehová. E como as actitudes e os comportamentos deste mundo van a peor, é posible que sexa cada vez máis difícil vivir segundo os principios da Biblia e compartir as boas noticias con outros (2 Tim. 1:8; 3:13). Pero recordemos sempre que, cando somos valentes e nos diferenciamos dos que non serven a Xehová, facémolo feliz (Prov. 27:11; Mal. 3:18). w24.02 páx. 16 par. 7; páx. 17 par. 9

Pensa no diferentes que eran as persoas que formaban a congregación de Roma. Algúns eran xudeus ós que se lles ensinara a obedecer a Lei mosaica. Pero outros viñan doutras nacións e tiñan costumes moi diferentes. Algúns cristiáns probablemente eran escravos, mentres que outros eran persoas libres que quizais ata tiñan escravos nas súas casas. Como poderían aqueles cristiáns seguir demostrando amor uns polos outros a pesar das súas diferenzas? O apóstolo Paulo díxolles: “Acollédevos uns a outros”. Que quere dicir isto? A palabra que aquí se traduce como “acollédevos” significa recibir a alguén con amabilidade ou hospitalidade, na nosa casa ou no noso círculo de amigos. Por exemplo, Paulo díxolle a Filemón que recibise con amabilidade a Onésimo, o escravo que lle fuxira (Filem. 17). E Áquila e Priscila acolleron a Apolo, que sabía menos ca eles sobre o cristianismo, e “levárono consigo” (Feit. 18:26). Aqueles cristiáns non permitiron que as diferenzas causasen problemas ou os dividisen. Máis ben, foron amables e hospitalarios uns cos outros. w23.07 páx. 6 par. 13

A razón principal pola que un se dedica a Xehová é por amor. Ese amor non é simplemente unha emoción. Máis ben, é o resultado de ter “coñecemento da súa vontade”, é dicir, de saber como é el e cal é o seu propósito (Col. 1:9). O teu estudo das Escrituras convenceute 1) de que Xehová é real, 2) de que a Biblia é a súa Palabra e 3) de que usa a súa organización para cumprir o seu propósito. Os que se dedican a Xehová deben coñecer as ensinanzas básicas da Biblia, obedecelas e facer todo o posible por ensinarlles a outros o que aprenderon (Mat. 28:19, 20). O seu amor por Deus foi medrando e agora teñen un profundo desexo de adoralo só a el. Ti tamén sentes isto? w24.03 páxs. 4-5 pars. 6-8