Μας εκπλήσσει άραγε το γεγονός ότι πολλοί στη σύγχρονη εποχή έκαναν αξιοσημείωτες αλλαγές αφού μελέτησαν τον Λόγο του Θεού; Καθόλου! Τέτοιες εμπειρίες μάς φέρνουν στον νου τους αδελφούς και τις αδελφές μας του πρώτου αιώνα, οι οποίοι είχαν την ουράνια ελπίδα. (1 Κορ. 6:9-11) Ο απόστολος Παύλος απαρίθμησε κάποια είδη ανθρώπων που δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού και κατόπιν πρόσθεσε: «Τέτοιοι ήσασταν μερικοί». Είχαν όμως αλλάξει με τη βοήθεια των Γραφών και του αγίου πνεύματος του Θεού. Ακόμα και αφού γνώρισαν την αλήθεια, μερικοί χρειάστηκε να ξεπεράσουν σοβαρά πνευματικά προβλήματα. Η Γραφή αναφέρει κάποιον χρισμένο Χριστιανό του πρώτου αιώνα που χρειάστηκε να αποκοπεί, αλλά αργότερα επανεντάχθηκε. (1 Κορ. 5:1-5· 2 Κορ. 2:5-8) Δεν ενθαρρυνόμαστε όταν σκεφτόμαστε την ποικιλία των προβλημάτων που έχουν αντιμετωπίσει οι ομόπιστοί μας και τα οποία έχουν ξεπεράσει μέσω του Λόγου του Θεού; Ασφαλώς θέλουμε να τον αξιοποιούμε όσο γίνεται καλύτερα. w17.09 4:2, 3

Η αγάπη που βασίζεται σε δίκαιες αρχές είναι δώρο από τον Ιεχωβά. Εκείνος είναι η Πηγή της. (1 Ιωάν. 4:7) Αυτή είναι η ύψιστη μορφή αγάπης. Αν και μπορεί να περιλαμβάνει στοργή και θέρμη, χαρακτηρίζεται πρωτίστως από ανιδιοτελείς πράξεις προς όφελος των άλλων. Σύμφωνα με κάποιο λεξικό, η λέξη ἀγάπη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αναφέρεται σε αγάπη που «μπορεί να αναγνωριστεί μόνο από τις πράξεις τις οποίες υποκινεί». Όταν δίνουμε ή λαβαίνουμε ανιδιοτελή αγάπη, η ζωή μας εμπλουτίζεται και γεμίζει με χαρά και νόημα. Ο Ιεχωβά έδειξε αγάπη για τους ανθρώπους ακόμα και προτού δημιουργήσει τον Αδάμ και την Εύα. Έφτιαξε τη γη ώστε να είναι αιώνια κατοικία του ανθρώπου, στην οποία δεν θα επιβίωνε απλώς αλλά θα απολάμβανε πλήρως τη ζωή. Ο Ιεχωβά το έκανε αυτό αποκλειστικά για δικό μας όφελος. Ο ίδιος δεν είχε να κερδίσει κάτι. Εκδήλωσε επίσης ανιδιοτελή αγάπη όταν ευλόγησε τα επίγεια παιδιά του με την προοπτική να ζουν για πάντα στον Παράδεισο που τους είχε ετοιμάσει. w17.10 1:1, 2

Ο Ιάκωβος πρόσθεσε: «Αν δείχνετε μεροληψία, εργάζεστε αμαρτία». (Ιακ. 2:9) Αντίθετα, η αγάπη θα μας υποκινεί να αποφεύγουμε οποιεσδήποτε διακρίσεις που βασίζονται στην εκπαίδευση, στη φυλή ή στην κοινωνική θέση. Πράγματι, η απροσωποληψία δεν πρέπει να είναι απλώς κάτι επιφανειακό. Πρέπει να είναι γνήσιο κομμάτι της προσωπικότητάς μας. Επιπλέον, η αγάπη είναι «μακρόθυμη και δείχνει καλοσύνη» και «δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια». (1 Κορ. 13:4) Χρειαζόμαστε πραγματική μακροθυμία, καλοσύνη και ταπεινοφροσύνη για να συνεχίσουμε να μεταδίδουμε το άγγελμα της Βασιλείας στους συνανθρώπους μας. (Ματθ. 28:19) Αυτές οι ίδιες ιδιότητες το κάνουν πιο εύκολο για εμάς να τα πηγαίνουμε καλά με όλους τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία. Ποια είναι η ανταμοιβή όταν δείχνουμε τέτοια αγάπη; Δημιουργούνται ενωμένες εκκλησίες που έχουν θετικό αντίκτυπο στον Ιεχωβά και προσελκύουν νεοενδιαφερόμενα άτομα. Πολύ κατάλληλα λοιπόν, η Βιβλική περιγραφή της νέας προσωπικότητας καταλήγει με την εξής αδιαφιλονίκητη αλήθεια: «Εκτός από όλα αυτά, ντυθείτε την αγάπη, γιατί αυτή είναι τέλειος δεσμός ενότητας».​—Κολ. 3:14. w17.08 4:18, 19