Ο Ιεχωβά δημιούργησε τους ανθρώπους χαρίζοντάς τους αξιοθαύμαστες ικανότητες. Μας έδωσε ικανότητα σκέψης ώστε να λύνουμε προβλήματα και να κάνουμε σχέδια για το μέλλον. (Παρ. 2:11) Μας έδωσε τη δύναμη να υλοποιούμε τα σχέδιά μας, καθιστώντας μας ικανούς να εργαζόμαστε για να πετυχαίνουμε κατάλληλους στόχους. (Φιλιπ. 2:13) Μας προίκισε επίσης με συνείδηση​—μια έμφυτη αίσθηση περί ορθού και εσφαλμένου—​που μπορεί να μας βοηθάει να αποφεύγουμε την αδικοπραγία και να διορθώνουμε τα λάθη μας όταν σφάλλουμε. (Ρωμ. 2:15) Μέσω του Λόγου του, ο Ιεχωβά μάς συμβουλεύει επανειλημμένα να χρησιμοποιούμε τις ικανότητές μας για καλό σκοπό. Παραδείγματος χάρη, στις Εβραϊκές Γραφές, διαβάζουμε: «Τα σχέδια του επιμελή οδηγούν αναμφίβολα σε όφελος», και «όλα όσα βρίσκει το χέρι σου να κάνει, κάνε τα με τη δύναμή σου». (Παρ. 21:5· Εκκλ. 9:10) Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές μάς λένε: «Ενόσω έχουμε καιρό ευνοϊκό για αυτό, ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους», και «ανάλογα με το χάρισμα που έλαβε ο καθένας, να το χρησιμοποιείτε στο να διακονείτε ο ένας τον άλλον». (Γαλ. 6:10· 1 Πέτρ. 4:10) Σαφώς, ο Ιεχωβά θέλει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ωφελούμε τον εαυτό μας και τους άλλους. w17.01 1:1, 2

Οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας κληρονόμησαν την ατέλεια και τον θάνατο από τους ανυπάκουους γονείς τους. Ωστόσο, διατήρησαν το δικαίωμα να ασκούν το δώρο της ελεύθερης βούλησης. Αυτό είναι φανερό στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε ο Θεός στο έθνος του Ισραήλ. Μέσω του υπηρέτη του, του Μωυσή, ο Ιεχωβά έδωσε στον λαό την επιλογή να δεχτούν ή να απορρίψουν το προνόμιο να γίνουν ειδική ιδιοκτησία Του. (Έξοδ. 19:3-6) Ποια ήταν η απάντησή τους; Επέλεξαν πρόθυμα να ανταποκριθούν στις προϋποθέσεις που απαιτούνταν για να γίνουν λαός που έφερε το όνομα του Θεού και διακήρυξαν ομόφωνα: «Όλα όσα είπε ο Ιεχωβά είμαστε πρόθυμοι να τα εκτελούμε». (Έξοδ. 19:8) Αλλά δυστυχώς, με τον καιρό το έθνος έκανε κατάχρηση της ελευθερίας επιλογής του και αθέτησε εκείνη την υπόσχεση. Ας δίνουμε προσοχή σε αυτό το προειδοποιητικό παράδειγμα και ας θεωρούμε πάντοτε πολύτιμο το δώρο της ελεύθερης βούλησής μας παραμένοντας προσκολλημένοι στον Ιεχωβά και τηρώντας τις δίκαιες απαιτήσεις του. w17.01 2:9

Κάποια στιγμή στη διάρκεια της βασιλείας του Ιεροβοάμ, ο Ιεχωβά έστειλε κάποιον προφήτη από τον Ιούδα για να μεταδώσει ένα καυστικό άγγελμα κρίσης σε αυτόν τον αποστάτη βασιλιά του Ισραήλ. Ο ταπεινός προφήτης μετέδωσε με πιστότητα το άγγελμα του Θεού, και ο Ιεχωβά προστάτεψε τον υπηρέτη του από τη βίαιη οργή του Ιεροβοάμ. (1 Βασ. 13:1-10) Καθ’ οδόν προς τον τόπο του, ο προφήτης συνάντησε απροσδόκητα κάποιον ηλικιωμένο από τη γειτονική Βαιθήλ. Εκείνος ο άνθρωπος ισχυρίστηκε ότι ήταν προφήτης του Ιεχωβά. Εξαπάτησε τον νεότερο άντρα κάνοντάς τον να παρακούσει τις αυστηρές οδηγίες του Ιεχωβά “να μη φάει ψωμί ούτε να πιει νερό στον Ισραήλ” και “να μην επιστρέψει από το δρόμο από τον οποίο πήγε”. Ο Ιεχωβά δεν ευαρεστήθηκε. Αργότερα, καθώς ο προφήτης του Ιεχωβά επέστρεφε στον τόπο του, τον βρήκε ένα λιοντάρι στον δρόμο και τον σκότωσε. (1 Βασ. 13:11-24) Γιατί αυτός ο άλλοτε μετριόφρων προφήτης ακολούθησε με αυθάδεια εκείνον τον δόλιο άντρα; Η Αγία Γραφή δεν μας λέει. Αλλά ίσως ο προφήτης ξέχασε εντελώς ότι έπρεπε να “είναι μετριόφρων καθώς περπατούσε με τον Θεό”. w17.01 4:1-3