Μπορούμε να ενισχύσουμε την υπομονή μας αν εκφράζουμε τακτικά και ένθερμα τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά. (1 Θεσ. 5:17) Ίσως δεν αντιμετωπίζετε κάποια σφοδρή δοκιμασία αυτή τη στιγμή. Αναζητάτε όμως την καθοδηγία του Ιεχωβά οποτεδήποτε νιώθετε αναστατωμένοι, μπερδεμένοι ή πελαγωμένοι; Αν ζητάτε τακτικά από τον Θεό μας να σας βοηθάει με τις καθημερινές σας δυσκολίες τώρα, δεν θα διστάσετε να το κάνετε αυτό όταν αντιμετωπίσετε μεγαλύτερες δυσκολίες στο μέλλον. Τότε, θα έχετε την πεποίθηση ότι εκείνος ξέρει ακριβώς πότε και πώς να ενεργήσει για χάρη σας. (Ψαλμ. 27:1, 3) Έχουμε περισσότερες πιθανότητες να υπομείνουμε τη μελλοντική μεγάλη θλίψη αν υπομένουμε τις δοκιμασίες που προκύπτουν σήμερα. (Ρωμ. 5:3) Γιατί το λέμε αυτό; Πολλοί αδελφοί έχουν διαπιστώσει ότι κάθε δοκιμασία της πίστης την οποία υπέμειναν τους βοήθησε να αντέξουν την επόμενη. Η υπομονή τούς εξάγνισε, ενισχύοντας την πίστη τους ότι ο Ιεχωβά είναι έτοιμος και πρόθυμος να βοηθήσει. Η πίστη με τη σειρά της τους βοήθησε να υπομείνουν την επόμενη δοκιμασία.​—Ιακ. 1:2-4. w23.07 29:7-8

Η ταπεινοφροσύνη και η συμπόνια του Ιεχωβά τον ωθούν να είναι λογικός. Για παράδειγμα, η ταπεινοφροσύνη του Ιεχωβά έγινε φανερή όταν επρόκειτο να καταστρέψει τους πονηρούς κατοίκους των Σοδόμων. Μέσω των αγγέλων του, ο Ιεχωβά έδωσε στον δίκαιο Λωτ την οδηγία να καταφύγει στην ορεινή περιοχή. Ο Λωτ φοβόταν να πάει εκεί. Γι’ αυτό, ικέτευσε τον Ιεχωβά να του επιτρέψει να καταφύγει με την οικογένειά του στη Σηγώρ, μια μικρή πόλη η οποία επρόκειτο κανονικά να καταστραφεί. Ο Ιεχωβά θα μπορούσε να επιμείνει να ακολουθήσει ο Λωτ τις οδηγίες του κατά γράμμα. Αντί για αυτό, δέχτηκε το αίτημα του Λωτ, παρότι αυτό σήμαινε ότι δεν θα κατέστρεφε τη Σηγώρ. (Γέν. 19:18-22) Αιώνες αργότερα, ο Ιεχωβά έδειξε συμπόνια στους κατοίκους της Νινευή. Έστειλε τον προφήτη Ιωνά να αναγγείλει την επικείμενη καταστροφή της πόλης και των πονηρών κατοίκων της. Αλλά όταν οι Νινευίτες μετανόησαν, ο Ιεχωβά τούς λυπήθηκε και δεν κατέστρεψε την πόλη.​—Ιωνάς 3:1, 10· 4:10, 11. w23.07 32:5

Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Ιωάς; Αυτός ήταν σαν δέντρο με ρηχές ρίζες που εξαρτόταν από έναν πάσσαλο για στήριξη. Όταν έλειψε ο πάσσαλος​—ο Ιωδαέ​—και φύσηξαν οι άνεμοι της αποστασίας, ο Ιωάς έπεσε. Αυτό καταδεικνύει δυναμικά ότι ο φόβος μας για τον Θεό δεν πρέπει να εξαρτάται αποκλειστικά από την καλή επιρροή των συγχριστιανών μας, περιλαμβανομένων και των μελών της οικογένειάς μας. Για να παραμείνουμε πνευματικά ισχυροί, πρέπει να ενισχύουμε τη δική μας θεοσεβή αφοσίωση και τον δικό μας θεοσεβή φόβο μέσω τακτικής μελέτης, στοχασμού και προσευχής. (Ιερ. 17:7, 8· Κολ. 2:6, 7) Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά δεν ζητάει πολλά από εμάς. Αυτό που αναμένει συνοψίζεται στο εδάφιο Εκκλησιαστής 12:13, το οποίο λέει: «Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό και να τηρείς τις εντολές του, επειδή αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου». Αν φοβόμαστε τον Θεό, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε μελλοντικές δοκιμασίες και να μείνουμε σταθεροί. Τίποτα δεν θα μπορεί να βλάψει τη φιλία μας με τον Ιεχωβά. w23.06 27:17-19