મિસર દેશની ગુલામીમાંથી છૂટ્યા પછી, થોડાં દિવસોમાં જ ઈસ્રાએલીઓ ખોરાક માટે કચકચ કરવા લાગ્યા. એટલે યહોવાહે તેઓને માન્‍ના આપ્યું. (નિર્ગમન ૧૨:૧૭, ૧૮; ૧૬:૧-૫) ‘મુસાએ હારૂનને કહ્યું, કે “એક વાસણ લઈને તેમાં એક ઓમેર માન્‍ના ભરીને તમારા વંશજોને માટે રાખી મૂકવા સારૂ તેને યહોવાહની હજૂરમાં મૂક.” યહોવાહે મુસાને આજ્ઞા આપી હતી તે પ્રમાણે હારૂને સંઘરી રાખવા સારૂ સાક્ષ્યકોશની [લાકડાના કોશની] સામે તે મૂક્યું.’ (નિર્ગમન ૧૬:૩૩, ૩૪) હારૂને વાસણમાં માન્‍ના ભેગું કર્યું અને લાકડાના કોશની સામે મૂક્યું. છતાં પણ મુસા કરાર કોશ ન બનાવે અને બે શિલાપાટીઓ એમાં ન મૂકે, ત્યાં સુધી માન્‍ના કરાર કોશમાં મૂકી ન શકાય.

ઈસ્રાએલીઓ ૪૦ વર્ષ અરણ્યમાં હતા ત્યાં સુધી, યહોવાહે તેઓને ખાવા માટે માન્‍ના આપ્યું. તેઓ વચન આપેલા દેશમાં પહોંચ્યા પછી, યહોવાહે માન્‍ના આપવાનું બંધ કર્યું. પછી, ‘તેઓએ તે દેશનું અનાજ ખાધું.’ (યહોશુઆ ૫:૧૧, ૧૨) કરાર કોશમાં હારૂનની લાકડી પણ ખાસ કારણ માટે મૂકવામાં આવી હતી. એ બેવફા ઈસ્રાએલીઓ માટે એક નિશાની અથવા સાક્ષી હતી. એવું લાગે છે કે જ્યાં સુધી ઈસ્રાએલીઓ અરણ્યમાં હતા, ત્યાં સુધી હારૂનની લાકડી કરાર કોશમાં હતી. તો પછી, હારૂનની લાકડી અને માન્‍નાથી ભરેલા સોનાના પાત્રને કરારકોશમાંથી ક્યારે બહાર કાઢ્યા હશે? ઈસ્રાએલીઓ વચનના દેશમાં પહોંચ્યા ત્યારથી લઈને સુલેમાને યહોવાહને મંદિર અર્પણ કર્યું, એ વચ્ચેના સમયગાળામાં એમ બન્યું હોય શકે.