આપણા ઉત્પન્‍નકર્તા યહોવાહે નિયમ આપ્યો કે લોહી લેવું જોઈએ નહિ. (ઉત્પત્તિ ૯:૩, ૪) પ્રાચીન ઈસ્રાએલના નિયમોમાં પરમેશ્વરે લોહીનો મર્યાદિત ઉપયોગ કરવાનું કહ્યું કારણ કે એમાં જીવન સમાયેલું છે. તેમણે કહ્યું: “શરીરનો જીવ રક્તમાં છે; અને વેદી પર બળિદાન થઈને તે તમારા આત્માને વાસ્તે પ્રાયશ્ચિત્ત કરે, એ માટે મેં તમને તે આપ્યું છે.” માણસ ખોરાક માટે પ્રાણીને મારી નાખે તો શું? પરમેશ્વરે કહ્યું: “તેણે તેનું રક્ત પાડીને તેને ધૂળથી ઢાંકી દેવું.”a (લેવીય ૧૭:૧૧, ૧૩) યહોવાહ પરમેશ્વરે આ આજ્ઞા વારંવાર દોહરાવી. (પુનર્નિયમ ૧૨:૧૬, ૨૪; ૧૫:૨૩) યહુદી સીનો ચુમૉશ નોંધે છે: “લોહીનો સંગ્રહ કરવો જોઈએ નહિ પરંતુ એને જમીન પર ઢોળી દેવું જોઈએ.” કોઈ પણ ઈસ્રાએલી માટે બીજા પ્રાણીના લોહીનો સંગ્રહ કરવો કે એનો ઉપયોગ કરવો યોગ્ય ન હતું.

અમુક સમયે, ડૉક્ટર સર્જરી (પીએડી) કરવાના અમુક સપ્તાહ પહેલા દરદીને પોતાનું લોહી આપવાની વિનંતી કરે છે, જેથી જરૂર પડે ત્યારે તેને એ લોહી પાછું આપી શકાય. તોપણ, આ રીતે પોતાનું લોહી આપવું, એનો સંગ્રહ કરવો તથા એને પાછું લેવું એ લેવીય અને પુનર્નિયમમાં આપવામાં આવેલા નિયમની વિરુદ્ધ છે. લોહી સંગ્રહ કરવા માટે નથી; પરંતુ એને જમીન પર ઢોળી દેવું જોઈએ અર્થાત્‌ પરમેશ્વરને પાછું આપી દેવું. ખરું કે આજે મુસાના નિયમો નથી તોપણ, યહોવાહના સાક્ષીઓ પરમેશ્વરે આપેલા નિયમોનો આદર કરે છે અને તેઓએ ‘લોહીથી દૂર રહેવાનો’ નિર્ણય કર્યો છે. તેથી આપણે લોહીનું દાન કરવું જોઈએ નહિ, તેમ જ ફરીથી પાછું લેવા આપણા લોહીનો સંગ્રહ પણ કરવો જોઈએ નહિ, એને ‘ઢોળી દેવું’ જોઈએ. કેમ કે એ પરમેશ્વરના નિયમની વિરુદ્ધ છે.