આ બધું થયું ત્યારે, મોટો દીકરો ખેતરમાં હતો. ઈસુએ તેના વિશે કહ્યું: “તે પાછો આવ્યો અને ઘરની નજીક પહોંચ્યો ત્યારે, તેણે નાચગાનનો અવાજ સાંભળ્યો. તેથી, તેણે ચાકરોમાંના એકને પોતાની પાસે બોલાવ્યો અને પૂછ્યું કે શું ચાલી રહ્યું છે. તેણે તેને કહ્યું, ‘તારો ભાઈ આવ્યો છે અને તારા પિતાએ તાજોમાજો વાછરડો કપાવ્યો, કેમ કે તે તેને સાજોસમો પાછો મળ્યો છે.’ પરંતુ, મોટો દીકરો ગુસ્સે થયો અને તે અંદર જવા રાજી ન હતો. પછી, તેનો પિતા બહાર આવ્યો અને તેને મનાવવા લાગ્યો. જવાબમાં તેણે પોતાના પિતાને કહ્યું, ‘જુઓ! આટલાં બધાં વર્ષો મેં તમારી ગુલામી કરી અને ક્યારેય તમારી એક પણ આજ્ઞા તોડી નથી, છતાં તમે કદી મને મિત્રો સાથે મજા કરવા એક લવારું પણ આપ્યું નથી. પણ, તમારો આ દીકરો, જેણે તમારી મિલકત વેશ્યાઓ પર ઉડાવી દીધી એ આવ્યો ત્યારે, તમે તેના માટે તાજોમાજો વાછરડો કપાવ્યો.’”—લુક ૧૫:૨૫-૩૦.

ઉદાહરણમાંના મોટા દીકરા જેવું કોણ હતું? શાસ્ત્રીઓ અને ફરોશીઓ. ઈસુએ સામાન્ય લોકો અને પાપીઓ માટે દયા બતાવી અને તેઓ તરફ ધ્યાન આપ્યું. આમ, તેમણે પાપીઓને આવકાર્યા. એ વાતની શાસ્ત્રીઓ અને ફરોશીઓએ ટીકા કરી. એટલે, આ ઉદાહરણ આપવાની જરૂર ઊભી થઈ હતી. એટલું જ નહિ, ઈશ્વર જે રીતે દયા બતાવે છે, એમાં વાંધો ઉઠાવનાર દરેકે એમાંથી બોધપાઠ લેવો જોઈએ.

મોટા દીકરાએ પછી શું કર્યું, એ વિશે ઈસુએ કંઈ જણાવ્યું નથી. પણ, ઈસુ મરણ પામ્યા અને ફરીથી જીવતા થયા એ પછી, “ઘણી મોટી સંખ્યામાં યાજકો પણ શ્રદ્ધા મૂકવા લાગ્યા.” (પ્રેરિતોનાં કાર્યો ૬:૭) કદાચ એમાંના અમુકે ખોવાયેલા દીકરાનું અસરકારક ઉદાહરણ ઈસુ પાસેથી સાંભળ્યું હશે. હા, તેઓ માટે પણ ભાનમાં આવવું, પસ્તાવો કરવો અને ઈશ્વર તરફ પાછા ફરવું શક્ય હતું.