ઈસુ કંઈ કારભારીએ વાપરેલી રીતને ટેકો આપતા ન હતા. વેપારમાં ચાલાકીઓ વાપરવાનું પણ ઉત્તેજન આપતા ન હતા. તો પછી, તે શું કહેવા માંગતા હતા? તેમણે શિષ્યોને અરજ કરી: “તમે આ બેઇમાન દુનિયાની સંપત્તિ વડે તમારા માટે મિત્રો બનાવી લો, જેથી સંપત્તિ પૂરી થઈ જાય ત્યારે, તેઓ હંમેશ માટેનાં ઘરોમાં તમારો આવકાર કરે.” (લુક ૧૬:૯) હા, ભાવિનો વિચાર કરવા અને હોશિયારીથી વર્તવા માટે આ ઉદાહરણમાંથી બોધપાઠ મળે છે. ઈશ્વરભક્તોએ એટલે કે ‘પ્રકાશના દીકરાઓએ’ હંમેશ માટેના ભાવિને ધ્યાનમાં રાખીને પોતાની ધનસંપત્તિનો સમજદારીપૂર્વક ઉપયોગ કરવો જોઈએ.

સ્વર્ગના રાજ્યમાં કે બાગ જેવી સુંદર દુનિયામાં કોણ પ્રવેશશે, એ વિશે ફક્ત યહોવા ઈશ્વર અને તેમના દીકરા જ નક્કી કરી શકે છે. આપણી બધી ધનસંપત્તિથી ઈશ્વરના રાજ્યને ટેકો આપીને તેઓ સાથે મિત્રતા કેળવવા આપણે બનતા બધા પ્રયાસો કરવા જોઈએ. પછી, જો સોનું, ચાંદી અને બીજી ધનસંપત્તિ નાશ પામે, તોપણ આપણે હંમેશ માટેનું જીવન મેળવી શકીશું.

ઈસુ પોતાના શિષ્યોને જણાવતા હતા કે જો તેઓ ‘હંમેશ માટેનાં ઘરોમાં આવકાર’ મેળવવા માંગતા હોય, તો તેઓ પાસે ઘણી અપેક્ષા રાખવામાં આવશે. કોઈ પણ માણસ ઈશ્વરના ખરા ભક્ત બનવાની સાથે સાથે બેઇમાન દુનિયાની ધનસંપત્તિનો ગુલામ બની શકતો નથી. ઈસુએ પછી સમાપ્તિમાં કહ્યું: “કોઈ ચાકર બે માલિકની ચાકરી કરી શકતો નથી, કેમ કે તે એકને ધિક્કારશે અને બીજાને પ્રેમ કરશે અથવા તે એકને વળગી રહેશે અને બીજાનો તિરસ્કાર કરશે. તમે ઈશ્વરની અને ધનદોલતની એક સાથે ચાકરી કરી શકતા નથી.”—લુક ૧૬:૯, ૧૩.