લાજરસના મરણથી ઈસુ બહુ જ દુઃખી થઈ ગયા. એનાથી આપણે જોઈ શકીએ કે તેમને લાજરસ પર કેટલો પ્રેમ હતો. વળી, એ બતાવે છે કે ઈસુ મૂએલાંને સજીવન કરવા તૈયાર જ છે. બાઇબલ કહે છે: “જ્યાં ઈસુ હતો ત્યાં મરિયમે આવીને તેને જોયો, ત્યારે તેણે તેને પગે લાગીને તેને કહ્યું, કે પ્રભુ, જો તું અહીં હોત, તો મારો ભાઈ મરત નહિ. ત્યારે તેને રડતી જોઈને, તથા જે યહુદીઓ તેની સાથે આવ્યા હતા તેઓને પણ રડતા જોઈને, ઈસુએ મનમાં નિસાસો મૂક્યો, અને પોતે વ્યાકુળ થયો. તેણે પૂછ્યું, કે તમે તેને ક્યાં મૂક્યો છે? તેઓ તેને કહે છે, કે પ્રભુ, આવીને જો. ઈસુ રડ્યો. એ જોઈને યહુદીઓએ કહ્યું, કે જુઓ, તે તેના પર કેટલો બધો પ્રેમ રાખતો હતો!”—યોહાન ૧૧:૩૨-૩૬.

લાજરસના મરણથી ઈસુ બહુ જ ‘વ્યાકુળ થઈ ગયા.’ એટલે તેમણે “નિસાસો મૂક્યો,” અને તે ‘રડી પડ્યા.’ આ બતાવે છે કે ઈસુ લાજરસને દિલોજાનથી ચાહતા હતા. વળી, મરિયમ અને મારથાને શોક કરતા જોઈને તેમને એટલું દુઃખ લાગ્યું, કે ઈસુની આંખો છલકાઈ ગઈ.

એક ખાસ વાતની નોંધ લો. આ બનાવ પહેલાં ઈસુએ બે જણને સજીવન કર્યા હતા. તેમણે લાજરસને પણ સજીવન કરવાનો નિર્ણય લઈ લીધો હતો. (યોહાન ૧૧:૧૧, ૨૩, ૨૫) તોપણ તે ‘રડ્યા.’ એ પરથી જાણી શકાય, કે લોકોને સજીવન કરવા પાછળ ફક્ત ચમત્કાર કરવાનો હેતુ નથી. પરંતુ, એમાં આપણા માટે ઈસુનો પ્રેમ નીતરતો જોઈએ છીએ. તેથી, જલદી જ તે મરણને લીધે થતા કોઈ પણ દુઃખનું નામ-નિશાન મિટાવી દેશે.

લાજરસનો બનાવ કઈ રીતે બતાવે છે કે ઈસુ મૂએલાંને સજીવન કરવા ચાહે છે અને એમ કરી શકે છે?