^૫ મંડળની દેખરેખ રાખતા વડીલોમાં અમુક લાયકાતો હોવી જોઈએ. એ વિશે પ્રેરિત પાઉલે તિમોથીને લખેલા પહેલા પત્રમાં અને તિતસને લખેલા પત્રમાં જણાવ્યું હતું. ૧ તિમોથી ૩:૧-૭માં લખ્યું છે: “જો કોઈ માણસ મંડળની દેખરેખ રાખનાર બનવા માંગતો હોય અને એ માટે મહેનત કરતો હોય, તો તે સારા કામની ઇચ્છા રાખે છે. એટલે દેખરેખ રાખનાર માણસ દોષ વગરનો, એક પત્નીનો પતિ, દરેક વાતમાં સંયમ રાખનાર, સમજુ, વ્યવસ્થિત, મહેમાનગતિ કરનાર અને શીખવી શકે એવો હોવો જોઈએ. તે દારૂડિયો અને હિંસક નહિ, પણ વાજબી હોવો જોઈએ. તે ઝઘડાખોર અને પૈસાનો પ્રેમી ન હોવો જોઈએ. તે પોતાના કુટુંબની સારી સંભાળ રાખનાર હોવો જોઈએ, તે પોતાનાં બાળકોને કહ્યામાં અને પૂરેપૂરી મર્યાદામાં રાખતો હોવો જોઈએ. (કેમ કે જો કોઈ માણસ પોતાના કુટુંબની સંભાળ રાખી શકતો ન હોય, તો તે ઈશ્વરના મંડળની સંભાળ કઈ રીતે રાખશે?) તે શ્રદ્ધામાં નવો ન હોવો જોઈએ, નહિ તો કદાચ તે અભિમાનને લીધે ફુલાઈ જશે અને શેતાનના જેવી સજા તેના પર આવી પડશે. એટલું જ નહિ, મંડળની બહારના લોકોમાં પણ તેની શાખ સારી હોવી જોઈએ, જેથી તેની બદનામી ન થાય અને તે શેતાનના ફાંદામાં આવી ન પડે.”

^૭ વડીલો માટે બાઇબલમાં જણાવેલી જરૂરિયાતો પૂરી કરવી કદાચ ભાઈઓને અઘરું લાગી શકે. પણ તેઓએ એ માટે મહેનત કરવામાં પાછી પાની કરવી ન જોઈએ. તેઓએ વડીલ બનવા જરૂરી ગુણો કેળવતા રહેવું જોઈએ. જ્યારે ભાઈઓ એવા ગુણો પ્રમાણે જીવવા મહેનત કરે છે, ત્યારે મંડળમાં બીજાઓને પણ એમ કરવાનું ઉત્તેજન મળે છે. પાઉલે લખ્યું કે ઈશ્વરે આપણને “માણસો ભેટ તરીકે આપ્યા” છે, “જેથી પવિત્ર જનોમાં સુધારો થાય, સેવાનાં કામ થાય અને ખ્રિસ્તનું શરીર દૃઢ થાય. આ રીતે તેઓ આપણને મદદ કરશે, જેથી આપણે શ્રદ્ધામાં અને ઈશ્વરના દીકરાના ખરા જ્ઞાનમાં એક થઈને પૂરેપૂરી વૃદ્ધિ પામીએ અને ખ્રિસ્તની જેમ પરિપક્વ થઈએ.”—એફે. ૪:૮, ૧૨, ૧૩.