“Pọ́n! Devizọnwatọ ṣie, mẹhe yẹn de, mẹyiwanna ṣie, mẹhe yẹn ko kẹalọyi! Yẹn na yí gbigbọ ṣie do e ji, podọ ewọ na hẹn nuhe whẹdida dodo yin họnwun na akọta lẹ. Ewọ ma na dọnnu kavi dawhá, mọjanwẹ mẹdepope ma na sè ogbè etọn to alihogbó lẹ ji. Ewọ ma na gídí ofán he dẹ́ depope, podọ e ma na ṣí miyọ́ngbán-kàn he to azọ̀ tì depope, kaka ewọ nado hẹn whẹdida dodo ṣẹ po kọdetọn dagbe po. Na nugbo tọn, to oyín etọn mẹ wẹ akọta lẹ na tindo todido te.”—Matiu 12:18-21; Isaia 42:1-4.

Humọ, Jesu lá owẹ̀n homẹmiọnnamẹ tọn etọn na mẹhe taidi ofán he dẹ́ bo yin hihọliai lẹ. Yé taidi miyọ́ngbán-kàn he to azọ̀ tì de, ehe onù etọn ko dibla ṣí pete. Jesu ma nọ gídí ofán he dẹ́ kavi ṣí sekan he to azọ̀ tì de. Kakatimọ, e nọ gbọn azọ́nyinyọnẹn dali yí owanyi po awuvẹmẹ po do hẹn homẹmimiọnnọ lẹ lodo. Na nugbo tọn, Jesu wẹ mẹhe mẹ akọta lẹ na tindo todido te!