Ang Makatilingala nga Kasangkaron sang Pagkaayo sang Dios

ANG Dios maayo! Makapila mo na ini nabatian ukon gingamit mo mismo? Apang nabinagbinag mo na bala ang bug-os nga kasangkaron sang pagkaayo sang Dios para sa imo? Ina nga pagpamalandong nagapadaku sang aton apresasyon sa sahi sang Dios nga aton ginasimba.

Apang, dapat naton anay hangpon kon ano ang pagkaayo. Sa pagkamatuod, ang pagkaayo kinaiya nga maayo baliskad sa malaut. Apang ang pagkaayo kapin pa sa sina. Isa ini ka aktibo nga kinaiya. Ang maayo nga tawo nagahimo sing maayo. Kag ang Dios, sa iya pagkamaayo, nagahimo sing maayo gid nga kaayuhan sa aton amo kon ngaa ginahigugma naton sia.

Ang masangkad nga kasangkaron sang pagkaayo sang Dios makit-an sa iya ginpamulong kay Moises sa kahanayakan sang Sinai. Didto, ginsaaran niya ang iya matutom nga alagad: “Paagihon ko ang bug-os nakon nga pagkaayo sa atubangan mo.” Nagatuman sina nga saad kag nagagamit sang iya ngalan, ang Dios nagsiling pa: “Si Jehova, si Jehova, Dios nga maluluy-on kag mainayuhon, indi madali mangakig kag bugana sa mahigugmaon nga kaluoy kag kamatuoran, nagatipig sing mahigugmaon nga kaluoy sa mga linibo, nga nagapatawad sang kalautan kag sang paglapas kag sang sala, apang indi nga mas-a magpasaylo sang malalison.”​—⁠Exodo 33:​19; 34:​6, 7.

Busa, ang pagkaayo sang Dios nagalakip sang iya kaluoy subong man sang iya pagkamainayuhon, sang iya mahigugmaon nga kaluoy, kag sang iya kamatuoran. Dugang pa, ang iya pagkaayo makita bangod sia “indi madali mangakig,” mainantuson. Apang, wala ina nagakahulugan nga kaangay sia sang nagapabaya nga ginikanan, nga nagatugot sa sala nga magpadayon tubtob sa walay katubtuban. ‘Indi nga mas-a sia magpasaylo sang malalison’ sa dimahinulsulon nga mga makasasala. Indi matugutan sang isa ka maayong Dios nga ang kalautan indi matapna.

Ang Pagkabugana sang Pagkaayo sang Dios

Binagbinaga, karon, ang pila ka paagi nga nagpakita ang Dios sang iya pagkamaayo. Una, maayo sia sa tawo sang gintuga niya una ang duta. Wala sia mag-aman sang mga kinahanglanon lamang sang kabuhi sang tawo. Sa baylo, bugana nga ginsangkapan niya ang aton planeta agod mangin makalilipay gid ang pagpuyo sa sini. Naghatag sia sing nanuhaytuhay nga pagkaon kag ilimnon. Naghimo sia sing lainlain kag makawiwili nga mga sapat kag mga pispis, kag nagtuga sia sing mga bulak nga nagadugang sing kolor kag katahom sa aton palibot. Dugang pa, naghimo sia sing nanuhaytuhay nga danyag nga makalilipay tan-awon. Ti, sa tagsa ka tion nga makakita kita sing matahom nga kasisidmon ukon magayon nga pormasyon sang panganod, makakita kita sing pamatuod sang pagkaayo sang Dios!

Sang gintuga niya ang lalaki kag babayi, ang pagkaayo sang Dios nakita liwat. Ginhatagan niya sanday Adan kag Eva sing himpit, mapagros nga lawas kag ginbutang sila sa hardin sang Eden. Nian ginhatagan niya sila sing makalilipay kag makahalangkat nga tulumanon: “Magtugob sang duta kag magpakaagalon sa sini.” Sa amo, ginbutang niya sa atubangan nila ang paglaum nga mabuhi sila sing dayon sa paraiso nga duta sa tunga sang ila madamo nga mga anak. (Genesis 1:​26-28; 2:​7-9) Daw ano ka dalayawon nga regalo sa kasal para sa unang tawhanon nga mag-asawa!

Bisan sang magrebelde sanday Adan kag Eva, wala sila pagbiyai sang Dios sing bug-os. Sa sadto nga punto, kon ginsilutan niya sila sing gilayon nga kamatayon, ginhimo lamang niya kuntani kon ano ang matarong. Apang, maayo gihapon sia sa nakasala karon nga tawhanon nga mag-asawa. Gintugutan niya sila nga mabuhi sa malip-ot nga tion kag manganak sila.​—⁠Genesis 5:​1-5.

Dugang pa, ang pagkaayo sang Dios nagpadayon sa napukan nga katawhan kutob sadto. Subong ginsiling ni Hari David: “Si Jehova maayo sa tanan, kag ang iya kaluoy yara sa ibabaw sang iya tanan nga binuhatan.” (Salmo 145:9) Bugana ang iya ginaaman agod nga ang tawo makapadayon sa iya propiedad, ang duta. Si Jesus nagsiling sa mga Judiyo sang iya adlaw: ‘Ang inyo Amay nga yara sa langit . . . nagapasubang sang iya adlaw sa mga malauton kag sa mga maayo kag nagapaulan sa mga matarong kag sa mga dimatarong.’ (Mateo 5:45) Ang bisan anong gutom ukon kinawad-on nga nagaluntad indi bangod sa ang Dios napaslawan sa pag-aman para sa katawhan. Bangod ini sang kalautan, kapintas, kag pagkadisangkol sang tawo.

Ginatugutan man sang Dios ang katawhan nga gamiton ang mineral nga manggad sang duta, kag wala gintago sa ila ang isa ka kasangkaron sang paghangop sa mabituon nga kalangitan kag sa pisikal nga pagkahuman sang mga butang. Sa pagkamatuod, si Jehova maayo sa katawhan, bisan pa madamo ang matinaastaason nga nagasiling nga wala sing Dios, kag ginaabusohan sang iban ang iya pagkaayo para sa makagod nga mga katuyuan, bisan tubtob sa kasangkaron nga ginapigos nila ang ila mga isigkatawo.​—⁠Salmo 14:⁠1.

Ang Pagkaayo sang Dios sa mga Tumuluo

Bisan pa ang Dios nangin maayo sa katawhan sa kabilugan, ang iya mga pagpakig-angot sa mga tumuluo nagapahalipay gid sa tagipusuon. Una, sang magrebelde sanday Adan kag Eva, nagtagna ang Dios nga may “binhi” nga magaabot nga sa ulihi magalandas sa malain nga mga epekto sang ila sala. (Genesis 3:15) Samtang nagaligad ang tion, madamo sang mga kaliwat ni Adan ang nagsimba sa Dios sing matutom walay sapayan sang ila dikahimpitan, kag ining una nga tagna naghatag sa ila sing paglaum sa isa ka mas maayo nga palaabuton. Ang isa sining matutom nga mga sumilimba, si Abraham, gintawag pa gani nga “abyan ni Jehova.”​—⁠Santiago 2:⁠23.

Nagsaad ang Dios kay Abraham nga ang iya mga kaliwat mangin madamo nga pungsod kag nga ang nagapanguna nga bahin sang iya mga anak magapanubli sang duta sang Canaan. Bilang katumanan sini, ang mga Israelinhon, nga mga kaliwat ni Abraham, gin-organisar sang ulihi nga isa ka pungsod. (Genesis 17:​3-8; Exodo 19:6) Sa liwat, ang Dios nangin maayo sa sining bag-ong pungsod, ginluwas sila gikan sa pagkaulipon sa Egipto, gin-amligan sila sa kahanayakan, ginhatagan sila sing kodigo sang kasuguan kag sing pagkasaserdote, kag sang ulihi ginhatag sa ila ang matambok nga duta sang Canaan subong palanublion nila.

Sang ulihi, ang Israel nangin isa ka ginharian, kag ginsugo ni Jehova ang ikatlo nga hari sini, si Solomon, sa pagtukod sing templo sa Jerusalem subong bug-os kalibutan nga sentro para sa Iya pagsimba. Sang mahuman ang templo, ginhiwat ang isa ka dungganon nga seremonya sang dedikasyon kag isa ka makalilipay nga piesta. Sa tapos sadto, ang rekord nagasiling, ang mga Israelinhon “nagpakaayo sa hari kag nagpauli sa ila mga layanglayang nga malipayon kag masinadyahon sa tagipusuon tungod sang tanan nga pagkaayo nga ginpakita ni Jehova.” (1 Hari 8:66) May iban pa nga mga okasyon sang ang tagipusuon sang mga Israelinhon nalipay gid bangod sang pagkaayo sang Dios sa ila.

Apang, sing makapasubo, indi sa tanan nga tion gin-apresyar nila ang ila pribilehiyo nga mangin mga sumilimba sang isa ka matuod nga Dios. Sang ulihi, ang mga Israelinhon sa kabilugan nangin dimatutom, kag sang 607 B.⁠C.⁠E., gintugutan sila ni Jehova nga mabihag sang Babilonia. Subong ginsiling sang Dios kay Moises, bangod sang Iya gid pagkaayo ‘indi sia nga mas-a magpasaylo sa malalison.’​—⁠Exodo 34:⁠7.

Apang, pagligad sang 70 ka tuig maluluy-on nga ginpabalik sang Dios ang matutom nga nagkalabilin sang mga Israelinhon sa ila duta. Ano ang nagpahulag sa iya nga himuon ini? Ang iya pagkaayo. Si Jeremias matagnaon nga nagsulat tuhoy sa pagbalik sang mga Israelinhon gikan sa Babilonia: “Magakari sila kag magaamba sa kataasan sang Sion kag magadugok sa pagkaayo ni Jehova.” Ang manalagna nagpadayon: “ ‘Mabusog ang akon katawhan sang akon kaa­yuhan,’ siling ni Jehova.”​—⁠Jeremias 31:​12, 14.

Sang ulihi, si Jesus nagkari sa duta kag nangin amo ang “binhi” nga gintagna sa Eden. (Genesis 3:15) Ang Biblia nagasiling: “Ginhigugma gid sang Dios ang kalibutan sa bagay nga ginhatag niya ang iya bugtong nga Anak, agod nga ang bisan sin-o nga magtuo sa iya indi mawala kundi may kabuhi nga wala sing katapusan.” (Juan 3:16) Ang kamatayon ni Jesus naggawad sa mga tawo gikan sa sala kag nagpasag-uli sa ila sa kahimpitan. Sa amo, ang malain nga mga epekto sang sala ni Adan malandas sa ulihi. Subong sang ginsulat ni Pablo sa mga taga-Roma: “Subong nga paagi sa pagkamasinulundon sang isa ka tawo ang madamo ginpakamakasasala, subong man paagi sa pagkamasinulundon sang isa ang madamo pakamatarungon.” (Roma 5:19) Bangod sa pagkaayo sang Dios, ang matarong nga mga tawo karon may paglaum nga makatigayon sing kabuhi nga wala sing katapusan. Mahimo sila mangin mga abyan pa gani sang Dios, subong ni Abraham.

Ang Dios nagapakita gihapon sing pagkaayo bisan sa karon sa mga tawo nga nagasimba sa iya. Nagahatag sia sing laygay paagi sa Biblia sa pagbulig sa ila sa pag-atubang sa ila mga problema. (Salmo 119:​105) Ginatanyag niya ang iya espiritu nga isa ka regalo nga wala sing bayad agod buligan sila sa pagpahisuno sa iya matarong nga mga talaksan. Kag ginapahayag niya ang iya mga katuyuan, agod ang matuod nga mga Cristiano magpaabot sang isa ka bag-ong kalibutan sang pagkamatarong kon magtaliwan na ining daan nga kalibutan. (Hulubaton 4:​18; 2 Pedro 3:13) Masinaligon ang mga Cristiano nahanungod sina nga mga butang bangod ang Dios, sa iya pagkaayo, nagpahayag sini sa iya wala nagasayop nga Pulong.​—⁠2 Timoteo 3:⁠16.

Huo, ang pagbinagbinag sa pagkaayo sang Dios nagapahalipay gid sa aton tagipusuon ayon sa iya. Apang nagapautwas man ini sing pamangkot:

Daw Ano ang Imo Mabenepisyo Gikan sa Pagkaayo sang Dios?

Ang matuod, bisan sin-o ka man, nagabenepisyo ka na gikan sa pagkaayo sang Dios. Nagaginhawa ka, nagakaon ka, nagainom ka, nagakabuhi ka​—⁠tanan regalo gikan sa Dios. Apang nagabenepisyo ka bala sing bug-os nga mahimo? Dumduma, ang pagkaayo sang Dios kanday Adan kag Eva nangin limitado sa tapos sila magpakasala. Sing kaanggid, limitehan niya ang iya kabuganaan sa aton luwas kon magpauyon kita sa husto nga paagi sa iya pagkamaluluy-on. Paano naton mahimo ini?

Ang salmista nangamuyo: “Tudlui ako sing pagkaayo, pagkamahinantupon kag ihibalo, kay nagtuo ako sa imo mga sugo.” (Salmo 119:66) Dapat ipangamuyo man naton ina. Bangod maayo ang Dios, dapat kita magtuon nga mangin maayo kaangay niya. Si Pablo nagpalig-on: “Magmanug-ilog kamo sang Dios, subong nga mga anak nga hinigugma.”​—⁠Efeso 5:⁠1.

Ginahimo naton ini, una paagi sa pagtuon sa Biblia agod mahibaluan naton kon ano ang pagkaayo. Nian, mangayo kita sing bulig sa Dios sa pagpalambo sining kinaiya. Ang pagkaayo isa ka bunga sang espiritu, upod sa “gugma, kalipay, paghidait, pagkamainantuson, pagkamaluluy-on, . . . pagtuo, pagkalum-ok, [kag] pagpugong sa kaugalingon.” (Galacia 5:​22, 23) ­Mapalambo naton ining tanan nga kinaiya paagi sa pagsalig sa espiritu sang Dios, pagtuon sa Biblia nga gin-inspirar sang Dios, pagpangamuyo sa iya para sa bulig, kag pagpakig-upod sa mga Cristiano nga pareho naton sing panghunahuna.​—⁠Salmo 1:​1-3; 1 Tesalonica 5:​17; Hebreo 10:​24, 25.

Ang Biblia nagasiling man: “Ibungat nila ang kabuganaan sang imo pagkaayo, kag magaamba sila sing malipayon bangod sang imo pagkamatarong.” (Salmo 145:7) Huo, ginapaabot kita sang Dios nga isugid sa iban ang iya pagkaayo. Dapat kita maghambal sing hilway nahanungod sa aton langitnon nga Amay.

Bilang katapusan, indi naton dapat pasapayanan ang pagkaayo sang Dios. Matuod, ginapatawad ni Jehova ang mga makasasala. Nagsalig si Hari David sa paborable nga sabat sang mangamuyo sia: “Dili pagpanumduma ang mga sala sang akon pagkapamatan-on ukon ang akon mga paglalis. Suno sa imo mahigugmaon nga kaluoy dumduma ako, tungod sang imo pagkaayo, O Jehova.” (Salmo 25:7) Nagakahulugan bala ina nga mahimo kita magpakasala nga nagasalig nga patawaron kita sang Dios? Indi gid. Dumduma, ang pagkaayo sang Dios nagakahulugan nga ‘indi sia nga mas-a magpaligad sang pagsilot’ sa dimahinulsulon nga mga makasasala.

Pag-agom sang Pagkaayo sang Dios

Sa tion nga maeksperiensiahan naton ang pagkaayo sang Dios, ang aton tagipusuon nagakalipay gid sa iya! Ginapalig-on kita nga sundon ang maayong laygay ni apostol Pablo: “Maggawi subong nga mga anak sang kapawa, kay ang bunga sang kapawa ginahuman sang tanan nga sahi sang pagkaayo kag pagkamatarong kag kamatuoran.”​—⁠Efeso 5:​8, 9.

Kada adlaw, nahibaluan naton ang mahigugmaon nga pag-ulikid sang Dios sa aton. Bisan sa idalom sang labing mabudlay nga mga kahimtangan, nahibaluan naton nga wala niya ginabiyaan ang mga nagahigugma sa iya. Huo, maeksperiensiahan naton ang dungganon nga kalinong sang hunahuna sang salmista: “Sa pagkamatuod ang pagkaayo kag ang mahigugmaon nga kaluoy magasunod sa akon sa tanan nga adlaw sang akon kabuhi; kag ako magapuyo sa balay ni Jehova sing dayon.”​—⁠Salmo 23:⁠6.