“[2] Kag mahanabo sa ulihing mga adlaw nga ang bukid sang balay ni Jehova tukuron sa putukputukan sang kabukiran, kag pakataason sa ibabaw sang kabakoloran; kag magadugok sa iya ang tanan nga pungsod. [3] Kag ang madamong mga katawhan magakadto kag magasiling: ‘Kari kamo, magataklad kita sa bukid ni Jehova, sa balay sang Dios ni Jacob; kag tudluan niya kita sang iya mga dalanon, kag magalakat kita sa iya mga banas.’ Kay gikan sa Sion magaguwa ang kasuguan, kag ang pulong ni Jehova gikan sa Jerusalem. [4] Kag sia magahukom sa tunga sang mga pungsod kag magahusay nahanungod sa madamong mga katawhan. Kag salsalon nila ang ila mga espada nga mga punta sang arado kag ang ila mga bangkaw nga mga galab nga inughagbas. Ang pungsod indi magbayaw sing espada batok sa pungsod, kag indi na sila magtuon sing inaway.”

Kamusta karon? Talupangda nga ginsugdan ni Isaias ang iya mensahe sang mga pulong: “Mahanabo sa ulihing mga adlaw.” Ang iban nga mga badbad nagasiling: “Sa katapusan nga mga adlaw.” (New International Version) Ang pamatuod tayuyon nga ginapresentar sa mga pahina sining magasin sa pagsakdag nga kita nagakabuhi sa katapusan nga mga adlaw sining karon nga kahimusan sang kalibutan kutob sang 1914. Gani, ano ang dapat naton paabuton nga makita, suno sa bersikulo 3 kag 4?

Ang manalagna nagasiling nga “ang bukid sang balay ni Jehova tukuron sa putukputukan sang kabukiran” kag “pakataason sa ibabaw sang kabakoloran.” Sadtong unang panahon, ang iban nga mga kabukiran kag mga kabakoloran mga lugar para sa idolatroso nga pagsimba kag para mga santuaryo sang dimatuod nga mga dios. Sang gindala ni Hari David ang Kaban sa layanglayang nga ginhimo niya sa Bukid Sion (Jerusalem), mga 760 metros ibabaw sang nibel sang dagat, maathag nga nagapanghikot sia sa panuytoy sang Dios. Sang ulihi, sang ang dakung templo ni Jehova gintukod sa Bukid Moria, ang termino nga “Sion” naglakip sa lugar sang templo, gani ang templo ginpakataas nga mataas pa sa iban palibot nga paganong mga lugar. Ang Jerusalem mismo gintawag man nga iya “balaan nga bukid”; busa, ang pagsimba kay Jehova nagpabilin sa mataas nga posisyon.​—⁠Isaias 8:​18; 66:⁠20.

Gani karon, ang pagsimba kay Jehova ginpakataas kaangay sang isa ka simbuliko nga bukid. Ang kataason sini amo nga agod makita ini sang tanan, kay nakahimo ini sang butang nga wala mahimo sang iban nga relihion. Ano ina? Ginhiusa sini ang tanan nga mga sumilimba ni Jehova, nga malipayon nga nagsalsal sang ila mga espada nga mga punta sang arado kag wala na nagatuon sang inaway. Ang mga kal-ang sa pungsod kag rasa wala na nagabahinbahin sa ila. Nagakabuhi sila subong isa ka nahiusa nga katawhan, isa ka paghiliutod, bisan pa naalaplaag sila sa bug-os nga mga pungsod sang kalibutan.​—⁠Salmo 33:⁠12.