Si Jehova matarong sa pagsilot sa mga makasasala. Ginabaton ini subong sang ginahambal mismo sang Jerusalem. Namangkot sia kon bala may kalisud nga kaangay sa kasakit nga ginpapiot sa iya sang Dios. Nagpadala sia sing kalayo nga naghapay sa templo. Ang mga paglalis sang siudad nangin subong sang gota, kag ang dugo nagaagay kaangay sang pinuga samtang ginatapak sang Dios ang iya “linasan sang ubas.” Ang Sion nagauntay sang iya kamot sa kalisud kag pakiluoy apang wala sing nakita nga magalipay sa iya, kag si Jehova matarong sa pagsilot sa rebelyuso nga Israel. Kabay nga subong man sina ang himuon niya sa iya nagakasadya nga mga kaaway.​—⁠1:​12-22.

◻ 1:​15​—⁠‘Gintapak ni Jehova ang ubasan sang ubas sang ulay nga anak sang Juda’ bangod ginsugo niya kag ginpahanugotan kon ano ang natabo. Ang “ulay nga anak sang Juda” amo ang Jerusalem, bisan pa nga kaangay sang putli nga babayi. Sang ginlaglag sang mga Babilonianhon inang kapital nga siudad sang Juda sang 607 B.C.E., madamo nga dugo ang ginpatulo, mapaanggid sa pagpuga sa pinugaan halin sa mga ubas sa linasan. Siguraduhon ni Jehova nga ang Cristiandad, ang antitipiko nga Jerusalem, madugmok sing kaanggid.