“Sa tunga sang kagab-ihon may isa ka sininggit, ‘Yari karon ang nobyo! Guwa kamo sa pagsugat sa iya.’ Nian tanan yadtong dalaga nagbangon kag nag-aman sang ila mga suga. Kag ang mga buangbuang nagsiling sa mga mainandamon, ‘Hatagi kami sang inyo lana, kay nagakapalong ang amon mga suga.’ Apang ang mga mainandamon nagsabat, ‘Basi indi ini mag-igo sa amon kag sa inyo. Maayo pa magkadto kamo sa mga nagabaligya kag magbakal nga sa inyo kaugalingon.’ ”

Ang lana nagasimbulo sa butang nga nagahupot sa matuod nga mga Cristiano nga nagasiga subong mga sulu, nga amo, ang inspirado nga Pulong sang Dios, diin nagapanguyat sila sing hugot, upod ang balaan nga espiritu, nga nagabulig sa paghangop sa sina nga Pulong. Ang espirituwal nga lana nagapaposible sa mainandamon nga mga ulay nga makaiwag sing kapawa sa pagsugat sa nobya sa tion sang prosesyon pakadto sa sinalusalo sa kasal. Apang ang buangbuang nga ulay nga klase wala sing espirituwal nga lana sa ila kaugalingon, sa ila mga tibudtibud. Gani ginasaysay ni Jesus ang natabo:

Sang nag-abot si Cristo sa iya langitnon nga Ginharian, ang mainandamon nga ulay nga klase sang matuod nga hinaplas nga mga Cristiano nagbugtaw sa ila pribilehiyo nga mag-iwag sing suga sa sining nadulman nga kalibutan bilang pagdayaw sa nagbalik nga Nobyo. Apang ang nagalaragway sa buangbuang nga mga ulay wala makahanda sa paghatag sining nagaabiabi nga pagdayaw. Gani sang nag-abot ang tion, wala ginbuksan ni Cristo sa ila ang ganhaan sa sinalusalo sang kasal sa langit. Ginbilin niya sila sa guwa sang kadudulman sang kagab-ihon sang kalibutan, agod mapatay kaupod sang tanan iban pa nga nagahimo sing malain. “Busa bantay kamo,” hinakop ni Jesus, “kay wala kamo makahibalo sang adlaw ukon sang takna.” Mateo 25:​1-13.