2 Օրենք

32 «Ո՛վ երկինք, ակա՛նջ դիր, ու ես կխոսեմ,

Թող երկիրը լսի բերանիս խոսքերը+։

 2 Իմ խրատը անձրևի պես կկաթի+,

Իմ խոսքերը ցողի+ պես կշաղեն,

Ինչպես մեղմ անձրևը՝ խոտի վրա+,

Եվ հորդառատ անձրևը՝ բույսերի վրա+։

 3 Ես կհռչակեմ Եհովայի անունը+.

Մեծարե՛ք մեր Աստծուն+։

 4 Նա Վեմ է, նրա գործերը կատարյալ են+։

Նրա բոլոր ճանապարհները արդար են+։

Հավատարմության Աստված է նա+, նրա մեջ անարդարություն չկա+,

Արդար և ազնիվ է նա+։

 5 Նրանք են, որ կործանարար գործեր արեցին+,

Նրա զավակները չեն, իրենցն է արատը+։

Սա ծուռ և ապականված մի սերունդ է+։

 6 Եհովայի հետ այդպե՞ս եք վարվում+,

Ո՛վ հիմար և իմաստությունից զուրկ ժողովուրդ+։

Չէ՞ որ նա քո Հայրն է, որը ստեղծեց քեզ+,

Որն արարեց ու հաստատուն դարձրեց քեզ+։

 7 Հիշիր վաղեմի օրերը+,

Մտածիր անցած սերունդների տարիների մասին,

Հարցրու քո հորը, և նա կպատմի քեզ+,

Ծերերին, և նրանք կասեն քեզ+։

 8 Երբ Բարձրյալը ազգերին ժառանգություն տվեց+

Ու երբ Ադամի որդիներին բաժանեց իրարից+,

Նա հաստատեց ժողովուրդների սահմանները+՝

Հաշվի առնելով Իսրայելի որդիների թիվը+։

 9 Եհովայի բաժինը իր ժողովուրդն է+,

Հակոբը նրա ժառանգական կալվածքն է+։

10 Նա գտավ նրան ամայի երկրում+,

Դատարկ, ոռնոցներով լի անապատում+։

Նա պաշտպանեց նրան+, իր հոգատարությամբ շրջապատեց+,

Իր աչքի բիբի պես պահպանեց նրան+։

11 Ինչպես արծիվն է թևերը թափահարելով ձագերին կանչում բնից,

Սովորեցնում նրանց թռչել+,

Տարածում է թևերն ու վերցնում նրանց,

Տանում է իր փետուրների վրա+,

12 Այնպես էլ Եհովան մենակ առաջնորդեց նրան+,

Ու նրա հետ ոչ մի օտար աստված չկար+։

13 Նրան վեր հանեց երկրի բարձունքները+,

Որպեսզի նա ուտի դաշտի պտուղը+։

Ապառաժից ծորացող մեղրով+

Եվ կայծքարե ժայռից հոսող յուղով կերակրեց նրան+,

14 Խոշոր անասունների տված կարագով և մանր անասունների տված կաթով+,

Խոյերի ճարպով,

Բասանում սնված արու ոչխարներով, նոխազներով+

Եվ պարարտ ցորենով+։

Եվ նա խաղողի արյունը՝ գինին+ էր խմում։

15 Երբ Հեսուրունը*+ պարարտացավ, աքացի տվեց+։

Դու ճարպակալեցիր, դու գիրացար, դու կուշտ կերար+։

Նա թողեց իր Աստծուն, որը ստեղծել էր իրեն+,

Արհամարհեց իր փրկության Վեմին+։

16 Օտար աստվածներով+ նրա խանդը* շարժեցին+,

Գարշելի բաներով վիրավորեցին նրան+։

17 Նրանք զոհեր մատուցեցին դևերին և ոչ թե Աստծուն+,

Աստվածների, որոնց չէին ճանաչում+,

Նոր աստվածների, որոնք վերջերս են հայտնվել+,

Որոնց ձեր նախահայրերը ծանոթ չէին։

18 Դու մոռացար Վեմին, որը քո հայրն էր դարձել+,

Մտքիցդ հանեցիր Աստծուն՝ Նրան, ով երկունքի ցավերով ծնեց քեզ+։

19 Դա տեսնելով՝ Եհովան արհամարհեց նրանց+,

Քանի որ իր որդիներն ու դուստրերը վրդովեցրին նրան։

20 Ուստի ասաց. «Երեսս ծածկեմ նրանցից+,

Տեսնեմ՝ ինչ կլինի նրանց վերջը։

Նրանք այլասերված սերունդ են+,

Որդիներ, որոնց մեջ հավատարմություն չկա+։

21 Խանդս շարժեցին այնպիսի բանով, ինչը իրականում աստված չէ+,

Նրանք վրդովեցրին ինձ ունայն կուռքերով+։

Ես էլ նրանց խանդն եմ շարժելու նրանցով, ովքեր ժողովուրդ չեն+,

Մի հիմար ազգի միջոցով վիրավորելու եմ նրանց+։

22 Իմ բարկությունից կրակ բռնկվեց+,

Այն կայրի մինչև իսկ գերեզմանը*՝ ամենացածր տեղը+։

Այն կկլանի երկիրն ու նրա պտուղը+,

Լեռների հիմքերը կվառի+։

23 Նրանց վրա պատուհասներ կշատացնեմ+,

Նետերս կարձակեմ նրանց վրա+։

24 Սովից ուժասպառ կլինեն+, տենդից կսպառվեն+,

Եվ նրանց վրա սարսափելի կործանում կգա+։

Ժանիքավոր գազաններ կուղարկեմ նրանց վրա+,

Նաև թունավոր սողուններ, որ սողում են հողի վրա+։

25 Դրսում՝ սուրը+,

Իսկ ներսում սարսափը+

Կզրկի նրանց երիտասարդից ու կույսից+,

Ծծկեր երեխայից և ալևոր ծերունուց+։

26 Պիտի ասեի՝ «կցրեմ նրանց+,

Նրանց մասին հիշատակումը կվերացնեմ մարդկանց միջից»+։

27 Ո՜ւր էր թե չվախենայի թշնամու վիրավորանքներից+,

Այն բանից, ինչը նրանց հակառակորդները սխալ կմեկնաբանեն+

Ու կասեն. «Մեր ձեռքն ավելի ուժեղ էր+,

Եվ այս ամենը Եհովան չի արել»+։

28 Սա մի ազգ է, որ զուրկ է դատողությունից+,

Նրանց մեջ մի հասկացող էլ չկա+։

29 Երանի՜ թե իմաստուն+ լինեին, այդ ժամանակ կմտածեին այդ բանի մասին+։

Նրանք կխորհեին, թե ինչ է լինելու իրենց վերջը+։

30 Ինչպե՞ս կարող է մեկը հետապնդել հազարին,

Եվ երկուսը փախուստի մատնել տասը հազարին+։

Միայն այն դեպքում, եթե նրանց Վեմը վաճառի նրանց+,

Եվ Եհովան նրանց թշնամիների ձեռքը մատնի։

31 Նրանց վեմը նման չէ մեր Վեմին+.

Նույնիսկ մեր թշնամիներն են ընդունում դա+։

32 Նրանց որթատունկը Սոդոմի որթատունկից է

Եվ Գոմորի+ դարավանդներից։

Նրանց խաղողը թունավոր խաղող է,

Նրանց ողկույզները դառն են+։

33 Նրանց գինին մեծ օձերի թույնն է

Եվ կոբրաների անողորմ թույնը+։

34 Մի՞թե այդ ամենը չի պահվում ինձ մոտ՝

Իմ ամբարում կնիքով կնքված+։

35 Վրեժխնդրությունն ու հատուցումը իմն են+,

Նշանակված ժամանակին նրանց ոտքերը կերերան+,

Որովհետև նրանց աղետի օրը մոտ է+,

Նրանց համար պատրաստված դեպքերը շտապում են»+։

36 Եհովան կդատի իր ժողովրդին+

Եվ կխղճա իր ծառաներին+,

Քանի որ կտեսնի, որ նրանց ուժը անհետացել է,

Եվ միայն անօգնականն ու անպետքն են մնացել։

37 Նա կասի. «Ո՞ւր են նրանց աստվածները+՝

Այն վեմը+, որի մոտ ապաստան փնտրեցին,

38 Որոնք ուտում էին նրանց զոհերի ճարպը+

Եվ խմում էին նրանց ըմպելիքի ընծաների գինին+։

Թող նրա՛նք վեր կենան ու օգնեն ձեզ+։

Թող նրա՛նք թաքստոց լինեն ձեզ համար+։

39 Այժմ տեսե՛ք, որ ես եմ Աստվածը+,

Եվ ինձնից բացի, ուրիշ աստվածներ չկան+։

Ես սպանում եմ, ես էլ կենդանացնում եմ+։

Ես ծանր վիրավորել եմ+, ես էլ կբուժեմ+,

Եվ չկա մեկը, որ կարողանա ազատել իմ ձեռքից+։

40 Բարձրացնում եմ ձեռքս դեպի երկինք ու երդվում+.

«Ես կենդանի եմ հավիտյան»+։

41 Երբ սրեմ իմ փայլատակող սուրը+,

Եվ ձեռքս դատաստան անի+,

Հակառակորդներիցս վրեժ կառնեմ+

Եվ կհատուցեմ նրանց, ովքեր սաստիկ ատում են ինձ+։

42 Նետերս արյունով կհարբեցնեմ+,

Իսկ սուրս միս կուտի+

Մորթվածների ու գերիների արյունով,

Թշնամու առաջնորդների գլուխներով»+։

43 Ցնծացե՛ք, ո՛վ ազգեր, նրա ժողովրդի հետ+,

Քանի որ նա վրեժ կառնի իր ծառաների արյան համար+,

Նա վրեժ կլուծի իր թշնամիներից+

Եվ քավություն կանի իր ժողովրդի երկրի համար»։

44 Այդպես Մովսեսը և Նավեի որդի Օսեան*+ այս երգի բոլոր խոսքերը բարձրաձայն ասացին ժողովրդին+։ 45 Երբ Մովսեսը ամբողջ Իսրայելին այս խոսքերն ասաց, 46 շարունակեց ասել. «Ձեր սրտում պահեք այն բոլոր խոսքերը, որոնք այսօր իբրև նախազգուշացում հայտնում եմ ձեզ+, որպեսզի ձեր որդիներին պատվիրեք ճշգրտորեն կատարել այս օրենքի բոլոր խոսքերը+։ 47 Սրանք փուչ խոսքեր չեն ձեզ համար+, այլ կյանք են տալիս ձեզ+, և այս խոսքերով դուք երկար օրեր կապրեք այն երկրում, որին տիրելու համար անցնում եք Հորդանանը»+։

48 Նույն օրը Եհովան Մովսեսին ասաց. 49 «Բարձրացիր Աբարիմում+ գտնվող այս լեռը՝ Նաբավ+ լեռը, որը Մովաբի երկրում է՝ Երիքովի դիմաց, և տես Քանանի երկիրը, որը Իսրայելին եմ տալիս որպես սեփականություն+։ 50 Այդ լեռան վրա, ուր բարձրանում ես, պիտի մեռնես ու միանաս քո ժողովրդին+, ինչպես որ քո եղբայր Ահարոնը մահացավ Հոր+ լեռան վրա և միացավ իր ժողովրդին, 51 քանի որ դուք Ցին անապատում՝ Մերիբայի+ ջրերի մոտ, որը Կադեսի մոտ է, չհնազանդվեցիք ինձ Իսրայելի որդիների մեջ+ և չսրբացրիք ինձ Իսրայելի որդիների մեջ+։ 52 Այն երկիրը, որը տալիս եմ Իսրայելի որդիներին, դու հեռվից կտեսնես, բայց չես մտնի այնտեղ»+։