Եհովան «ճշմարտության Աստված» է (Սաղ. 31։5)։ Նա սիրում է իր զավակներին և ուրախություն է ստանում՝ թույլ տալով, որ իր ճշմարտության լույսը շողա և առաջնորդի նրանց կյանքի բոլոր բնագավառներում, հատկապես երկրպագությանն առնչվող հարցերում։ Իսկ ի՞նչ ճշմարտություն է Եհովան հայտնել, և ինչպես է դա ցույց տալիս, որ նա սիրում է մեզ։ Նախ Եհովան հայտնում է ճշմարտությունը իր մասին։ Նա ասել է իր անունը, որը Աստվածաշնչում ամենից շատ հանդիպող անձնանունն է։ Այսպիսով Եհովան, թույլ տալով, որ ճանաչենք իրեն, մտերմանում է մեզ հետ (Հակ. 4։8)։ Նա նաև հայտնում է մեզ իր հատկությունների մասին, թե ինչպիսի Աստված է ինքը։ Ուսումնասիրելով տիեզերքը՝ հստակ տեսնում ենք նրա զորությունն ու իմաստությունը։ Իսկ իր Խոսքում Եհովան հայտնում է իր արդարության և հատկապես անսահման սիրո մասին (Հռոմ. 1։20)։ Նա այնպիսի հայր է, որը ոչ միայն ուժեղ է և իմաստուն, այլև արդար է ու սիրող, այդ պատճառով նրա զավակների համար հեշտ է սիրել նրան և մտերմանալ նրա հետ։ w15 9/15 4։8, 9

Շատերը մտածում են, որ Աստծուն չի հետաքրքրում, թե մարդիկ ինչ գործեր են անում։ Ոմանք կարծում են, որ նրա համար միևնույնն է, թե ինչ է պատահում մարդկանց հետ։ Այն բանից հետո, երբ կործանարար «Հայյան» թայֆունը 2013 թ. նոյեմբերին ավերեց Ֆիլիպինների կենտրոնական մասը, մեծ քաղաքներից մեկի քաղաքագլուխը ասաց. «Աստված պետք է որ այլ վայրում եղած լիներ»։ Որոշ մարդիկ էլ այնպիսի գործեր են անում, ասես Աստված չի տեսնում դրանք (Ես. 26։10, 11; 3 Հովհ. 11)։ Նրանք նման են այն մարդկանց, որոնց մասին Պողոս առաքյալն ասաց. «Նրանք չուզեցին ստույգ ճանաչել Աստծուն»։ Այսպիսի անհատները «լցված են ամեն անարդարությամբ, ամբարշտությամբ, ագահությամբ, չարությամբ» (Հռոմ. 1։28, 29)։ Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել մեր մասին։ Ի տարբերություն վերոնշյալ մարդկանց՝ մենք գիտակցում ենք, որ Եհովան տեսնում է այն ամենը, ինչ անում ենք։ Իսկ տեսնո՞ւմ ենք, որ նա հետաքրքրված է մեզանով և օգնության ձեռք է մեկնում մեզ։ w15 10/15 1։1–3

Քարոզչական գործին մասնակցելը հիանալի միջոց է ցույց տալու մեր հավատը։ Ինչո՞ւ։ Այս գործն անելու համար պետք է հավատանք, որ աշխարհի վերջի հետ կապված Աստծու սահմանած ժամանակը մոտ է, և որ «այն չի ուշանա» (Ամբ. 2։3)։ Որպեսզի իմանանք, թե որքան մեծ է մեր հավատը, պետք է մտածենք, թե որքանով ենք պատրաստ ընդլայնելու մեր ծառայությունը։ Հնարավորության սահմաններում ամեն բան անո՞ւմ ենք, որ մասնակցենք քարոզչությանը, և փնտրո՞ւմ ենք կերպեր, որպեսզի ընդլայնենք մեր ծառայությունը (2 Կորնթ. 13։5)։ Այո՛, այն, որ «հրապարակորեն հռչակում ենք փրկության համար», հզոր միջոց է, որով ցույց ենք տալիս մեր հավատը (Հռոմ. 10։10)։ Մենք կարող ենք ցույց տալ մեր հավատը նաև այն ժամանակ, երբ պայքարում ենք ամենօրյա դժվարությունների դեմ։ Անկախ նրանից պայքարում ենք հիվանդության, հուսահատության, վհատության, աղքատության, թե այլ բանի դեմ, համոզված ենք, որ Եհովան և իր Որդին կօգնեն, «երբ մենք օգնության կարիք ունենանք» (Եբր. 4։16)։ Մենք ցույց ենք տալիս մեր համոզվածությունը, երբ հոգևոր կարիքներից բացի այլ հարցերի հետ կապված էլ ենք օգնություն խնդրում Եհովայից։ w15 10/15 2։12–14