Ինչ-որ մեկը գուցե մտածի. «Եթե չեմ վերցնում այն, ինչ ուրիշին է պատկանում, ուրեմն հնազանդվում եմ այս պատվերին»։ Բայց արդյո՞ք գողություն անելը միայն դա է ներառում։ Օրինակ՝ այն առևտրականը, ով ոչ ճշգրիտ կշեռք էր օգտագործում, որպեսզի խաբեր իր հաճախորդներին, իրականում գողանում էր նրանցից։ Այսօրվա խոսքի համարը գողությունը կապում է խարդախության հետ։ Ուստի եթե ինչ-որ մեկը անազնիվ գործարք է անում, իրականում գողություն է անում։ 8-րդ պատվիրանն ասում էր, որ գողություն անելը սխալ է, իսկ «Ղևտական» գրքում նշված մանրամասները մեզ օգնում են հասկանալ, թե ինչպես կարող ենք կիրառել այդ օրենքի հիմքում ընկած սկզբունքը։ Մենք օգուտներ կքաղենք, եթե խորհրդածենք այն մասին, թե Եհովան ինչ տեսակետ ունի անազնվության և գողության վերաբերյալ։ Կարող ենք ինքներս մեզ հարցնել. «Խորհրդածելով Ղևտական 19։11-13 համարների շուրջ՝ իմ կյանքում փոփոխություններ անելու կարիք տեսնո՞ւմ եմ, հատկապես բիզնես գործարքներում և աշխատանքի մեջ»։ w21.12, էջ 9-10, պրբ. 6-8

Ամեն օր մտածիր, թե ինչ սխալներ ես թույլ տվել և քո անձնական աղոթքներում Եհովայից ներողություն խնդրիր։ Իհարկե, եթե լուրջ մեղք ես գործել, պետք է նաև դիմես երեցների օգնությանը։ Նրանք կլսեն քեզ և Աստծու Խոսքի հիման վրա սիրառատ խորհուրդ կտան։ Երեցները կաղոթեն Եհովային, որ նա Քրիստոսի զոհի հիման վրա ների քեզ, «որպեսզի [հոգևորապես] բուժվես» (Հակ. 5։14-16)։ Նաև օգտակար կլինի խորհրդածել փրկանքի շուրջ։ Աստծու Որդու չարչարանքների մասին մտածելիս գուցե ցավ ապրես։ Բայց որքան շատ խորհրդածես Հիսուսի զոհագործության շուրջ, այնքան ավելի շատ կսիրես նրան ու Եհովային։ Մենք նաև խորացնում ենք փրկանքի հանդեպ մեր գնահատանքը՝ ամեն տարի մարդկանց ակտիվորեն հրավիրելով Հիսուսի մահվան հիշատակի երեկոյին և ներկա լինելով դրան։ Մեզ համար մեծ պատիվ է սովորեցնել մարդկանց Աստծու Որդու մասին։ w21.04, էջ 18-19, պրբ. 13-16

Ի՞նչ արեց Հիսուսը, երբ լեռան մոտ ժողովրդի մի մեծ բազմություն մոտեցավ նրան։ Թեև նա ողջ գիշեր աղոթել էր և պետք է որ շատ հոգնած լիներ, բայց երբ ամբոխի մեջ տեսավ աղքատների ու հիվանդների, խղճաց նրանց։ Նա ոչ միայն բուժումներ արեց, այլև սկսեց սովորեցնել՝ ներկայացնելով բոլոր ժամանակների ամենատպավորիչ ելույթներից մեկը՝ Լեռան քարոզը (Ղուկ. 6։12-20)։ Հիսուսը նաև չէր խնայում իր ժամանակը։ Մի պահ պատկերացրու, թե ինչ զգաց նա՝ իմանալով, որ իր ընկերոջը՝ Հովհաննես Մկրտչին, գլխատել են։ Աստվածաշնչում կարդում ենք. «Երբ Հիսուսը լսեց [Հովհաննեսի մահվան] մասին, նավով հեռացավ այնտեղից և առանձնանալու համար գնաց մի մեկուսի վայր» (Մատթ. 14։10-13)։ Բայց նախքան նա տեղ կհասներ, մարդկանց բազմությունը արդեն այնտեղ էր (Մարկ. 6։31-33)։ Նա տեսավ, որ մարդիկ հոգևոր օգնության մեծ կարիք ունեն, և անմիջապես գործի անցավ (Ղուկ. 9։10, 11)։ w22.02, էջ 21, պրբ. 4, 6