Մենք պետք է պատրաստակամորեն մեր եղբայրների համար սիրո գործեր անենք, եթե հնարավոր է, «ծածուկ», այսինքն՝ առանց ուշադրություն գրավելու (Մատթ. 6։1–4)։ Նաև պետք է ուրիշներին պատվելու մեջ առաջինը լինենք (Հռոմ. 12։10)։ Հիսուսը ուրիշներին պատվելու հարցում օրինակ թողեց՝ կատարելով ամենացածր գործը (Հովհ. 13։3–5, 12–15)։ Մենք պետք է շատ ջանք թափենք, որ խոնարհություն զարգացնենք ուրիշներին այդպես պատվելու համար։ Նույնիսկ առաքյալները լիովին չհասկացան, թե ինչու Հիսուսը այդպես վարվեց, մինչև որ ստացան սուրբ ոգին (Հովհ. 13։7)։ Մենք կպատվենք ուրիշներին, եթե չափից մեծ կարծիք չունենանք ինքներս մեր մասին մեր կրթության, ունեցվածքի կամ առանձնաշնորհումների պատճառով (Հռոմ. 12։3)։ Եվ փոխանակ նախանձելու նրանց, ովքեր գովասանքի են արժանանում՝ մենք կուրախանանք նրանց հետ, նույնիսկ եթե կարծում ենք, որ մենք էլ ենք արժանի նույն պատվին, կամ որ մենք էլ մեր լուման ունենք այդ գործի մեջ։ w17.10, էջ 9, պրբ. 9, 10

Շատերը նկատել են, որ ծառայության մեջ Աստվածաշունչն օգտագործելը մեծ ազդեցություն է թողնում մարդկանց վրա։ Նկատի առնենք մի օրինակ։ Մի եղբայր այցելեց մի տարեց տղամարդու, որը տարիներ շարունակ ընթերցում էր մեր ամսագրերը։ Եղբայրը որոշեց ոչ միայն առաջարկել «Դիտարանի» վերջին համարը, այլև Աստվածաշնչից մի հատված կարդալ, որը մեջբերված էր այդ ամսագրում։ Նա կարդաց 2 Կորնթացիներ 1։3, 4 համարները, որտեղ գրված է. «Գթության Հայրը և ամենայն մխիթարության Աստվածը.... մխիթարում է մեզ մեր բոլոր նեղություններում»։ Տղամարդը այնքան տպավորվեց այս խոսքերից, որ խնդրեց մեկ անգամ ևս կարդալ։ Նա ասաց, որ ինքն ու իր կինը մխիթարության կարիք շատ ունեն, և սկսեց հետաքրքրվել աստվածաշնչյան լուրով։ Համաձայն չե՞ս, որ Աստծու Խոսքը զորավոր գործիք է ծառայության մեջ (Գործ. 19։20)։ w17.09, էջ 26, պրբ. 9, 10

Սատանան հանդգնորեն ապստամբեց Եհովայի դեմ։ Տեսնելով այս ամենը՝ Աստծուն հավատարիմ ոգեղեն արարածները, անկասկած, վրդովվեցին ու բարկացան։ Սակայն Եհովան հապճեպորեն չարձագանքեց։ Այն, ինչ նա արեց, լիովին հավասարակշռված էր ու տեղին։ Իր գործողություններով Եհովան ապացուցեց, որ ինքը արդար է և բարկանալու մեջ դանդաղ (Ելք 34։6; Հոբ 2։2–6)։ Ինչպե՞ս։ Նա թույլ տվեց, որ ժամանակ անցնի, որովհետև չի ցանկանում՝ որևէ մեկը կործանվի, այլ ուզում է, «որ բոլորը զղջան» (2 Պետ. 3։9)։ Եհովայի օրինակից սովորում ենք, որ մի բան ասելուց կամ անելուց առաջ պետք է խորապես մտածենք և հապճեպ քայլեր չձեռնարկենք։ Երբ պետք է կարևոր որոշում կայացնես, բավարար ժամանակ հատկացրու, որ մտածես։ Աղոթիր՝ Աստծուց իմաստություն խնդրելով, որ ճիշտ ձևով խոսես ու գործես (Սաղ. 141։3)։ Թեժ պահին շատ հեշտ է զգացմունքներով առաջնորդվել։ Մեզնից շատերն են զղջացել անմտածված խոսքերի կամ արարքների համար (Առակ. 14։29; 15։28; 19։2)։ w17.09, էջ 4, պրբ. 6, 7