Եհովան մարդկանց առանձնահատուկ ունակություններով է ստեղծել։ Նա օժտել է մեզ խորհելու ունակությամբ, որ կարողանանք խնդիրներ լուծել և ապագայի համար ծրագրեր կազմել (Առակ. 2։11)։ Եհովան տվել է մեզ ուժ, որ կարողանանք իրականացնել մեր ծրագրերը և հասնել մեր նպատակներին (Փիլիպ. 2։13)։ Նաև շնորհել է մեզ խիղճ՝ ճիշտն ու սխալը զանազանելու բնածին ունակություն, որը կարող է օգնել մեզ խուսափելու մեղքից և ուղղելու մեր սխալները (Հռոմ. 2։15)։ Իր Խոսքի միջոցով Եհովան շարունակ հորդորում է մեզ գործի դնել մեր ունակությունները բարիք անելու համար։ Օրինակ՝ Եբրայերեն Գրություններում կարդում ենք. «Ժրաջան մարդու ծրագրերը օգուտներ կբերեն»։ Մեկ այլ համարում գրված է. «Ինչ որ ձեռքդ գտնի անելու, ամբողջ ուժովդ արա» (Առակ. 21։5; Ժող. 9։10)։ Հունարեն Գրություններում մեզ հորդոր է տրվում. «Քանի դեռ ժամանակը բարենպաստ է մեզ համար, եկեք բարին անենք բոլորի հանդեպ»։ Նաև ասվում է. «Ինչ չափով որ ամեն մեկը պարգև է ստացել, այդ չափով էլ օգտագործեք այն՝ իրար ծառայելով» (Գաղ. 6։10; 1 Պետ. 4։10)։ Հստակ երևում է, որ Եհովան ուզում է՝ մեր հնարավորության սահմաններում անենք ամեն ինչ՝ հօգուտ մեզ և մյուսներին։ w17.01 1։1, 2

Ադամի ու Եվայի հետնորդները անկատարություն և մահ ժառանգեցին իրենց անհնազանդ ծնողներից։ Սակայն նրանք չզրկվեցին ազատ կամք դրսևորելու իրավունքից։ Սա երևում է այն բանից, թե ինչպես Եհովան վարվեց Իսրայել ազգի հետ։ Իր ծառա Մովսեսի միջոցով Եհովան ժողովրդին ընտրության հնարավորություն տվեց. ընդունել կամ մերժել իր հատուկ սեփականությունը լինելու առանձնաշնորհումը (Ելք 19։3–6)։ Ինչպե՞ս նրանք արձագանքեցին։ Նրանք հոժար կամքով որոշեցին կատարել Աստծու անվան համար ժողովուրդ լինելու պահանջները և միաձայն ասացին. «Եհովայի բոլոր ասածները կանենք» (Ելք 19։8)։ Ցավոք, ժամանակի ընթացքում ժողովուրդը իր ազատությունը ճիշտ ձևով չօգտագործեց և խախտեց իր խոստումը։ Մենք կարող ենք դասեր քաղել այս նախազգուշական օրինակից և միշտ թանկ գնահատել ազատ կամքի պարգևը՝ շարունակելով մոտ մնալ Եհովային և հնազանդվելով նրա արդար պահանջներին (1 Կորնթ. 10։11)։ w17.01 2։9

Իսրայելի Հերոբովամ թագավորի իշխանության ժամանակ Եհովան Հուդայից մի մարգարե ուղարկեց՝ այդ հավատուրաց թագավորին խիստ դատաստանական լուր հայտնելու։ Խոնարհ մարգարեն հավատարմորեն հայտնեց Աստծու խոսքերը, և Եհովան պաշտպանեց նրան Հերոբովամի կատաղի զայրույթից (1 Թագ. 13։1–10)։ Տունդարձի ճանապարհին մարգարեն անսպասելիորեն հանդիպեց մի տարեց մարդու, որը Բեթելից էր։ Այդ մարդն ասաց, թե ինքը Եհովայի մարգարե է։ Նա խաբեց մարգարեին, ու մարգարեն չհնազանդվեց Եհովայի հստակ պատվերին՝ «հաց չուտել ու ջուր չխմել այնտեղ» և «գնացած ճանապարհով հետ չդառնալ»։ Դա բորբոքեց Եհովայի բարկությունը։ Տուն վերադառնալիս մարգարեի դիմաց առյուծ դուրս եկավ ու սպանեց նրան (1 Թագ. 13։11–24)։ Ինչո՞ւ այդ համեստ մարգարեն հանդգնեց անել տարեց մարդու ասածները։ Աստվածաշունչը չի պատասխանում այս հարցին։ Բայց պատճառը գուցե այն էր, որ նա մոռացել էր, որ պետք է «Աստծու հետ համեստությամբ քայլեր»։ w17.01 4։1-3