13 Եհովան ասում է. «Քանի որ այս ժողովուրդը իր բերանով է մոտենում ինձ և միայն իր շուրթերով է փառաբանում ինձ+, բայց իր սիրտը հեռացրել է ինձնից+ և իմ հանդեպ վախը իր համար լոկ անգիր արած մարդկային պատվիրան է+,

16 Այսպես է ասում Եհովան. «Կանգնեք ճանապարհներին ու նայեք, հարցրեք վաղեմի ճանապարհների մասին, թե որ ճանապարհն է բարի+. դրանո՛վ գնացեք+ և դուք հանգստություն կգտնեք ձեր հոգիների համար»+։ Բայց նրանք պատասխանում էին՝ չենք գնա+։

17 այլ մեր բերանից դուրս եկած ամեն խոսք կկատարենք+. զոհերի ծուխը վեր կհանենք «երկնքի թագուհուն»+ և ըմպելիքի ընծաներ կթափենք նրա առաջ+, ինչպես որ արել ենք մենք+ ու մեր հայրերը+, մեր թագավորներն+ ու մեր իշխանները Հուդայի քաղաքներում ու Երուսաղեմի փողոցներում, երբ կշտանում էինք հացով, ապահովված էինք և ընդհանրապես չարիք չէինք տեսնում+։

21 Ոչ թե ամեն ոք, որ ինձ «Տե՛ր, Տե՛ր» է ասում, կմտնի երկնքի թագավորությունը, այլ նա, ով կատարում է+ իմ Հոր կամքը, որ երկնքում է+։

49 Սակայն նա, ով լսում է և չի կատարում+, նման է մի մարդու, որն իր տունը հողի վրա կառուցեց՝ առանց հիմքի։ Գետը հարվածեց տանը, և այն իսկույն փուլ եկավ, և այդ տան ավերումը+ մեծ եղավ»+։