Ծննդոց

27 Երբ Իսահակն արդեն ծեր էր, և նրա աչքերն այնքան էին տկարացել, որ չէր կարողանում տեսնել, իր մոտ կանչեց Եսավին՝+ իր ավագ որդուն, ու ասաց. «Տղա՛ս»: Նա էլ պատասխանեց. «Այո՛, հա՛յր իմ»: 2 Իսահակը շարունակեց. «Ես ծերացել եմ ու չգիտեմ՝ ինձ ինչքան է մնացել ապրելու: 3 Ուստի հիմա, խնդրում եմ, վերցրու քո որսորդական իրերը՝ քո կապարճն ու աղեղը, գնա դաշտ և ինձ համար որս արա:+ 4 Հետո պատրաստիր այն համեղ կերակուրից, որ սիրում եմ, և բեր, որ ուտեմ ու նախքան մեռնելս օրհնեմ քեզ»:

5 Երբ Իսահակը խոսում էր իր որդի Եսավի հետ, Ռեբեկան լսում էր: Եվ այսպես՝ Եսավը դաշտ գնաց, որ որս անի ու բերի իր հորը:+ 6 Իսկ Ռեբեկան ասաց իր որդի Հակոբին.+ «Հենց նոր լսեցի, որ հայրդ քո եղբորը՝ Եսավին, ասաց. 7 «Ինձ համար որսի միս բեր և համեղ կերակուր պատրաստիր, որ ուտեմ ու նախքան մեռնելս Եհովայի առաջ օրհնեմ քեզ»:+ 8 Հիմա, որդի՛ս, ուշադիր լսիր ինձ ու արա, ինչ որ կասեմ քեզ:+ 9 Խնդրում եմ, գնա ու հոտից երկու ընտիր ուլ բեր, որ ես հորդ սիրած համեղ կերակուրից պատրաստեմ նրա համար: 10 Հետո կտանես, որ նա ուտի և նախքան մեռնելը օրհնի քեզ»:

11 Հակոբն էլ ասաց Ռեբեկային՝ իր մորը. «Բայց իմ եղբայր Եսավը մազոտ է,+ իսկ ես՝ ոչ: 12 Բա որ հայրս շոշափի՞ ինձ:+ Նա հաստատ կմտածի, թե ծաղրում եմ իրեն, և ես ինձ վրա անեծք կբերեմ, ոչ թե օրհնություն»: 13 Հակոբի մայրը պատասխանեց. «Քեզ ուղղված անեծքը թող ինձ վրա լինի, որդի՛ս: Դու պարզապես արա իմ ասածը և բեր ուլերը»:+ 14 Հակոբը գնաց բերեց ուլերը, և իր մայրը իր հոր սիրած համեղ կերակուրից պատրաստեց: 15 Ապա Ռեբեկան վերցրեց իր ավագ որդի Եսավի ամենալավ հագուստները, որ տանն էին՝ իր մոտ, ու հագցրեց իր կրտսեր որդի Հակոբին:+ 16 Նա Հակոբի ձեռքերն ու նրա պարանոցի անմազ հատվածը ծածկեց ուլերի մորթիով:+ 17 Ապա իր պատրաստած համեղ կերակուրն ու հացը տվեց Հակոբին, որ տանի:+

18 Հակոբը գնաց հոր մոտ ու ասաց. «Հա՛յր իմ»: Նա էլ պատասխանեց. «Լսում եմ, որդի՛ս: Ո՞վ ես՝ Հակո՞բը, թե՞ Եսավը»: 19 Հակոբն ասաց. «Եսավն եմ՝ քո առաջնեկը:+ Ես արեցի քո ասածը: Խնդրում եմ, վեր կաց, նստիր ու կեր իմ բերած որսի մսից, ապա օրհնիր ինձ»:+ 20 Իսահակն ասաց. «Ինչպե՞ս կարողացար այդքան արագ գտնել, որդի՛ս»: Նա էլ պատասխանեց. «Քո Աստված Եհովան բերեց իմ առաջ»: 21 Իսահակն ասաց Հակոբին. «Մոտեցիր, խնդրեմ, որ շոշափեմ քեզ, որդի՛ս, որ իմանամ՝ իրո՞ք իմ որդի Եսավն ես, թե՞ ոչ»:+ 22 Հակոբը մոտեցավ Իսահակին, նա էլ շոշափեց նրան ու ասաց. «Ձայնը Հակոբինն է, բայց ձեռքերը Եսավինն են»:+ 23 Իսահակը գլխի չընկավ, որ Հակոբն է, քանի որ նրա ձեռքերը իր եղբայր Եսավի ձեռքերի պես մազոտ էին: Եվ այդպես օրհնեց նրան:+

24 Հետո կրկին հարցրեց. «Դու իրո՞ք իմ որդի Եսավն ես»: Նա պատասխանեց. «Այո՛»: 25 Իսահակն էլ ասաց. «Ուրեմն, որդի՛ս, տուր ինձ այդ որսի մսից, որ ուտեմ և ապա օրհնեմ քեզ»: Հակոբն էլ տվեց, ու նա կերավ: Հետո նրա համար գինի բերեց, ու նա խմեց: 26 Ապա Իսահակն ասաց. «Որդի՛ս, խնդրում եմ, մոտեցիր ու համբուրիր ինձ»:+ 27 Հակոբը մոտեցավ ու համբուրեց նրան, և Իսահակը զգաց նրա հագուստի հոտը:+ Ապա օրհնեց նրան՝ ասելով.

«Որդուցս Եհովայի օրհնած դաշտերի հոտն է գալիս: 28 Թող ճշմարիտ Աստված քեզ ցող տա երկնքից,+ բերրի հողեր՝ երկրի վրա,+ առատ հացահատիկ ու գինի:+ 29 Թող ժողովուրդները ծառայեն քեզ, և ազգերը խոնարհվեն քո առաջ: Տիրիր քո եղբայրների վրա, և թող եղբայրներդ խոնարհվեն քո առաջ:+ Թող անիծյալ լինի ամեն քեզ անիծողը, և թող օրհնյալ լինի ամեն քեզ օրհնողը»:+

30 Երբ Իսահակն արդեն օրհնել էր Հակոբին, և Հակոբը նոր էր դուրս եկել նրա մոտից, Եսավը որսից վերադարձավ:+ 31 Նա նույնպես համեղ կերակուր պատրաստեց, բերեց իր հորը և ասաց. «Հա՛յր իմ, վեր կաց ու կեր որդուդ բերած որսի մսից, ապա օրհնիր ինձ»: 32 Այդ ժամանակ Իսահակն ասաց. «Ո՞վ ես դու»: Նա պատասխանեց. «Եսավն եմ՝ քո առաջնեկը»:+ 33 Իսահակը, սաստիկ դողալով, ասաց. «Ուրեմն ո՞վ էր այն որս անողն ու ինձ միս բերողը: Մինչև քո գալը կերա որսի միսը և օրհնեցի բերողին: Նրան տված օրհնությունս անփոփոխ կմնա»:

34 Լսելով իր հոր խոսքերը՝ Եսավը սկսեց բարձր ձայնով ու աղաղակով դառնագին լաց լինել՝ ասելով իր հորը. «Հա՛յր իմ, ի՜նձ էլ օրհնիր, ի՜նձ էլ»:+ 35 Բայց նա ասաց. «Եղբայրդ եկավ ու խաբեությամբ վերցրեց քեզ համար պահված օրհնությունը»: 36 Եսավն էլ ասաց. «Իզուր չէ, որ նրա անունը Հակոբ* է. արդեն երկու անգամ է՝ նա իմ տեղն է զբաղեցնում:+ Առաջնեկության իրավունքս վերցրել էր,+ հիմա էլ օրհնությունս վերցրեց»:+ Ապա Եսավը հարցրեց. «Մի՞թե ինձ համար օրհնություն չես պահել»: 37 Իսահակը պատասխանեց Եսավին. «Ես նրան տեր եմ նշանակել քեզ վրա+ ու նրա բոլոր եղբայրներին իր ծառան եմ դարձրել: Նրան առատորեն հացահատիկ ու գինի եմ տվել:+ Էլ ի՞նչ մնաց, որ քեզ տամ, որդի՛ս»:

38 Եսավն ասաց իր հորը. «Հա՛յր իմ, մի՞թե ընդամենը մի օրհնություն ունես: Ի՜նձ էլ օրհնիր, հա՛յր իմ, ի՜նձ էլ»: Եվ բարձր ձայնով աղիողորմ լաց եղավ:+ 39 Իսահակն ասաց նրան.

«Երկրի բերրի հողերից հեռու ես բնակվելու՝ երկնքի ցողից զրկված:+ 40 Ողջ կյանքում սրիդ հաշվին ես ապրելու+ և քո եղբորն ես ծառայելու:+ Բայց երբ համբերության բաժակդ լցվի, դու կթոթափես նրա լուծը քո պարանոցից»:+

41 Դրանից հետո Եսավը ոխ էր պահում Հակոբի դեմ այն բանի համար, որ հոր օրհնությունը նա էր ստացել,+ և ինքն իրեն անընդհատ ասում էր. «Հորս համար սգալու օրերը մոտենում են.+ դրանից հետո ես կսպանեմ իմ եղբայր Հակոբին»: 42 Երբ Ռեբեկային հայտնեցին իր ավագ որդի Եսավի խոսքերը, նա անմիջապես մարդ ուղարկեց և իր մոտ կանչեց կրտսեր որդուն՝ Հակոբին, ու ասաց նրան. «Եղբայրդ՝ Եսավը, մտադրվել է վրեժ լուծել քեզանից ու սպանել քեզ:* 43 Ուստի, որդի՛ս, արա, ինչ կասեմ քեզ. փախիր Խառան՝ իմ եղբայր Լաբանի մոտ:+ 44 Որոշ ժամանակ նրա մոտ ապրիր, մինչև եղբորդ ցասումն անցնի, 45 մինչև քո դեմ բորբոքված նրա բարկությունը մեղմանա, և նա մոռանա, թե ինչ ես արել իրեն: Այդ ժամանակ ես մարդ կուղարկեմ, որ այնտեղից հետ կանչեմ քեզ: Ինչո՞ւ մի օրում երկուսիդ էլ կորցնեմ»:

46 Դրանից հետո Ռեբեկան անընդհատ ասում էր Իսահակին. «Կյանքիցս զզվել եմ Քետի աղջիկների պատճառով:+ Եթե Հակոբն էլ Քետի աղջիկներից կին առնի՝ այս երկրի աղջիկների պես մեկին, էլ ինչո՞ւ եմ ապրում»:+