Մարկոս

5 Նրանք հասան ծովի մյուս կողմը՝ գերասացիների շրջանը:+ 2 Հենց որ Հիսուսը նավակից ափ իջավ, գերեզմանոցից նրան ընդառաջ եկավ մի մարդ, որը չար* ոգու ազդեցության տակ էր: 3 Նա գերեզմանոցում էր ապրում, և դեռ ոչ ոք չէր կարողացել նրան ամուր կապած պահել, նույնիսկ շղթաներով: 4 Շատ անգամ էին ոտնակապերով ու շղթաներով կապել նրան, բայց շղթաները կտրել էր ու ոտնակապերը կոտրել: Ոչ ոքի ուժը չէր պատում, որ սանձի նրան: 5 Գիշեր ու ցերեկ նա գերեզմաններում ու սարերում անդադար աղաղակում էր և ինքն իրեն քարերով ճղոտում: 6 Հեռվից տեսնելով Հիսուսին՝ նա վազեց, ծնկի եկավ նրա առաջ+ 7 և բարձր բղավեց. «Ինչո՞ւ ես եկել այստեղ, Հիսո՛ւս, Բարձրյա՛լ Աստծու Որդի: Աստծու առաջ երդվիր, որ ինձ չես պատժի»:*+ 8 Նա այդպես բղավեց, քանի որ Հիսուսն ասում էր. «Դո՛ւրս արի այդ մարդու միջից, չա՛ր ոգի»:+ 9 Հիսուսը հարցրեց նրան. «Անունդ ի՞նչ է»: Նա պատասխանեց. «Անունս Լեգեոն է, որովհետև մենք շատ ենք»: 10 Եվ շատ աղերսեց Հիսուսին, որ իրենց այդ տեղանքից դուրս չուղարկի:+

11 Լեռնալանջին խոզերի+ մի մեծ երամակ էր արածում:+ 12 Չար ոգիները աղերսեցին նրան. «Մեզ խոզերի մեջ ուղարկիր, թույլ տուր՝ դրանց մեջ մտնենք»: 13 Եվ նա թույլ տվեց նրանց: Չար* ոգիները դուրս եկան ու խոզերի մեջ մտան: Ամբողջ երամակը՝ մոտ 2 000 խոզ, գահավեժ ժայռից ցած նետվեց ու խեղդվեց ծովում: 14 Իսկ խոզարածները փախան և այդ մասին պատմեցին քաղաքում ու դրա շրջակայքում: Ուստի մարդիկ եկան, որ տեսնեն՝ ինչ է տեղի ունեցել:+ 15 Գալով Հիսուսի մոտ և տեսնելով, որ նախկինում լեգեոն ունեցող այդ դիվահար մարդը այժմ հագնված նստած է, և խելքն էլ տեղն է եկել՝ վախով լցվեցին: 16 Ականատեսները նրանց պատմեցին դիվահար մարդու և խոզերի հետ կապված ողջ եղելությունը: 17 Նրանք էլ աղաչեցին Հիսուսին, որ հեռանա իրենց սահմաններից:+

18 Երբ Հիսուսը նավակ մտավ, այն մարդը, որ առաջ դիվահար էր, սկսեց աղաչել, որ թույլ տա իր հետ գնալ:+ 19 Բայց նա թույլ չտվեց, այլ ասաց. «Գնա տուն՝ ազգականներիդ մոտ, և նրանց պատմիր քեզ համար Եհովայի* արածների ու քո հանդեպ նրա ցուցաբերած գթասրտության մասին»: 20 Նա էլ գնաց ու Դեկապոլիսում* սկսեց պատմել այն ամենը, ինչ Հիսուսն արել էր իր համար, և բոլորը զարմանում էին:

21 Հիսուսը նավակով հետ գնաց մյուս ափը: Երբ նա դեռ ծովի ափին էր, մի մեծ բազմություն հավաքվեց նրա մոտ:+ 22 Այդտեղ եկավ ժողովարանի պետերից մեկը, որի անունը Հայրոս էր: Հիսուսին տեսնելով՝ նրա ոտքերն ընկավ+ 23 և սկսեց աղերսել. «Աղջիկս մահամերձ է: Խնդրում եմ, արի ու ձեռքերդ նրա վրա դիր,+ որ ապաքինվի ու ապրի»: 24 Եվ Հիսուսը գնաց նրա հետ: Մարդկանց մի մեծ բազմություն գնում էր նրա հետևից և ամեն կողմից սեղմում նրան:

25 Մի կին կար, որը 12 տարի արյունահոսությամբ+ էր տառապում:+ 26 Նա զանազան բուժումներ էր ստացել տարբեր բժիշկներից և այդ պատճառով շատ էր տանջվել, ծախսել էր իր բոլոր միջոցները, բայց նրա վիճակը չէր բարելավվել, հակառակը՝ ավելի էր վատացել: 27 Այդ կինը լսել էր Հիսուսի մասին, ուստի եկավ, ամբոխի մեջ հետևից մոտեցավ նրան ու դիպավ նրա վերնահագուստին:+ 28 Նա ասում էր. «Թեկուզ նրա վերնահագուստին էլ դիպչեմ, կլավանամ»:+ 29 Եվ հենց այդ պահին արյունահոսությունը դադարեց, ու նա զգաց, որ բուժվեց իր հիվանդությունից:

30 Հիսուսն անմիջապես զգաց, որ իրենից ուժ դուրս եկավ,+ և հետ շրջվելով՝ հարցրեց. «Ո՞վ դիպավ իմ վերնահագուստին»:+ 31 Նրա աշակերտներն ասացին. «Տեսնում ես՝ ամբոխը ամեն կողմից սեղմում է քեզ: Էլ ինչո՞ւ ես հարցնում. «Ո՞վ դիպավ ինձ»»: 32 Սակայն նա շուրջն էր նայում, որ տեսնի՝ ով էր դիպչողը: 33 Կինը, ով զգացել էր, որ բուժվել է, վախից դողալով՝ մոտեցավ Հիսուսին և ծնկի գալով նրա առաջ՝ պատմեց ողջ ճշմարտությունը: 34 Նա էլ ասաց. «Դո՛ւստր, քո հավատը բուժեց քեզ: Գնա խաղաղությամբ,+ և թող այդ ծանր հիվանդությունն այլևս չտանջի քեզ»:+

35 Մինչ Հիսուսը խոսում էր, ժողովարանի պետի մոտ մարդիկ եկան նրա տնից ու ասացին. «Աղջիկդ մահացել է: Էլ կարիք չկա նեղություն տալ Ուսուցչին»:+ 36 Լսելով, թե նրանք ինչ ասացին՝ Հիսուսը ժողովարանի պետին ասաց. «Մի՛ վախեցիր, միայն հավատա»:+ 37 Եվ իր հետ վերցնելով Պետրոսին, Հակոբոսին ու նրա եղբայր Հովհաննեսին՝ գնաց: Ուրիշ ոչ ոքի թույլ չտվեց իր հետ գնալ:+

38 Երբ հասան ժողովարանի պետի տուն, այնտեղ իրարանցում էր. մարդիկ լացուկոծ էին անում ու բարձր ձայնով ողբում:+ 39 Հիսուսը ներս մտավ ու ասաց. «Այս ի՞նչ իրարանցում է: Ինչո՞ւ եք լացում: Երեխան չի մահացել, նա քնած է»:+ 40 Դա լսելով՝ նրանք սկսեցին ծիծաղել նրա վրա: Բայց բոլորին դուրս հանելուց հետո նա իր հետ վերցրեց երեխայի հորն ու մորը և հետը եկած աշակերտներին ու մտավ այնտեղ, որտեղ պառկած էր երեխան: 41 Բռնելով նրա ձեռքը՝ Հիսուսն ասաց՝ «Տալիթա՛, կո՛ւմի», որ նշանակում է «աղջի՛կս, ասում եմ քեզ՝ վե՛ր կաց»:+ 42 Հենց այդ պահին աղջիկը (նա 12 տարեկան էր) վեր կացավ ու սկսեց քայլել: Նրա ծնողները ուրախությունից գլուխները կորցրել էին: 43 Հիսուսը նրանց խստիվ* պատվիրեց ոչ ոքի չպատմել այդ մասին+ և ասաց, որ աղջկան ուտելու բան տան: