Երեմիա
2 Եհովան ասաց ինձ. 2 «Գնա և Երուսաղեմին հայտարարիր. «Ահա թե ինչ է ասում Եհովան.
«Ես լավ հիշում եմ, թե որքան նվիրված էիր ինձ* երիտասարդ ժամանակ,+
Թե որքան էիր ինձ սիրում, երբ նշանված էինք,*+
Թե ինչպես էիր քայլում իմ հետևից անապատում,
Որտեղ սերմ չի ցանվում:+
3 Իսրայելը սուրբ էր Եհովայի համար,+ նրա բերքի առաջին պտուղն էր:
Ովքեր փորձում էին խժռել Իսրայելին, մեղավոր էին դառնում,
Աղետ էր գալիս նրանց վրա»»,– ասում է Եհովան»:+
4 Լսե՛ք Եհովայի խոսքը, ո՛վ Հակոբի սերունդներ,
Եվ դո՛ւք, ո՛վ Իսրայելի բոլոր տոհմեր:
5 Եհովան ասում է.
«Ձեր նախահայրերն ի՞նչ սխալ բան գտան իմ մեջ,+
Որ այդքան հեռացան ինձանից,
6 Նրանք չհարցրին. «Ո՞ւր է Եհովան՝
Նա, ով հանեց մեզ Եգիպտոսից, +
Ով առաջնորդեց մեզ անապատում՝
Ամայի ու խորշերով լի երկրում,+
Երաշտի+ ու թանձր խավարի երկրում,
Որտեղով ոչ ոք չի անցնում,
Եվ որտեղ ոչ մի մարդ չի բնակվում»:
Բայց դուք եկաք ու պղծեցիք իմ երկիրը
Եվ իմ սեփականությունը նողկալի բան դարձրիք:+
8 Քահանաները չհարցրին. «Ո՞ւր է Եհովան»:+
Ովքեր պետք է սովորեցնեին Օրենքը, չէին ճանաչում ինձ:
Հովիվները իմ դեմ դուրս եկան,+
Մարգարեները Բահաղի անունից մարգարեացան+
Եվ պաշտեցին աստվածների, որոնցից օգուտ չկա:
9 Ուստի ես շարունակելու եմ մեղադրանքներ ներկայացնել ձեր դեմ,+– ասում է Եհովան,–
Եվ ձեր որդիների որդիների դեմ:
10 Անցեք Կիտիմի+ ափամերձ տարածքները* ու նայեք:
Մարդ ուղարկեք Կեդար+ և լավ մտածեք.
Նման բան երբևէ տեղի ունեցե՞լ է:
11 Որևէ ազգ երբևէ փոխե՞լ է իր աստվածներին այն բաների հետ, որոնք իրականում աստվածներ չեն:
Բայց իմ ժողովուրդը իմ փառքը փոխեց անօգուտ բանի հետ:+
12 Ապշահար նայիր, ո՛վ երկինք,
Սարսափից դողա,– ասում է Եհովան,–
13 Որովհետև իմ ժողովուրդը երկու չար բան է արել.
14 Մի՞թե Իսրայելը ծառա է կամ տիրոջ տանը ծնված ստրուկ:
Ինչո՞ւ նա կողոպտիչների ավարը դարձավ:
Նրանք երկիրը զարհուրելի տեսարան են դարձրել.
Քաղաքներն այրվում են, և այնտեղ բնակվող չկա:
16 Նոֆի*+ ու Տափնասի+ բնակիչները ճաղատացնում են գլուխդ:
17 Մի՞թե այս ամենը չբերեցիր քեզ վրա՝
Լքելով քո Աստված Եհովային,+
Երբ նա ճանապարհին առաջնորդում էր քեզ:
19 Քո չարությունը պետք է խրատի քեզ,
Եվ քո անհավատարմությունը պետք է նախատի քեզ:
Իմացիր ու հասկացիր, թե որքան վատ ու որքան դառնալից է+
Քո Աստված Եհովային թողնելը:
Դու վախ* չունես իմ հանդեպ,+– ասում է Գերիշխան Տերը՝ Զորքերի տեր Եհովան:–
Բայց դու ասացիր՝ «Չեմ ծառայելու»,
Եվ ամեն բարձր բլրի վրա ու ամեն սաղարթախիտ ծառի տակ+
Փռվում էիր ու մարմնավաճառությամբ զբաղվում:+
21 Ես քեզ տնկել էի որպես կարմիր խաղողի ընտիր վազ,+ որը մաքուր սերմից է աճել:
Այդ ինչպե՞ս փոխվեցիր ու դարձար ուրիշ խաղողենու վայրի ընձյուղ:+
22 Անգամ եթե սոդայով լվացվես ու շատ մոխրաջուր* օգտագործես,
Միևնույն է, մեղքիդ պատճառով անմաքուր կլինես իմ աչքին,+– ասում է Գերիշխան Տեր Եհովան:–
23 Ինչպե՞ս կարող ես ասել. «Ես չեմ պղծվել,
Բահաղներին չեմ պաշտել»:
Նայիր հովտում քո արած գործերին,
Մտածիր, թե ինչ ես արել:
Դու ասես արագավազ ուղտ* լինես,
Որ աննպատակ դեսուդեն է վազում,
24 Անապատին սովոր մի վայրի էշ,
Որը կրքով բորբոքված՝ հոտոտում է, որ արու գտնի:
Ո՞վ կարող է սանձել նրան, երբ գալիս է նրա զուգավորման ժամանակը:
Բոլոր նրան փնտրողները չեն հասցնի հոգնել.
Իր զուգավորման ժամանակ* կգտնեն նրան:
25 Զգույշ եղիր, որ չբոբիկանաս,
Եվ կոկորդդ չչորանա:
Բայց դու ասացիր. «Անհնար է.+
26 Ինչպես որ գողն է խայտառակ լինում, երբ բռնվում է,
Այնպես էլ խայտառակվել է Իսրայելը՝
Ողջ ժողովուրդը, նրա թագավորներն ու իշխանները,
Քահանաներն ու մարգարեները:+
27 Նրանք ծառին ասում են՝ «Դու իմ հայրն ես»,+
Եվ քարին՝ «Դու ես ծնել ինձ»,
Իսկ ինձ թիկունք են դարձրել:+
Բայց երբ աղետ գա, նրանք կասեն.
«Արի՛, փրկի՛ր մեզ»:+
28 Ո՞ւր են քո աստվածները, որ պատրաստել ես:+
Թող նրանք օգնության հասնեն, եթե կարող են փրկել քեզ աղետի ժամանակ.
Չէ՞ որ քո աստվածները քաղաքներիդ չափ շատ են դարձել, ո՛վ Հուդա:+
29 Ինչո՞ւ եք շարունակում վիճել ինձ հետ:
Ինչո՞ւ եք բոլորդ ըմբոստացել իմ դեմ,+– ասում է Եհովան:–
30 Ի՞նչ օգուտ, որ պատժեցի ձեր որդիներին.+
Նրանք չխրատվեցին:+
Գազազած առյուծի նման՝
Ձեր սուրը խժռեց ձեր մարգարեներին:+
31 Ի՛մ ժողովուրդ, ականջ դիր Եհովայի խոսքին:
Մի՞թե ես Իսրայելի համար անապատ եմ դարձել
Կամ ճնշող խավարի երկիր:
Ինչո՞ւ իմ ժողովուրդն ասաց. «Ուր ուզում ենք, այնտեղ էլ գնում ենք:
Մենք այլևս չենք գա քեզ մոտ»:+
Մինչդեռ իմ ժողովուրդը անհաշիվ օրեր է, ինչ մոռացել է ինձ:+
Հագուստիդ փեշը արնաշաղախ է:+
35 Բայց դու ասում ես՝ «Ես անմեղ եմ,
Նա այլևս չի բարկանում ինձ վրա»:
Ես դատաստան եմ տեսնելու քո հանդեպ,
Քանի որ ասում ես. «Ես մեղք չեմ գործել»:
36 Ինչո՞ւ ես քո փոփոխամտությանը մատների արանքով նայում:
Նրանք քեզ չեն օգնի»: