Կատարվո՞ւմ է արդյոք Աստծո կամքը

«Լինի քո կամքը, ինչպէս երկնքումն՝ այնպէս էլ երկրի վերայ» (Մատթէոս 6։10)։

ԽՈՒԼԻՈՅԻ և Քրիստինայի սարսափահար աչքերի առաջ՝ այրվող ավտոմեքենայի բոցերի մեջ, մահացան նրանց չորս երեխաները։ Մի հարբած վարորդ իր մեքենայով հարվածել էր կայանատեղում կանգնեցրած իրենց մեքենային, և այն պայթել էր։ «Հնոցի» միջից հնարավոր եղավ փրկել հինգերորդ երեխային՝ Մարկոսին, սակայն կրակը մեկընդմիշտ այլանդակել էր նրա մարմինը։ Տղան ընդամենը ինը տարեկան էր։ Վերքը սրտին՝ հայրը մխիթարում էր իրեն և իր ընտանիքին՝ ասելով. «Սա Աստծո կամքն է, պետք է ընդունենք այն, ինչպիսին որ կա՝ բարի թե չար»։

Նման դժբախտության բախվելով՝ շատերն են նույն կերպ արձագանքում։ Նրանք մտածում են. «Եթե Աստված ամենազոր է և հոգ է տանում մեր մասին, ուրեմն պատահածը ինչ–​որ ձևով պետք է մեր օգտին ծառայի, որքան էլ դա դժվար լինի ըմբռնել»։ Համամի՞տ եք արդյոք նրանց հետ։

Այն տեսակետը, որ մեզ հետ պատահած ցանկացած բան՝ լավ թե վատ, Աստծո կամքով է, հաճախ հիմնավորվում է Հիսուսի տված Տերունական աղոթքի այն խոսքերով, որ մեջբերված են հոդվածի սկզբում։ «Չէ՞ որ երկնքում Աստծո կամքը կատարվում է,— ասում են ոմանք։— Ուրեմն, երբ խնդրում ենք, որ նրա կամքը կատարվի նաև երկրի վրա, մի՞թե չենք համաձայնվում, որ երկրի վրա տեղի ունեցող դեպքերը կատարվում են Աստծո կամքով»։

Շատերին, սակայն, այս տեսակետը տարակուսանքի մեջ է գցում։ Նրանց տեսանկյունից՝ Աստված այդպիսով ներկայանում է որպես իր ստեղծած մարդու զգացմունքների հանդեպ անտարբեր մի անձնավորություն։ «Ինչպե՞ս կարող է սիրառատ Արարիչը սարսափելի բաներ կամենալ անմեղ մարդկանց,— հարցնում են նրանք։— Մի՞թե նման փորձանքներից նրանք կկարողանան դաս քաղել»։ Հավանաբար, դուք էլ եք այդպես մտածում։

Այս կապակցությամբ Հիսուսի արյունակից եղբայր Հակոբոս աշակերտը գրում է. «Ոչ ով, որ փորձութեան մէջ է, չ’ասէ թէ Աստուածանից եմ փորձվում. որովհետեւ Աստուած չար բաներով չէ փորձվում. ինքն էլ ոչ մէկին չէ փորձում» (Յակոբոս 1։13)։ Աստված չէ չարիքի աղբյուրը։ Պարզ է, ուրեմն, որ այսօր երկրի վրա պատահող ոչ բոլոր բաներն են տեղի ունենում նրա կամքով։ Գրություններն, օրինակ, խոսում են նաև մարդու կամքի, հեթանոսների՝ ժողովուրդների կամքի և նույնիսկ Սատանայի կամքի մասին (Յովհաննէս 1։13; Բ Տիմոթէոս 2։26; Ա Պետրոս 4։3)։ Համաձայն չե՞ք արդյոք, որ Խուլիոյի և Քրիստինայի հետ պատահածը չէր կարող լինել սիրառատ երկնային Հոր կամքը։

Այդ դեպքում ի՞նչ նկատի ուներ Հիսուսը, երբ իր աշակերտներին սովորեցրեց աղոթել. «Լինի քո կամքը»։ Արդյո՞ք դա ընդամենը խնդրանք էր, որ Աստված միջամտի առանձին գործերի, թե՞ Հիսուսը սովորեցնում էր աղոթել ավելի վեհ ու լավ բանի մասին՝ մի փոփոխության, որին բոլորը կարող են հուսալ։ Եկեք շարունակենք մեր հետազոտությունը և պարզենք, թե ինչ է այս առնչությամբ հայտնում Աստվածաշունչը։

[նկար 3–րդ էջի վրա. թույլտվությամբ]

Car: Dominique Faget-STF/AFP/Getty Images; child: FAO photo/B. Imevbore