Եհովայի «արտևանունքները» քննում են բոլորին
«[Եհովայի] արտեւանունքները քննում են մարդկանց որդիներին» (ՍԱՂ. 11։4)։
1. Ինչպիսի՞ մարդկանց հետ ես ուզում միշտ լինել։
ՔԵԶ անկեղծորեն սիրում են։ Քեզնով հետաքրքրվում են։ Անկեղծ են, երբ կարծիք ես հարցնում։ Պատրաստ են ձեռք մեկնելու, երբ օգնության կարիք ունես։ Մեղմորեն խորհուրդ են տալիս, երբ անհրաժեշտ է։ Ի՞նչ ես զգում այդպիսի մարդկանց հանդեպ (Սաղ. 141։5; Գաղ. 6։1)։ Մի՞թե չես ուզում միշտ նրանց հետ լինել։ Հենց այդպիսի անձնավորություններ են Եհովան ու նրա Որդին։ Նրանք անչափ հետաքրքրված են քեզնով, ավելի շատ, քան որևէ մարդ, ընդ որում այդ հետաքրքրության մեջ եսասիրության նշույլ անգամ չկա։ Աստված և Քրիստոսը ցանկանում են օգնել քեզ, որ «ամուր բռնես իսկական կյանքից» (1 Տիմոթ. 6։19; Հայտն. 3։19)։
2. Որքանո՞վ է Եհովան հետաքրքրված իր ծառաներով։
2 Եհովան շատ է հետաքրքրված իր ծառաներով։ Սաղմոսերգու Դավիթն ասաց. «[Եհովայի] աչքերը տեսնում են. նորա արտեւանունքները քննում են մարդկանց որդիներին» (Սաղ. 11։4)։ Այո՛, Աստված ոչ միայն նայում, այլև քննում է մեզ։ Դավիթը նաև գրեց. «Դու փորձեցիր իմ սիրտը և գիշերումը քննեցիր.... եւ անիրաւութիւն չ’գտար ինձանում» (Սաղ. 17։3)։ Պարզ երևում է, որ նա գիտեր, թե Աստված որքան ուշադիր է մարդկանց հանդեպ և որքան շատ է հետաքրքրված նրանցով։ Նա գիտեր, որ կվիրավորեր և կտհաճեցներ Եհովային, եթե ունենար մեղսածին մտքեր ու խարդախ սիրտ։ Արդյոք Եհովան իրակա՞ն է քեզ համար այնպես, ինչպես որ Դավթի համար էր իրական։
Եհովան տեսնում է սիրտը
3. Ինչի՞ց ենք իմանում, որ Եհովան չի կենտրոնանում մանր թերացումների վրա։
3 Եհովային նախևառաջ հետաքրքրում է ներքին անձնավորությունը, այն, թե ինչպիսին է մեր սիրտը (Սաղ. 19։14; 26։2)։ Նա սիրում է մեզ, ուստի չի կենտրոնանում մանր թերացումների վրա։ Օրինակ՝ երբ Սառան՝ Աբրահամի կինը, ստեց, հրեշտակը թերևս տեսավ, որ նա վախեցած ու շփոթված է, ուստի պարզապես մեղմորեն հանդիմանեց (Ծննդ. 18։12–15)։ Երբ Հոբ նահապետը «իր անձն Աստուածանից արդարացրեց», Եհովան չզրկեց նրան օրհնությունից՝ հասկանալով, որ Հոբը շատ է տառապել Սատանայի ձեռքին (Յոբ 32։2; 42։12)։ Նմանապես, Աստված չվիրավորվեց սարեփթացի այրի կնոջ խոսքերից, որ նա ասաց Եղիա մարգարեին, երբ իր միակ որդին մահացավ։ Եհովան լավ հասկանում էր, որ այդ կինը վշտահար է (Գ Թագ. 17։8–24)։
4, 5. Ինչպե՞ս Եհովան վարվեց Աբիմելեքի հետ։
4 Եհովան ուշադիր է եղել նույնիսկ նրանց հանդեպ, ովքեր իր ծառաները չեն եղել։ Տեսնենք, թե ինչպես նա վարվեց Աբիմելեքի հետ, որը փղշտացիների Գերար քաղաքի թագավորն էր։ Աբիմելեքը, չիմանալով, որ Աբրահամն ու Սառան ամուսիններ են, «առավ Սառային»՝ իրեն կին լինելու համար։ Սակայն նախքան Աբիմելեքը «կմոտենար նրան», Եհովան, որ կարդում է սրտերը, երազում ասաց թագավորին. «Ես էլ գիտացի որ ուղիղ սրտովդ արիր այդ. նաեւ ես քեզ ինձ դէմ մեղք գործելուց ետ պահեցի, վասն որոյ քեզ չ’թողեցի որ նորան մօտենաս։ Եւ արդ կինն իր մարդին ետ դարձրու. որովհետեւ նա մարգարէ է, եւ քեզ համար թող աղօթք անէ որ ապրիս» (Ծննդ. 20։1–7)։
5 Անշուշտ, Եհովան կարող էր խստորեն վարվել Աբիմելեքի հետ, որը կեղծ աստվածների էր պաշտում։ Բայց նա տեսավ, որ այդ մարդը մաքուր սրտով էր «առել Սառային»։ Մեծահոգաբար հաշվի առնելով դա՝ Աստված թագավորին ասաց, թե ինչպես ներում ստանա և «ապրի»։ Մի՞թե Եհովան հենց այն Աստվածը չէ, որին ուզում ես երկրպագել։
6. Ինչպե՞ս Հիսուսը ընդօրինակեց իր Հորը։
6 Հիսուսը կատարելապես ընդօրինակեց իր Հորը։ Նա առավել ուշադրություն էր դարձնում իր աշակերտների լավ հատկություններին և պատրաստակամորեն ներում էր նրանց սխալները (Մարկ. 10։35–45; 14։66–72; Ղուկ. 22։31, 32; Հովհ. 15։15)։ Հիսուսի տրամադրվածությունը ներդաշնակ էր այն խոսքերին, որ կարդում ենք Հովհաննես 3։17–ում. «Աստված իր Որդուն աշխարհ ուղարկեց, որ նա ոչ թե դատի աշխարհը, այլ որ աշխարհը նրա միջոցով փրկվի»։ Եհովան և Հիսուսը մեզ շատ են սիրում և միշտ են սիրում։ Դա երևում է այն բանից, որ նրանք ուզում են, որ մենք հավիտենական կյանք ստանանք (Յոբ 14։15)։ Այսպիսի սերն է պատճառը, որ Եհովան քննում է մեզ և հետաքրքրված է մեզնով, և այդ սերն է, որ մղում է նրան գործելու իր տեսածին համապատասխան (կարդա՛ 1 Հովհաննես 4։8, 19)։
Քննում է սիրո աչքերով
7. Ինչո՞ւ է Եհովան քննում մեզ։
7 Անշուշտ, սխալ է մտածել, որ Եհովան նման է մի ոստիկանի, ով երկնքից ուշադիր հետևում է՝ նպատակ ունենալով մեզ բռնել մեղք գործելիս։ Այդ Սատանան է, որ իր սևեռուն հայացքով հետևում է՝ ցանկանալով մեղադրել մեզ և մատնացույց անել մեր թերությունները (Հայտն. 12։10)։ Նույնիսկ այն դեպքում, երբ մեր սրտում ընդհանրապես սխալ մղումներ չկան, նա դարձյալ ուզում է վարկաբեկել մեզ (Յոբ 1։9–11; 2։4, 5)։ Աստծու մասին սաղմոսերգուն ասաց. «Տէր, եթէ դու անօրէնութիւնները համարես, ո՞վ կ’կենայ, Տէր» (Սաղ. 130։3)։ Այս հարցի պատասխանն ակնհայտ է՝ ոչ ոք (Ժող. 7։20)։ Սակայն Եհովան իր աչքը մեզ վրա է պահում, ինչպես մի բարի, ողորմած և հոգատար ծնող, որը ցանկանում է պաշտպանել իր սիրելի զավակներին վնասից։ Նա չի ուզում, որ մենք վնասենք ինքներս մեզ, ուստի հայտնում է, թե որոնք են մեր թերի կողմերը (Սաղ. 103։10–14; Մատթ. 26։41)։
8. Ինչպե՞ս է Եհովան իր ծառաներին խորհուրդ տալիս և առաջնորդում։
8 Այն խորհուրդներն ու առաջնորդությունը, որ ստանում ենք Աստվածաշնչի ու «հավատարիմ և իմաստուն ծառայի» տված հոգևոր կերակրի միջոցով, Աստծու սիրո դրսևորումներն են (Մատթ. 24։45; Եբր. 12։5, 6)։ Եհովան նաև իր սերը ցույց է տալիս քրիստոնեական ժողովի ու «մարդկանց տեսքով պարգևների» միջոցով (Եփես. 4։8)։ Սակայն Աստված նաև ուշադիր է, թե ինչպես ենք մենք արձագանքում իր հայրական խրատներին, որպեսզի իմանա, թե լրացուցիչ ինչ օգնություն ցույց տա։ Սաղմոս 32։8–ում կարդում ենք. «Իմաստուն կ’անեմ քեզ, եւ կ’սովորեցնեմ քեզ այն ճանապարհը, որ նորանում պիտի գնաս. կ’խրատեմ քեզ՝ իմ աչքը քեզ վերայ կ’լինի»։ Ուստի որքա՜ն կարևոր է միշտ լսել Եհովային։ Մենք պետք է ամեն ժամանակ խոնարհ լինենք և ընդունենք, որ նա է մեր սիրառատ Ուսուցիչը և Հայրը (կարդա՛ Մատթեոս 18։4)։
9. Ինչի՞ց պետք է զգուշանանք և ինչո՞ւ։
9 Եկեք միշտ զգուշանանք հպարտությունից, անհավատությունից և «մեղքի խաբելու զորությունից», հակառակ դեպքում դրանք կկարծրացնեն մեր սիրտը (Եբր. 3։13; Հակ. 4։6)։ Դրանք հաճախ ծնունդ են առնում այն ժամանակ, երբ մարդը չի վանում անառողջ մտքերն ու ցանկությունները։ Եթե այդպես շարունակվի, նա նույնիսկ կմերժի սուրբգրային խորհուրդը։ Իսկ որ ավելի վատ է, նրա սիրտը գուցե այնքան պնդանա, որ նա դառնա Աստծու թշնամի. իսկ սա արդեն շատ լուրջ է (Առակ. 1։22–31)։ Քննենք Ադամի ու Եվայի ավագ որդու՝ Կայենի դեպքը։
Եհովան տեսնում է և զգուշացնում է
10. Ինչո՞ւ Եհովան չընդունեց Կայենի ընծան, և ինչպե՞ս Կայենը արձագանքեց։
10 Երբ Կայենն ու Աբելը ընծա բերեցին Եհովային, Նրա համար կարևոր էին ոչ միայն նրանց ընծաները, այլև մղումները։ Իմանալով, թե ինչ կա երկուսի սրտում՝ Եհովան ընդունեց Աբելի նվերը, որը նա մատուցեց հավատով, սակայն մերժեց Կայենի բերածը, որը նա բերեց անհավատությունով (Ծննդ. 4։4, 5; Եբր. 11։4)։ Փոխանակ այս դեպքից դաս քաղելու և իր մտայնությունը փոխելու՝ Կայենը բարկությամբ լցվեց եղբոր հանդեպ (Ծննդ. 4։6)։
11. Ինչի՞ց երևաց, որ Կայենը խորամանկ ու խաբեբա սիրտ ուներ, և ի՞նչ դաս ենք քաղում։
11 Եհովան նկատեց, որ Կայենի տրամադրվածությունը հղի է վատ հետևանքներով։ Նա նրան ասաց, որ եթե բարին անի, ապա կբարձրանա Իր աչքին։ Ցավոք, Կայենը մերժեց իր Արարչի խորհուրդը և սպանեց եղբորը։ Երբ Աստված հարց տվեց՝ «ո՞ւր է քո եղբայր Հաբէլը», Կայենը բարկացած ասաց. «Չ’գիտեմ. մի՞թէ ես եղբօրս պահապանն եմ»։ Այս հանդուգն պատասխանից երևաց նրա սրտի կարծրությունը (Ծննդ. 4։7–9)։ Որքա՜ն խորամանկ ու խաբեբա կարող է լինել սիրտը. այն նույնիսկ կարող է անհատին դրդել, որ չընդունի Աստծուց եկող խուրհուրդը (Երեմ. 17։9)։ Ուստի եկեք դաս քաղենք նման սուրբգրային պատմություններից և իսկույն մերժենք սխալ մտքերն ու ցանկությունները (կարդա՛ Հակոբոս 1։14, 15)։ Երբ մեզ խորհուրդ են տալիս Աստվածաշնչի հիման վրա, եկեք շնորհակալ լինենք դրա համար և այն դիտենք որպես Եհովայի սիրո ապացույց։
Գաղտնի մեղք չկա
12. Ինչպե՞ս է Եհովան վերաբերվում մեղք գործելուն։
12 Ոմանց թվում է, որ եթե ոչ ոք չտեսնի իրենց սխալները, ուրեմն անպատիժ կմնան (Սաղ. 19։12)։ Ինչ–որ իմաստով՝ կարելի է ասել, որ չկա այնպիսի հասկացություն, ինչպիսին «գաղտնի մեղքն» է։ Աստվածաշունչն ասում է, որ «բոլոր բաները մերկ և բացահայտ են [Եհովայի] աչքերի առաջ, որին մենք պետք է հաշիվ տանք» (Եբր. 4։13)։ Աստված մի Դատավոր է, ով քննում է մեր խորին մղումները և դատում է կատարյալ արդարությամբ։ Նա «ողորմած [է] եւ գթած՝ երկայնամիտ եւ առատ ողորմութիւնով եւ ճշմարտութիւնով»։ Սակայն չզղջացող մարդկանց «բնավ անպարտ չի թողնում», երբ նրանք «հոժար կամքով շարունակում են մեղք գործել» կամ էլ չարամիտ են ու խարդախ (Ելից 34։6, 7; Եբր. 10։26)։ Դա է փաստում այն, թե Եհովան ինչպես վարվեց Աքարի, Անանիայի ու Սափիրայի հետ։
13. Ինչպե՞ս Աքարի վատ մտքերը դարձան վատ գործեր։
13 Չհնազանդվելով Աստծու հրամանին՝ Աքարը Երիքով քաղաքի գրավման ժամանակ ավար վերցրեց և պահեց իր վրանում։ Հավանաբար, նրա ընտանիքի անդամները չընդդիմացան նրան։ Երբ նրա մեղքը ջրի երես ելավ, Աքարը ցույց տվեց, որ գիտակցում է արածի լրջությունը։ Նա ասաց. «Աստուծոյ դէմ մեղք գործեցի» (Յեսու 7։20)։ Կայենի սրտի պես՝ Աքարի սիրտը ապականվել էր։ Ինչպե՞ս եղավ, որ Աքարը դարձավ նենգ ու խաբեբա մարդ։ Հիմնական պատճառը ագահությունն էր։ Քանի որ Երիքովից առնված ամբողջ ավարը պատկանում էր Եհովային, Աքարը, փաստորեն, գողացավ Աստծուց, և դա շատ թանկ նստեց իր ու իր ընտանիքի վրա (Յեսու 7։25)։
14, 15. Ինչո՞ւ Եհովան պատժեց Անանիային ու Սափիրային, և ի՞նչ ենք սովորում այս դեպքից։
14 Անանիան ու նրա կինը՝ Սափիրան, վաղ քրիստոնեական ժողովի անդամներ էին։ Մ.թ. 33–ի Պենտեկոստեից հետո միջոցներ ձեռնարկվեցին Երուսաղեմ եկած նորահավատների կարիքները հոգալու համար։ Վերջիններս եկել էին հեռավոր վայրերից և դեռևս քաղաքում էին։ Օգնությունը տրամադրվում էր կամավոր նվիրաբերությունների շնորհիվ։ Անանիան վաճառեց իր ագարակը և նվիրաբերեց ստացված գումարի մի մասը՝ ձևացնելով, թե տալիս է ամբողջ գումարը։ Այս ամենին Սափիրան տեղյակ էր։ Անկասկած, նրանք ցանկանում էին հատուկ վերաբերմունքի արժանանալ ժողովում։ Բայց նրանց արարքը խաբեություն էր։ Եհովան բացահայտեց կեղծիքը Պետրոս առաքյալին։ Այն պահին, երբ Պետրոսը հանդիմանեց Անանիային, վերջինս ընկավ և շունչը տվեց։ Կարճ ժամանակ անց Սափիրան էլ մահացավ (Գործ. 5։1–11)։
15 Անանիայի ու Սափիրայի արարքը թուլության վայրկենական դրսևորում չէր։ Նրանք իրենց անելիքը ծրագրել էին և փորձեցին խաբել առաքյալներին։ Իսկ որ ավելի վատ է, այդ ամուսինները «ստեցին սուրբ ոգուն և Աստծուն»։ Եհովայի արձագանքից բավական պարզ երևում է, որ նա պատրաստ է պաշտպանելու ժողովը կեղծավորներից։ Իսկապես, «սարսափելի բան է կենդանի Աստծու ձեռքն ընկնելը» (Եբր. 10։31)։
Անարատ եղիր ամեն ժամանակ
16. ա) Ինչպե՞ս է Սատանան փորձում ապականել Աստծու ծառաներին։ բ) Ձեր բնակավայրում ի՞նչ մեթոդներ է Սատանան օգտագործում մարդկանց ապականելու համար։
16 Սատանան ամեն ինչ անում է, որ մենք ապականվենք և կորցնենք Եհովայի բարեհաճությունը (Հայտն. 12։12, 17)։ Աշխարհը, ուր վխտում են անառակությունն ու բռնությունը, արտացոլում է նրա չար մտադրությունները։ Այսօր մարդիկ առանց որևէ դժվարության կարող են պոռնկագրություն դիտել համակարգիչների և այլ սարքավորումների միջոցով։ Թող որ երբեք չզիջենք Սատանային։ Եկեք մենք էլ Դավթի պես ասենք. «Իմաստութիւնով կ’գնամ կատարելութեան ճանապարհում.... Իմ սրտի անմեղութիւնովը կ’գնամ իմ տան մէջ» (Սաղ. 101։2)։
17. ա) Ինչո՞ւ է Եհովան ի վերջո բացահայտում թաքուն մեղքերը։ բ) Ի՞նչ պետք է վճռենք անել։
17 Այսօր Եհովան հրաշքով չի բացահայտում ծանր մեղքը կամ նենգ վարքը, ինչպես որ երբեմն արել է նախկինում։ Այդուհանդերձ, նա տեսնում է ամեն ինչ ու իր որոշած ժամանակին և ձևով բացահայտում է թաքուն մեղքերը։ Պողոսն ասաց. «Որոշ մարդկանց մեղքերը բոլորին են հայտնի, որ ուղիղ դեպի դատաստան են տանում, իսկ ոմանց մեղքերն էլ հայտնի են դառնում ավելի ուշ» (1 Տիմոթ. 5։24)։ Ինչո՞ւ է Եհովան չար գործերը լույսի տակ բերում։ Որովհետև նա սիրում է։ Նա սիրում է ժողովը և ցանկանում է նրան մաքուր պահել։ Բացի դրանից, նա ողորմում է մեղք գործած այն անհատներին, ովքեր իրոք զղջում են (Առակ. 28։13)։ Ուստի եկեք կատարյալ սիրտ ունենանք Եհովայի առաջ ու մերժենք ամեն տեսակի ապականություն։
Թող սիրտդ միշտ կատարյալ լինի
18. Դավիթը ցանկանում էր, որ իր որդին Աստծու հանդեպ ի՞նչ զգացում ունենա։
18 Դավիթ թագավորը իր որդուն՝ Սողոմոնին, ասաց. «Ճանաչիր քո հօր Աստուծուն եւ ծառայիր նորան կատարեալ սրտով եւ յօժար կամքով. որովհետեւ Տէրը քննում է բոլոր սրտերը եւ գիտէ խորհուրդների բոլոր միտքը» (Ա Մնաց. 28։9)։ Նա չէր ցանկանում, որ իր որդին բավարարվի միայն Աստծուն հավատալով։ Դավիթը գիտեր, որ Եհովան խորապես հետաքրքրված է իր ծառաներով, ուստի ուզում էր, որ Սողոմոնը գնահատի Աստծու այս լավ հատկությունը։ Իսկ դու գնահատո՞ւմ ես Եհովայի հոգատարությունը և ուշադրությունը։
19, 20. Համաձայն Սաղմոս 19։7–11 համարների՝ ի՞նչը օգնեց Դավթին մոտենալու Աստծուն, և ինչպե՞ս կարող ենք ընդօրինակել նրան։
19 Եհովան գիտի, որ սրտի ճիշտ տրամադրվածություն ունեցող մարդիկ կմոտենան իրեն, և որ իր գեղեցիկ հատկությունների մասին իմանալը կջերմացնի նրանց սրտերը։ Այդ պատճառով էլ Աստված ուզում է, որ մենք ճանաչենք իրեն, ծանոթանանք իր չքնաղ անձնավորությանը։ Իսկ ինչպե՞ս։ Ուսումնասիրելով նրա Խոսքը և տեսնելով, թե ինչպես է նա օրհնում մեզ՝ մենք կարող ենք ճանաչել նրան (Առակ. 10։22; Հովհ. 14։9)։
20 Կարդո՞ւմ ես Եհովայի Խոսքը ամեն օր։ Սիրտդ երախտագիտությա՞մբ է լցված։ Աղոթո՞ւմ ես Աստծուն, որ օգնի քեզ կիրառել իմացածդ։ Զգո՞ւմ ես, թե ինչքան լավ է ապրել սուրբգրային սկզբունքներով (կարդա՛ Սաղմոս 19։7–11)։ Եթե այո, ուրեմն քո հավատը և սերը Եհովայի հանդեպ կշարունակեն մեծանալ, իսկ նա իր հերթին ավելի կմոտենա քեզ, և դուք կքայլեք ձեռք ձեռքի (Ես. 42։6; Հակ. 4։8)։ Այո՛, Եհովան կփաստի իր սերը քո հանդեպ՝ օրհնելով ու հոգևորապես պաշտպանելով քեզ կյանքի տանող նեղ ճանապարհին (Սաղ. 91։1, 2; Մատթ. 7։13, 14)։
Ինչպե՞ս կպատասխանեք
• Ինչո՞ւ է Եհովան քննում մեզ։
• Ինչո՞ւ որոշ մարդիկ դարձան Աստծու թշնամիներ։
• Ինչպե՞ս կարող ենք փաստել, որ Եհովան իրական է մեզ համար։
• Ինչպե՞ս կարող ենք ամեն ժամանակ կատարյալ սիրտ ունենալ Եհովայի առաջ։
[նկար 4–րդ էջի վրա]
Ինչպե՞ս է Եհովան սիրող ծնողի պես իր աչքը մեզ վրա պահում
[նկար 5–րդ էջի վրա]
Ի՞նչ ենք սովորում Անանիայի հետ պատահածից
[նկար 6–րդ էջի վրա]
Ի՞նչը կօգնի, որ շարունակենք ծառայել Եհովային կատարյալ սրտով