Հոբի տանջանքները, սակայն, այսքանով չեն ավարտվում։ Նա հիվանդանում է սարսափելի հիվանդությամբ, որից նրա ամբողջ մարմինը ծածկվում է սոսկալի պալարներով։c Հիվանդությունն այն աստիճանի է բարդանում և այնպիսի տհաճություն առաջացնում շրջապատում, որ նրա կինը սկսում է ամեն ինչում Աստծուն մեղադրել։ «Հայհոյիր Աստուծուն եւ մեռիր»,— ասում է նա։ Հոբը չգիտեր, թե ինչու է այդպես տառապում, սակայն իր տառապանքների համար նա չի մեղադրում Աստծուն։ Կարդում ենք. «Այս ամենի մէջ Յոբը չ’մեղանչեց իր շրթունքովը» (Յոբ 2։6–10)։