Բացի այդ, կարդալով «Երեմիա» գրքի 36–րդ գլուխը, որը մենք մանրամասնորեն կքննարկենք, կարելի է գալ այն եզրակացության, որ Բարուքն ուներ արտոնություն՝ գտնվելու թագավորի խորհրդականների մեջ և իրավունք՝ օգտագործելու Գամարիա իշխանի՝ պաշտոնյայի ճաշասենյակը, կամ՝ խորհրդակցությունների սենյակը։ Աստվածաշնչագետ Ջեյմս Մյուլենբերգը հետևյալ փաստարկն է բերում. «Բարուքը կարող էր մտնել այդ գրագրի խորհրդակցությունների սենյակը, քանի որ դա անելու իրավունք ուներ և թագավորական պաշտոնյաներից մեկն էր, որոնք կարևոր հանդիպումների՝ մագաղաթները հանրայնորեն ընթերցելու ժամանակ մեկտեղ էին հավաքվում։ Նա իր գործընկերների՛ մեջ էր»։

Եհովայից 23 տարի շարունակ ստացած նախազգուշացումները գրի առնելու համար Երեմիայից շատ ժամանակ էր պահանջվում, և բացի այդ, նա հավանաբար սպասում էր հարմար ժամանակի։ Այնուամենայնիվ, մ.թ.ա. 624 թ. նոյեմբեր կամ դեկտեմբեր ամսին Բարուքը համարձակորեն «կարդաց գրքիցը Երեմիայի խօսքերը Տիրոջ տանը.... Գամարիայի սենեակումը.... ժողովրդի ականջի առաջին» (Երեմիա 36։8–10)։