Ի՞նչ է Աստծու Թագավորությունը

«Թագավորության այս բարի լուրը....» (ՄԱՏԹԵՈՍ 24։14)։

ԻՐ ՀԱՅՏՆԻ Լեռան քարոզում Հիսուսը սովորեցրեց մի տիպար աղոթք, որում հետևյալ խնդրանքն է ուղղվում Աստծուն. «Թող գա քո թագավորությունը»։ Միլիոնավոր մարդիկ անգիր են սովորում այս աղոթքը և հաճախ կրկնում այն։ Ինչպես նշվում է մի հանրագիտարանում, դա «գլխավոր աղոթքն է, որն ասում են բոլոր քրիստոնյաները իրենց երկրպագության մեջ»։ Սակայն շատերը, ովքեր կրկնում են այդ աղոթքը, չգիտեն, թե ինչ է Թագավորությունը կամ ինչ է անելու այն, երբ հաստատվի (Մատթեոս 6։9, 10)։

Եվ դա զարմանալի չէ, քանի որ քրիստոնյա աշխարհի առաջնորդները հակասական, շփոթեցնող և բարդ բացատրություններ են տալիս այն բանի վերաբերյալ, թե ինչ է Թագավորությունը։ Նրանցից մեկը գրում է, որ Աստծու Թագավորությունը «ինչ-որ գերբնական բան է, ....ներքին կապ կենդանի Աստծու հետ, ....աստվածային մի զգացողություն, որի մեջ տղամարդիկ ու կանայք փրկություն են գտնում»։ Մյուսներն էլ Թագավորության ավետարանը ընդունում են որպես «եկեղեցու ուղեցույց»։ Համաձայն կաթոլիկ եկեղեցու վարդապետության մասին մի գրքի՝ «Աստծու թագավորությունը արդարություն [է], խաղաղություն և ուրախություն Սուրբ Ոգով» (Catechism of the Catholic Church)։

Սակայն Աստծու Թագավորության մասին հստակ բացատրություն դուք կարող եք գտնել այս պարբերագրի 2-րդ էջում։ Այնտեղ ասվում է. «Աստծու Թագավորությունը, որն իրական երկնային կառավարություն է, շուտով վերջ կդնի չարությանը և երկիրը կվերածի դրախտի»։ Եկեք տեսնենք, թե ինչպես է Աստվածաշունչը թիկունք կանգնում այս մտքին։

Ովքեր են իշխելու երկրի վրա ապագայում

Թագավորությունը մի կառավարություն է, որը ղեկավարվում է թագավորի կողմից։ Աստծու Թագավորության Թագավորը հարություն առած Հիսուս Քրիստոսն է։ Նրա գահակալումը նկարագրվում է Դանիել մարգարեին տրված մի տեսիլքում։ Մարգարեն գրում է. «Հետո գիշերվա տեսիլքներում նայում էի, և ահա երկնքի ամպերով գալիս էր մարդու որդու [Հիսուսի] նման մեկը։ Նրան թույլ տրվեց մոտենալ Հինավուրցին [Եհովա Աստծուն], և նա մոտ բերվեց Նրան։ Եվ նրան տրվեց իշխանություն, պատիվ ու թագավորություն, որպեսզի բոլոր ժողովուրդները, ազգություններն ու լեզուները ծառայեն նրան։ Նրա իշխանությունը հավիտենական իշխանություն է, որը չի անցնի, և նրա թագավորությունը չի ավերվի» (Դանիել 7։13, 14)։

Աստվածաշնչի «Դանիել» գիրքը նաև ցույց է տալիս, որ Թագավորությունը հաստատվելու է Աստծու կողմից և վերջ է դնելու մարդկային բոլոր կառավարություններին, մինչդեռ այն երբեք չի կործանվելու։ 2-րդ գլխում նկարագրվում է մի երազ, որը Աստծու կողմից տրվել էր Բաբելոնի թագավորին։ Վերջինս մի հսկայական արձան տեսավ, որը ներկայացնում էր իրար հաջորդող աշխարհակալ ուժերին։ Դանիել մարգարեն մեկնեց այդ երազը. «Վերջին օրերում,— գրում է նա,— երկնքի Աստվածը մի թագավորություն է հաստատելու, որը երբեք չի ավերվելու։ Այդ թագավորությունը ուրիշ ժողովրդի չի տրվելու։ Այն փշրելու է և վերջ է դնելու այս բոլոր թագավորություններին, իսկ ինքը մնալու է հավիտյան» (Դանիել 2։28, 44)։

Աստծու Թագավորության Թագավորը մենակ չի իշխում։ Երկրի վրա եղած ժամանակ Հիսուսը վստահեցրեց իր հավատարիմ առաքյալներին, որ նրանք մյուս ընտրվածների հետ միասին հարություն կառնեն երկնքում և կնստեն գահերի վրա (Ղուկաս 22։28–30)։ Նա բառացի գահերի մասին չէր խոսում, քանի որ, ինչպես նշել էր, Թագավորությունը լինելու էր երկնքում։ Աստվածաշունչը հայտնում է, որ այս իշխանակիցները «ամեն ցեղից, լեզվից, ժողովրդից և ազգից» են։ Նրանք կլինեն «մեր Աստծու համար.... թագավորներ ու քահանաներ.... և նրանք կթագավորեն երկրի վրա» (Հայտնություն 5։9, 10)։

Ինչու է Թագավորության լուրը բարի

Ուշադրություն դարձրեք, որ Հիսուս Քրիստոսը և նրա իշխանակիցները «կթագավորեն երկրի վրա», այսինքն՝ կիշխեն «ամեն ժողովրդի, ցեղի ու լեզվի» վրա։ Իսկ ովքե՞ր են լինելու Թագավորության հպատակները։ Նրանք, ովքեր դրականորեն են արձագանքում այսօր քարոզվող բարի լուրին։ Հպատակների մեջ են մտնում նաև այն մարդիկ, ովքեր հարություն կառնեն երկրի վրա և հավիտյան ապրելու հեռանկար կստանան։

Աստվածաշունչը վառ կերպով նկարագրում է այն օրհնությունները, որոնք մարդիկ կվայելեն Թագավորության ներքո։ Ահա դրանցից մի քանիսը.

«Նա դադարեցնում է պատերազմները մինչև երկրի ծայրերը. փշրում է աղեղը և կոտրատում նիզակը, կառքերը այրում է կրակով» (Սաղմոս 46։9)։

«Նրանք տներ կշինեն ու կբնակվեն դրանցում, խաղողի այգիներ կտնկեն ու դրանց պտուղը կուտեն։ Նրանք չեն շինի, որ ուրիշը բնակվի, ու չեն տնկի, որ ուրիշը ուտի» (Եսայիա 65։21, 22)։

«[Աստված] կսրբի ամեն արտասուք նրանց աչքերից, և մահ այլևս չի լինի, ո՛չ սուգ, ո՛չ աղաղակ, ո՛չ ցավ այլևս չեն լինի։ Նախկին բաները անցան» (Հայտնություն 21։3, 4)։

«Այդ ժամանակ կույրերի աչքերը և խուլերի ականջները կբացվեն։ Այդ ժամանակ կաղը եղջերուի պես կցատկոտի, և համրի լեզուն ուրախությամբ կբացականչի» (Եսայիա 35։5, 6)։

«Գալիս է ժամը, երբ բոլոր նրանք, ովքեր գերեզմաններում են, նրա [Հիսուսի] ձայնը կլսեն և դուրս կգան. ովքեր բարի գործեր են արել, կյանքի հարության» (Հովհաննես 5։28, 29)։

«Հեզերը կժառանգեն երկիրը և անսահման կուրախանան խաղաղության առատությամբ» (Սաղմոս 37։11)։

Ահա սա է բարի լուրը։ Ավելին, կատարված աստվածաշնչյան մարգարեությունները ցույց են տալիս, որ մոտ է այն ժամանակը, երբ Թագավորությունը իր արդար իշխանությունը կհաստատի ամբողջ երկրով մեկ։

Ի՞նչ է բարի լուրը

«Այս բարի լուրը....» (ՄԱՏԹԵՈՍ 24։14)։

ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԸ պետք է քարոզեն «թագավորության.... բարի լուրը»՝ պատմելով ուրիշներին այդ մասին և բացատրելով, որ Թագավորությունը աշխարհի ապագա կառավարությունն է, որը արդարությամբ է ղեկավարելու երկիրը։ Սակայն «բարի լուր» արտահայտությունը Աստվածաշնչում նաև օգտագործվում է հետևյալ կերպերով՝ «փրկության բարի լուր» (Սաղմոս 96։2), «Աստծու բարի լուր» (Հռոմեացիներ 15։16) և «Հիսուս Քրիստոսի մասին բարի լուր» (Մարկոս 1։1)։

Այլ կերպ ասած՝ բարի լուրն ընդգրկում է բոլոր այն ճշմարտությունները, որոնց մասին խոսեց Հիսուսը և գրեցին նրա աշակերտները։ Մինչ երկինք համբարձվելը Հիսուսը պատվիրեց իր հետևորդներին. «Ուրեմն գնացեք և բոլոր ազգերի մեջ աշակերտներ պատրաստեք՝ նրանց մկրտելով Հոր, Որդու և սուրբ ոգու անունով, սովորեցնելով նրանց պահել այն ամենը, ինչ որ ձեզ պատվիրեցի» (Մատթեոս 28։19, 20)։ Փաստորեն, ճշմարիտ քրիստոնյաները ոչ միայն պետք է քարոզեն Թագավորության մասին, այլև պետք է ջանան աշակերտներ պատրաստել։

Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել եկեղեցիների վերաբերյալ։ Նրանք, ովքեր չեն հասկանում, թե ինչ է Թագավորությունը (իսկ այդպիսի մարդիկ շատ են), չեն էլ կարող սովորեցնել ուրիշներին այդ մասին։ Փոխարենը՝ նրանք քարոզում են այնպիսի բաներ, որոնք հաճելի են մարդկանց ականջներին. խոսում են մեղքերի թողության և Հիսուսին հավատալու մասին։ Նաև փորձում են բարելավել մարդկանց կյանքը՝ ծավալելով հասարակական աշխատանքներ կամ կառուցելով հիվանդանոցներ, դպրոցներ և կացարաններ աղքատների համար։ Այս ջանքերի շնորհիվ գուցե ավելանա եկեղեցի հաճախողների թիվը, սակայն դա չի մղի մարդկանց դառնալու ճշմարիտ քրիստոնյաներ, որոնք անկեղծորեն ձգտում են ապրել Հիսուսի սովորեցրածի համաձայն։

Մի աստվածաբան գրում է. «Շատ քրիստոնյա գիտնականներ և առաջնորդներ ընդունում են, որ մեզնից ակնկալվում է Հիսուսի աշակերտներ կամ հետևորդներ պատրաստել և սովորեցնել նրանց անել այն ամենը, ինչ նա ասաց.... Այս հարցի հետ կապված՝ Հիսուսի հրահանգները միանգամայն հստակ են։ Պարզապես մենք չենք անում այն, ինչ նա պատվիրեց, լուրջ չենք վերաբերվում նրա խոսքերին և չգիտենք՝ ինչպես կատարել դրանք»։

Միացյալ Նահանգներում կաթոլիկների շրջանում անցկացրած մի հարցման արդյունքում պարզ դարձավ հետևյալը. մասնակիցների 95 տոկոսը համաձայն է, որ իրենց հավատը պահանջում է քարոզել բարի լուրը։ Եվ գրեթե բոլորը կարծում են, որ այդպես վարվելու լավագույն միջոցը ոչ թե պարզապես այդ մասին խոսելն է, այլ այնպիսի կյանքով ապրելը, որով օրինակ կլինեն ուրիշների համար։ Մասնակիցներից մեկն ասաց. «Ավետարանել ամենևին էլ չի նշանակում անվերջ խոսել, խոսել, խոսել։ Ավելի կարևոր է լավ օրինակ լինել»։ Այս հարցումն անցկացնող «Յու-Էս կաթոլիկ» հանդեսը նշում է, որ շատերը խուսափում են իրենց հավատի մասին պատմելուց, քանի որ «եկեղեցին վատ համբավ է ձեռք բերել վերջերս տեղի ունեցած մանկապղծության հետ կապված սկանդալի և խնդրահարույց ուսմունքների պատճառով»։

Իսկ բողոքական եկեղեցու մի եպիսկոպոս դժգոհեց՝ ասելով, որ իրենց եկեղեցիները բաժանված են ու շփոթության մեջ են։ Նրանք քաջություն չունեն կատարելու իրենց առաքելությունը և իրենց արժեքներով չեն տարբերվում մյուս բոլոր մարդկանցից։ Ապա վրդովված հարցրեց. «Ովքե՞ր են պատասխանատու Թագավորության մասին ավետարանելու համար»։

Եպիսկոպոսը չպատասխանեց այս հարցին։ Սակայն այս հարցը ունի պատասխան։ Դուք կգտնեք այն հաջորդ հոդվածում։

[մեջբերում 6-րդ էջի վրա]

Բարի լուրը Աստծու Թագավորության մասին է և այն փրկության, որը կստանանք՝ հավատ դրսևորելով Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ