7. ա) Ո՞ւմ են ներկայացնում «մշակը», «որթատունկը» և «ճյուղերը»։ բ) Ո՞ր հարցի պատասխանն է մեզ հետաքրքրում։

⁷ Կարդա Հովհաննես 15։1–5, 8։ Նկատիր, որ Հիսուսն իր առաքյալներին ասաց. «Սրանով է փառավորվում իմ Հայրը, որ դուք շարունակում եք շատ պտուղ բերել և ապացուցում եք, որ իմ աշակերտներն եք»։ Հիսուսն իր առակում Եհովային կոչեց «մշակ», իրեն՝ «ճշմարիտ որթատունկ», իսկ իր աշակերտներին՝ «ճյուղեր»b։ Ի՞նչ պտուղ պետք է բերեն Քրիստոսի հետևորդները։ Հիսուսն ուղղակիորեն չասաց, թե ինչ պտուղ է դա, բայց մի կարևոր մանրամասնություն հայտնեց, որն օգնում է գտնել պատասխանը։

 8. ա) Ինչո՞ւ Հիսուսի պատմած առակում պտուղ բերելը չի կարող վերաբերել նոր աշակերտներ պատրաստելուն։ բ) Եհովան ինչպիսի՞ պահանջներ է դնում մեր առաջ։

⁸ Հիսուսն իր Հոր մասին ասաց. «Ամեն ճյուղ, որ ինձ վրա է և պտուղ չի տալիս, նա հեռացնում է»։ Այլ կերպ ասած՝ Եհովան մեզ իր ծառաներն է համարում միայն այն դեպքում, երբ պտուղ ենք տալիս (Մատթ. 13։23; 21։43)։ Ուստի այս առակում նշված պտուղը, որ յուրաքանչյուր քրիստոնյա պետք է բերի, չի վերաբերում նոր աշակերտներ պատրաստելուն (Մատթ. 28։19)։ Հակառակ դեպքում այն հավատարիմ Վկաները, ովքեր քարոզում են այնպիսի տարածքում, որտեղ դրական արձագանք չկա, և դրա պատճառով չեն կարողանում աշակերտներ պատրաստել, նման կլինեին անպտուղ ճյուղերին։ Սակայն այսպիսի եզրակացությունը անտրամաբանական է։ Մենք չենք կարող մարդկանց ստիպել, որ աշակերտ դառնան։ Եհովան միշտ սիրով է վարվում, ուստի չի կարող իր ծառաներին անարժան համարել այնպիսի բան չանելու համար, ինչը նրանց կարողություններից վեր է։ Եհովան միշտ մեզնից պահանջում է այն, ինչ կարող ենք անել (2 Օրենք 30։11–14)։

 9. ա) Ո՞ր գործին մասնակցելով ենք պտուղ բերում։ բ) Ի՞նչ առակ ենք քննելու և ինչո՞ւ։

⁹ Ի՞նչ է այն պտուղը, որ պետք է բերենք։ Ակնհայտ է, որ պտուղը պետք է վերաբերի այն գործին, որը մեզնից յուրաքանչյուրը կարող է անել։ Ուստի «պտուղ տալը» հիմնականում վերաբերում է Աստծու Թագավորության բարի լուրը քարոզելու գործին (Մատթ. 24։14)։c Սերմնացանի մասին Հիսուսի պատմած առակը հաստատում է այս միտքը։ Եկեք քննենք այն։