Sálmur
Til tónlistarstjórans. Eftir syni Kóra.+ Söngljóð.
49 Heyrið, allar þjóðir,
takið eftir, allir íbúar heims,
2 bæði háir og lágir,
jafnt ríkir sem fátækir.
3 Úr munni mínum kemur viska
og íhugun hjarta míns+ ber vott um skilning.
4 Ég gef gaum að orðskviði
og skýri* gátu mína við hörpuleik.
5 Hvers vegna skyldi ég óttast á erfiðum tímum,+
þegar óþokkar umkringja mig og vilja mér illt?
8 (Lausnargjaldið fyrir líf hans væri svo hátt
að þeir gætu aldrei greitt það.)
9 Þeir geta ekki séð til þess að hann lifi að eilífu og sjái ekki gröfina.+
10 Allir sjá að vitrir menn deyja líka.
11 Þeirra heitasta ósk er að hús þeirra standi að eilífu,
bústaðir þeirra kynslóð eftir kynslóð.
Þeir hafa nefnt jarðir sínar eftir sjálfum sér.
12 En jafnvel sá maður sem nýtur virðingar deyr að lokum,+
hann er engu betur settur en dýrin sem drepast.+
13 Þannig fer fyrir hinum heimsku+
og öllum sem fylgja þeim og eru hrifnir af blaðri þeirra. (Sela)
14 Eins og sauðir eru þeir reknir í gröfina,*
dauðinn er hirðir þeirra.
Í stað hallar verður gröfin*+ bústaður þeirra.+
16 Óttastu ekki þótt einhver verði ríkur
og hús hans sífellt glæsilegra
17 því að hann tekur ekkert með sér þegar hann deyr,+
auður hans fylgir honum ekki í gröfina.+
18 Hann hrósar sér í hástert meðan hann lifir.+
(Fólk fer fögrum orðum um þá sem vegnar vel.)+
19 En að lokum fer hann til forfeðra sinna,
þeir sjá ljósið aldrei aftur.
20 Sá sem nýtur virðingar en skilur þetta ekki+
er engu betur settur en dýrin sem drepast.