Jesaja
2 Hver og einn verður eins og skjól fyrir vindi
og skýli* í slagviðri,
eins og lækir í vatnslausu landi,+
eins og skuggi af stórum hamri í skrælnuðu landi.
3 Þá verða augu hinna sjáandi ekki lengur límd aftur
og eyru þeirra sem heyra munu hlusta.
5 Heimskinginn kallast ekki lengur örlátur
og siðspilltur maður verður ekki talinn göfugmenni.
6 Heimskinginn fer með tómt þvaður
og upphugsar illt í hjarta sínu+
til að ýta undir fráhvarf* og mæla gegn Jehóva með þrjósku.
Hann lætur svangan mann hungra
og neitar þyrstum um vatn að drekka.
7 Ráðagerðir hins siðspillta eru illar,+
hann ýtir undir blygðunarlausa hegðun
til að brjóta hinn bágstadda niður með lygum+
þó að hann fari með rétt mál.
9 „Þið sjálfumglöðu konur, standið upp og hlustið á mig!
Þið áhyggjulausu dætur,+ gefið gaum að því sem ég segi!
10 Eftir rúmt ár munuð þið sem eruð áhyggjulausar skjálfa
því að vínuppskerutíminn líður án þess að nokkuð hafi verið tínt.+
11 Skelfist, sjálfumglöðu konur!
Skjálfið, þið sem eruð áhyggjulausar!
Klæðið ykkur úr
og bindið hærusekk um mjaðmirnar.+
12 Berjið ykkur á brjóst og kveinið
yfir unaðslegum ökrunum og frjósömum vínviðnum.
13 Þyrnar og þistlar munu þekja land þjóðar minnar,
þeir hylja öll hús þar sem gleðin ríkti,
já, borg fagnaðarins.+
Ófel+ og varðturninn verða auðn um alla framtíð,
villiösnum til ánægju,
beitiland handa búfé,+
15 þar til Guð úthellir anda sínum yfir okkur,+
óbyggðirnar verða að aldingarði
og aldingarðurinn er álitinn skógur.+
19 En skógurinn fellur fyrir hagli
og borgin verður jöfnuð við jörðu.