Orðskviðirnir
3 Bittu þau um fingur þína,
skrifaðu þau á töflu hjarta þíns.+
4 Segðu við viskuna: „Þú ert systir mín,“
og líttu á skynsemina sem náinn ættingja.
6 Út um gluggann á húsi mínu
horfði ég niður gegnum grindina.
8 Hann gekk nálægt götuhorninu þar sem hún bjó
og stefndi í áttina að húsi hennar
þegar nótt og myrkur færðist yfir.
12 Eina stundina er hún úti á götu, þá næstu á torgunum.
Hún situr fyrir mönnum við hvert götuhorn.+
13 Hún grípur í hann og kyssir hann.
Hún segir við hann blygðunarlaust:
14 „Ég þurfti að færa samneytisfórnir.+
Í dag hef ég efnt heit mín.
15 Þess vegna fór ég út til að hitta þig,
ég leitaði að þér og nú hef ég fundið þig!
16 Ég hef breitt dýrindis ábreiður á rúm mitt
úr litríku líni frá Egyptalandi.+
17 Ég hef stráð myrru, alóe og kanil á rúmið.+
18 Komdu, drekkum okkur drukkin af ást fram á morgun,
elskumst af mikilli ástríðu
19 því að maðurinn minn er ekki heima,
hann er farinn í langt ferðalag.
20 Hann tók peningapyngju með sér
og kemur ekki aftur fyrr en á fullu tungli.“
21 Með sannfæringarkrafti tælir hún hann.+
Hún dregur hann á tálar með heillandi orðum.
22 Skyndilega fer hann á eftir henni eins og naut á leið til slátrunar,
eins og heimskingi sem á að refsa í gapastokk,*+
23 þar til ör gengur í gegnum lifrina.
Eins og fugl sem flýgur beint í gildruna veit hann ekki að það mun kosta hann lífið.+
24 Hlustið því á mig, synir mínir,
takið eftir því sem ég segi.
25 Láttu hjartað ekki tælast inn á vegi hennar,
villstu ekki inn á leiðir hennar+
26 því að hún hefur orðið mörgum að bana,+
hún hefur drepið ótalmarga.+
27 Hús hennar er leiðin til grafarinnar,*
það liggur niður til innstu herbergja dauðans.