Sálmur
Bæn þjakaðs manns þegar hann örvæntir* og úthellir áhyggjum sínum frammi fyrir Jehóva.+
2 Feldu ekki andlit þitt fyrir mér þegar ég örvænti.+
3 Dagar mínir hverfa eins og reykur
og bein mín eru sviðin eins og eldstæði.+
4 Hjarta mitt er uppþornað og visið eins og gras+
því að ég gleymi að borða matinn.
6 Ég líkist pelíkana í óbyggðunum,
er eins og lítil ugla í rústunum.
8 Óvinir mínir hæðast að mér allan liðlangan daginn,+
þeir sem gera grín að mér* formæla með nafni mínu.
9 Ég borða ösku eins og brauð+
og drykkur minn er blandaður tárum+
10 vegna reiði þinnar og bræði
því að þú lyftir mér upp til þess eins að kasta mér burt.
13 Þú munt ganga fram og miskunna Síon+
því að nú er rétti tíminn til að sýna henni góðvild,+
já, tilsettur tími er kominn.+
15 Þjóðirnar munu óttast nafn Jehóva
og allir konungar jarðar dýrð þína+
16 því að Jehóva endurreisir Síon,+
hann birtist í dýrð sinni.+
19 Hann lítur niður frá sinni heilögu hæð,+
frá himnum horfir Jehóva til jarðar
20 til að heyra andvörp fangans+
og leysa hina dauðadæmdu,+
21 svo að nafn Jehóva verði boðað í Síon+
og lof hans í Jerúsalem
22 þegar þjóðir og ríki
safnast saman til að þjóna Jehóva.+
23 Hann rændi mig kröftum fyrir tímann,
hann fækkaði ævidögum mínum.
26 Þau farast en þú munt standa,
þau slitna eins og flík.
Þú skiptir þeim út eins og fötum og þau hverfa.
27 En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.+
28 Börn þjóna þinna búa við öryggi
og afkomendur þeirra standa stöðugir frammi fyrir þér.“+