Önnur Mósebók

4 Móse svaraði: „En segjum að þeir trúi mér ekki og hlusti ekki á mig+ heldur segi: ‚Jehóva hefur ekki birst þér.‘“ 2 Þá sagði Jehóva við hann: „Hvað ertu með í hendinni?“ „Staf,“ svaraði hann. 3 Hann sagði þá: „Kastaðu honum á jörðina.“ Hann kastaði stafnum á jörðina og stafurinn varð að höggormi.+ Móse hrökklaðist undan. 4 Jehóva sagði nú við hann: „Réttu út höndina og gríptu í halann á honum.“ Hann rétti út höndina, greip um hann og hann varð að staf í hendi hans. 5 Síðan sagði Guð: „Þegar þú gerir þetta munu þeir trúa að Jehóva, Guð forfeðra þeirra, Guð Abrahams, Guð Ísaks og Guð Jakobs,+ hafi birst þér.“+

6 Jehóva sagði einnig við hann: „Viltu stinga hendinni í skikkjubarm þinn?“ Hann stakk hendinni í skikkjubarminn. Þegar hann dró hana aftur út var hún orðin snjóhvít af holdsveiki!+ 7 Síðan sagði Guð: „Stingdu hendinni aftur í skikkjubarm þinn.“ Hann stakk þá hendinni aftur í skikkjubarminn og þegar hann dró hana út var hún orðin heilbrigð aftur. 8 Nú sagði hann: „Ef þeir trúa þér ekki og gefa fyrra tákninu engan gaum taka þeir að minnsta kosti mark á því síðara.+ 9 En ef þeir trúa hvorugu þessara tákna og hlusta ekki á þig skaltu sækja vatn í Nílarfljót og hella því á jörðina. Vatnið sem þú tókst úr Níl verður þá að blóði á jörðinni.“+

10 Móse sagði nú við Jehóva: „Afsakaðu mig, Jehóva, en ég hef aldrei verið málsnjall maður, hvorki áður né eftir að þú fórst að tala við þjón þinn. Ég er stirðmæltur og á erfitt með að tjá mig.“*+ 11 Jehóva svaraði honum: „Hver gaf mönnunum munn eða hver gerir þá mállausa, heyrnarlausa, sjáandi eða blinda? Er það ekki ég, Jehóva? 12 Farðu nú. Ég verð með þér þegar þú talar* og segi* þér hvað þú átt að segja.“+ 13 En hann sagði: „Afsakaðu mig, Jehóva, en viltu senda einhvern annan, hvern sem þú vilt?“ 14 Þá reiddist Jehóva Móse og sagði: „Hvað um Aron+ bróður þinn, Levítann? Ég veit að hann er vel máli farinn. Hann er lagður af stað á móti þér og hann mun gleðjast þegar hann hittir þig.+ 15 Þú skalt tala til hans og leggja honum orð í munn.+ Ég verð bæði með þér og honum þegar þið talið+ og ég segi ykkur hvað þið eigið að gera. 16 Hann mun tala til fólksins fyrir þig og vera talsmaður þinn en þú verður honum eins og Guð.*+ 17 Þú skalt taka þennan staf í hönd þér og gera táknin með honum.“+

18 Móse fór nú aftur til Jetrós tengdaföður síns+ og sagði við hann: „Leyfðu mér að snúa aftur til bræðra minna í Egyptalandi og sjá hvort þeir eru enn á lífi.“ „Farðu í friði,“ svaraði Jetró. 19 Jehóva sagði síðan við Móse í Midían: „Farðu aftur til Egyptalands því að allir þeir sem vildu drepa þig* eru dánir.“+

20 Þá tók Móse konu sína og syni, setti þau á bak asna og lagði af stað til Egyptalands. Móse tók líka staf hins sanna Guðs í hönd sér. 21 Síðan sagði Jehóva við Móse: „Þegar þú ert kominn aftur til Egyptalands skaltu vinna öll kraftaverkin sem ég hef gefið þér mátt til frammi fyrir faraó.+ En ég leyfi honum að verða þrjóskur í hjarta+ og hann á ekki eftir að láta fólkið fara.+ 22 Þú skalt segja við faraó: ‚Þetta segir Jehóva: „Ísrael er sonur minn, frumburður minn.+ 23 Ég segi þér: Láttu son minn fara svo að hann geti þjónað mér. Ef þú leyfir honum ekki að fara mun ég drepa son þinn, frumburðinn.“‘“+

24 Á gististað á leiðinni mætti Jehóva+ honum og ætlaði að drepa hann.*+ 25 Sippóra+ tók þá tinnustein,* umskar son sinn, lét forhúðina snerta fætur hans og sagði: „Þú ert blóðbrúðgumi minn.“ 26 Guð lét hann þá fara. Það var vegna umskurðarins sem hún sagði „blóðbrúðgumi“.

27 Jehóva sagði nú við Aron: „Farðu út í óbyggðirnar til móts við Móse.“+ Hann fór og mætti honum við fjall hins sanna Guðs+ og heilsaði honum með kossi. 28 Móse sagði Aroni frá öllu sem Jehóva hafði sagt honum+ og frá öllum táknunum sem hann hafði falið honum að gera.+ 29 Síðan fóru Móse og Aron og kölluðu saman alla öldunga Ísraelsmanna.+ 30 Aron sagði þeim frá öllu sem Jehóva hafði sagt við Móse og hann gerði táknin+ í augsýn fólksins. 31 Þá trúði fólkið.+ Þegar það heyrði að Jehóva hefði beint athygli sinni að Ísraelsmönnum+ og séð hvernig þeir þjáðust+ kraup það á kné og féll fram.