Prédikarinn

2 Ég sagði við sjálfan mig: „Ég ætla að njóta lífsins* og sjá hvað það veitir mér.“ En það reyndist líka tilgangslaust.

 2 Ég sagði um hláturinn: „Hann er brjálæði!“

og um lífsnautnir:* „Til hvers?“

3 Ég ákvað að gæða mér á víni+ en varðveita þó viskuna. Ég lét jafnvel reyna á heimskuna til að kanna hvað væri mönnunum fyrir bestu þann stutta tíma sem þeir lifa undir himninum. 4 Ég réðst í stór verkefni.+ Ég reisti mér hús+ og plantaði víngarða.+ 5 Ég gerði mér garða, stóra og smáa, og gróðursetti í þeim alls konar aldintré. 6 Ég bjó til tjarnir til að vökva frjósaman skóg.* 7 Ég eignaðist þjóna og þjónustustúlkur+ og þjónar fæddust á heimili mínu. Ég eignaðist líka hjarðir af nautgripum og sauðfé+ – stærri en nokkur forveri minn í Jerúsalem. 8 Ég safnaði mér silfri og gulli,+ fjársjóðum sem hæfa konungum og löndum.+ Ég fékk mér söngvara og söngkonur og það sem karlmenn hafa mest yndi af – konu, já, margar konur. 9 Ég varð mikill og fremri öllum sem voru á undan mér í Jerúsalem.+ Og ég varðveitti viskuna allan tímann.

10 Ég lét eftir mér allt sem mig langaði í.*+ Ég neitaði mér ekki um neitt sem veitti mér ánægju því að ég gladdist yfir öllu sem ég áorkaði og það var umbun erfiðis míns.*+ 11 En þegar ég hugsaði um allt sem ég hafði unnið með höndum mínum og allt sem ég hafði áorkað með erfiði mínu+ sá ég að allt var tilgangslaust og eftirsókn eftir vindi.+ Ekkert undir sólinni hafði raunverulegt gildi.+

12 Þá beindi ég athyglinni að viskunni og að brjálsemi og heimsku.+ (En hvað getur sá maður gert sem kemur á eftir konunginum? Ekki annað en það sem þegar hefur verið gert.) 13 Ég komst að raun um að viskan ber af heimskunni,+ rétt eins og ljósið ber af myrkrinu.

14 Vitur maður hefur augun hjá sér*+ en heimskinginn gengur í myrkri.+ En ég hef líka áttað mig á að sömu endalok bíða allra.+ 15 Ég sagði við sjálfan mig: „Eins og fer fyrir heimskingjanum þannig fer líka fyrir mér.“+ Hvaða gagn hafði ég þá af því að verða svona frábærlega vitur? Ég hugsaði með mér: „Þetta er líka tilgangslaust.“ 16 Menn minnast hvorki hins vitra né hins heimska að eilífu.+ Allir gleymast þegar fram líða stundir. Og hvernig deyr hinn vitri? Á sama hátt og heimskinginn.+

17 Ég fékk óbeit á lífinu+ því að allt sem gerist undir sólinni veldur mér vonbrigðum. Allt er tilgangslaust,+ eftirsókn eftir vindi.+ 18 Ég fékk óbeit á öllu sem ég hafði stritað fyrir undir sólinni+ því að ég þarf að eftirláta það þeim sem kemur á eftir mér.+ 19 Og hver veit hvort hann verður vitur eða heimskur?+ Hvort heldur er þá fær hann að ráða yfir öllu sem ég hef aflað með visku minni og erfiði undir sólinni. Það er líka tilgangslaust. 20 Ég fór að örvænta yfir öllu striti mínu og erfiði undir sólinni 21 því að maður vinnur hörðum höndum af visku, þekkingu og dugnaði en þarf svo að eftirláta allt manni sem hefur ekki unnið fyrir því.+ Einnig það er tilgangslaust og dapurlegt.*

22 Hvað ávinnur maður með öllu erfiði sínu og metnaði sem knýr hann til að vinna hörðum höndum undir sólinni?+ 23 Það sem hann tekur sér fyrir hendur veldur honum sársauka og vonbrigðum+ alla ævidaga hans og jafnvel um nætur fær hann ekki hvíld.+ Þetta er líka tilgangslaust.

24 Ekkert er betra fyrir manninn en að borða og drekka og njóta erfiðis síns.+ Ég hef áttað mig á að það kemur úr hendi hins sanna Guðs,+ 25 og hver nýtur betri matar og drykkjar en ég?+

26 Hinn sanni Guð gefur þeim sem hann hefur velþóknun á visku, þekkingu og gleði+ en syndarinn fær að safna og sanka að sér eigum til þess eins að gefa þeim sem Guð hefur velþóknun á.+ Þetta er líka tilgangslaust og eftirsókn eftir vindi.