Jesaja
14 Jehóva mun sýna Jakobi miskunn+ og velja Ísrael á ný.+ Hann lætur þá setjast að* í landi sínu.+ Útlendingar munu búa hjá þeim og sameinast ætt Jakobs.+ 2 Fólk af öðrum þjóðum tekur þá og flytur þá heim og Ísraelsmenn eignast þá að þjónum og þjónustustúlkum+ í landi Jehóva. Þeir hneppa í ánauð þá sem héldu þeim í ánauð og ráða yfir þeim sem þvinguðu þá til vinnu.*
3 Daginn sem Jehóva veitir þér hvíld frá þjáningum þínum og óróleika og þrælkuninni sem þú máttir þola+ 4 muntu hæðast að konunginum í Babýlon með þessu kvæði:
„Þrælahaldarinn er búinn að vera!
Kúgunin er á enda!+
5 Jehóva hefur brotið barefli hinna illu,
staf drottnaranna,+
6 þann sem barði þjóðir linnulaust,+
þann sem undirokaði þjóðir í reiði sinni og ofsótti þær vægðarlaust.+
8 Jafnvel einitrén gleðjast yfir þér
ásamt sedrustrjánum í Líbanon.
Þau segja: ‚Síðan þú féllst
hefur enginn skógarhöggsmaður komið til að höggva okkur.‘
Þín vegna vekur hún þá sem liggja þar lífvana,
alla harðstjóra* jarðar.
Hún lætur alla konunga þjóðanna rísa úr hásætum sínum.
10 Þeir taka allir til máls og segja við þig:
‚Ertu orðinn veikburða eins og við?
Ertu orðinn eins og við?
Maðkar eru breiddir undir þig
og ormar eru ábreiða þín.‘
12 Af himni ertu fallinn,
þú skínandi stjarna, sonur morgunroðans.
Þú ert felldur til jarðar,
þú sem yfirbugaðir þjóðir.+
Ég tek mér sæti á samkomufjallinu
lengst í norðri.+
14 Ég stíg upp ofar skýjunum,
ég ætla að líkjast Hinum hæsta.‘
16 Þeir sem sjá þig stara á þig,
þeir virða þig fyrir sér og segja:
‚Er þetta maðurinn sem lét jörðina skjálfa
og konungsríkin riða,+
17 sem gerði heimsbyggðina að auðn,
lagði borgirnar í rúst+
og neitaði að sleppa föngum sínum?‘+
18 Konungar allra annarra þjóða,
já, allir konungar þeirra, hlutu virðulega greftrun,
hver í sinni gröf.*
19 En þér er fleygt án greftrunar
eins og fyrirlitnum sprota,*
þakinn líkum þeirra sem felldir voru með sverði
og kastað í gryfju með grjóti.
Þú verður eins og fótum troðið hræ.
20 Þú verður ekki lagður í gröf með öðrum konungum
því að þú lagðir land þitt í rúst
og drapst þína eigin þjóð.
Afkomendur illvirkja verða aldrei framar nefndir á nafn.
21 Búið aftökustað fyrir syni hans
vegna sektar forfeðra þeirra
svo að þeir rísi ekki upp, leggi undir sig jörðina
og fylli landið borgum sínum.“
22 „Ég rís gegn þeim,“+ segir Jehóva hersveitanna.
„Og ég afmái úr Babýlon nafn, eftirlifendur, afkomendur og ætt,“+ segir Jehóva.
23 „Ég geri hana að heimkynni puntsvína og að mýrlendi, og ég sópa henni burt með sópi eyðingarinnar,“+ segir Jehóva hersveitanna.
24 Jehóva hersveitanna hefur svarið:
„Það sem ég hef ætlað mér verður
og það sem ég hef ákveðið nær fram að ganga.
Oki hans verður létt af fólki mínu
og byrði hans tekin af herðum þess.“+
26 Þetta er sú ákvörðun sem bitnar á allri jörðinni
og þetta er höndin sem er reidd gegn öllum þjóðum.
Hönd hans er reidd á loft,
hver getur aftrað honum?+
28 Árið sem Akas konungur dó+ kom þessi yfirlýsing:
29 „Fagnið ekki, Filistear, enginn ykkar,
þó að stafur þess sem sló ykkur hafi verið brotinn
því að af rót snáksins+ kemur eiturslanga+
og afkvæmi hennar verður fljúgandi eldnaðra.*
30 Frumburðir hinna veikburða verða á beit
og hinir fátæku leggjast óhultir til hvíldar
en ég læt rót þína deyja úr hungri
og það sem eftir er af þér verður drepið.+
31 Kveinaðu, hlið! Öskraðu, borg!
Allir íbúar þínir missa kjarkinn, Filistea,
því að reykur kemur úr norðri
og enginn dregst aftur úr fylkingum hans.“
32 Hverju eiga þeir að svara sendiboðum þjóðarinnar?
Að Jehóva hafi lagt grundvöll Síonar+
og að hinir bágstöddu meðal fólks hans leiti skjóls þar.