Esekíel

7 Orð Jehóva kom aftur til mín: 2 „Mannssonur, þetta segir alvaldur Drottinn Jehóva við land Ísraels: ‚Endir! Endirinn er kominn yfir landshornin fjögur. 3 Endirinn er kominn yfir þig og ég gef reiði minni gegn þér lausan tauminn. Ég dæmi þig eftir hegðun þinni og læt þig svara til saka fyrir öll þín viðbjóðslegu verk. 4 Ég mun ekki vorkenna þér né sýna meðaumkun.+ Ég læt þig súpa seyðið af hegðun þinni og taka afleiðingum viðbjóðslegra verka þinna.+ Þið munuð skilja að ég er Jehóva.‘+

5 Alvaldur Drottinn Jehóva segir: ‚Ógæfa kemur, fordæmalaus ógæfa.+ 6 Endir er í nánd, endirinn kemur. Hann kemur skyndilega yfir þig. Sjáðu! Hann er á leiðinni. 7 Nú er komið að þér,* þú sem býrð í landinu. Tíminn kemur, dagurinn er í nánd.+ Ringulreið er á fjöllunum og engin gleðióp heyrast.

8 Innan skamms úthelli ég heift minni yfir þig+ og gef allri reiði minni gegn þér lausan tauminn.+ Ég dæmi þig eftir hegðun þinni og læt þig svara til saka fyrir öll þín viðbjóðslegu verk. 9 Ég mun ekki vorkenna þér né sýna meðaumkun.+ Ég læt þig súpa seyðið af hegðun þinni og taka afleiðingum viðbjóðslegra verka þinna. Þið munuð skilja að það er ég, Jehóva, sem refsa ykkur.+

10 Sjáðu, dagurinn er nálægur!+ Nú er komið að þér.* Refsivöndurinn er tilbúinn og hrokinn blómstrar. 11 Ofbeldið hefur vaxið og orðið að vendi illskunnar.+ Enginn þeirra lifir af. Hvorki auður þeirra né upphefð stendur eftir. 12 Tíminn kemur, dagurinn rennur upp. Kaupandinn fagni ekki og seljandinn syrgi ekki því að reiðin bitnar á öllum.*+ 13 Seljandinn snýr ekki aftur til þess sem hann seldi þótt hann haldi lífi því að sýnin á við allt fólkið. Enginn snýr aftur og vegna syndar sinnar heldur enginn lífi.*

14 Blásið er í lúður+ og allir eru tilbúnir en enginn fer í stríð því að reiði mín beinist að öllu fólkinu.+ 15 Sverðið herjar úti fyrir+ og drepsótt og hungursneyð inni fyrir. Sá sem er úti á akri fellur fyrir sverði og þeir sem eru inni í borginni verða hungri og drepsótt að bráð.+ 16 Þeir sem lifa af og flýja til fjalla hljóma eins og dúfurnar í dölunum og kveina yfir synd sinni.+ 17 Öllum fallast hendur og vatn drýpur af hverju hné.*+ 18 Þeir klæðast hærusekk+ og skjálfa af hræðslu.* Allir verða auðmýktir og hvert höfuð rakað.*+

19 Þeir henda silfri sínu á göturnar og fá viðbjóð á gullinu. Hvorki silfur þeirra né gull getur bjargað þeim á reiðidegi Jehóva.+ Þeir geta ekki satt hungrið né fyllt magann með því. Það er orðið steinn í götu þeirra og kemur þeim til að syndga. 20 Þeir voru stoltir af fallegum skartgripum sínum og gerðu úr þeim* viðbjóðsleg líkneski, andstyggileg skurðgoð.+ Þess vegna læt ég þá fá viðbjóð á því.* 21 Ég gef það útlendingum að ránsfeng og hinum illu á jörðinni að herfangi, og þeir munu vanhelga það.

22 Ég sný mér frá þeim+ og þeir vanhelga minn hulda stað.* Ræningjar fara þar inn og vanhelga hann.+

23 Búið til fjötra+ því að blóði þeirra sem sæta ranglátum dómi er úthellt um allt land+ og borgin er full af ofbeldi.+ 24 Ég leiði þangað verstu menn þjóðanna+ og þeir kasta eign sinni á hús þeirra.+ Ég bind enda á stolt hinna öflugu og helgidómar þeirra verða vanhelgaðir.+ 25 Þegar angist grípur þá leita þeir friðar en án árangurs.+ 26 Hver ógæfan fylgir annarri og hver fréttin rekur aðra. Fólk leitar til spámanns til að spyrja hvort hann hafi séð sýn+ en lögin heyrast* ekki af vörum prestsins og ráð öldunganna eru gagnslaus.+ 27 Konungurinn mun syrgja,+ höfðinginn klæðast örvæntingu og hendur landsmanna skjálfa af ótta. Ég fer með þá eins og þeir hafa unnið til og dæmi þá eins og þeir hafa dæmt. Og þeir munu komast að raun um að ég er Jehóva.‘“+