Jeremía

7 Þetta er orðið sem kom til Jeremía frá Jehóva: 2 „Taktu þér stöðu í hliðinu að húsi Jehóva og flyttu þennan boðskap: ‚Heyrið orð Jehóva, allir Júdamenn, þið sem gangið inn um þessi hlið til að falla fram fyrir Jehóva. 3 Jehóva hersveitanna, Guð Ísraels, segir: „Breytið líferni ykkar og hegðun. Þá leyfi ég ykkur að búa áfram á þessum stað.+ 4 Treystið ekki á blekkingarorð og segið ekki: ‚Þetta er* musteri Jehóva, musteri Jehóva, musteri Jehóva!‘+ 5 Ef þið breytið líferni ykkar og hegðun fyrir alvöru, ef þið hafið réttlætið í heiðri þegar menn eiga í deilum,+ 6 ef þið kúgið ekki útlendinga sem búa á meðal ykkar, munaðarlausa* og ekkjur,+ ef þið úthellið ekki saklausu blóði á þessum stað og ef þið fylgið ekki öðrum guðum ykkur til tjóns+ 7 þá leyfi ég ykkur að búa áfram á þessum stað, í landinu sem ég gaf forfeðrum ykkar til eignar um alla eilífð.“‘“*

8 „En þið treystið á blekkingarorð.+ Það kemur ykkur að engu gagni. 9 Þið stelið,+ myrðið, fremjið hjúskaparbrot, sverjið falskan eið,+ færið Baal fórnir*+ og fylgið guðum sem þið þekktuð ekki áður. 10 Hvernig getið þið aðhafst allan þennan ósóma og samt komið og staðið frammi fyrir mér í þessu húsi sem er kennt við nafn mitt og sagt: ‚Okkur er borgið‘? 11 Er þetta hús, sem er kennt við nafn mitt, ræningjabæli í ykkar augum?+ Ég sé hvað þið aðhafist,“ segir Jehóva.

12 „‚Farið nú til helgistaðar míns í Síló,+ þar sem ég lét nafn mitt fyrst búa,+ og sjáið hvað ég gerði við hann vegna illsku þjóðar minnar, Ísraels.+ 13 En þið hélduð áfram að gera allt þetta,‘ segir Jehóva. ‚Þið hlustuðuð ekki þótt ég talaði til ykkar hvað eftir annað.*+ Ég kallaði á ykkur en þið svöruðuð ekki.+ 14 Ég ætla að fara með þetta hús, sem er kennt við nafn mitt+ og þið treystið á,+ eins og ég fór með Síló,+ og einnig þennan stað sem ég gaf ykkur og forfeðrum ykkar. 15 Ég fleygi ykkur burt úr augsýn minni eins og ég fleygði burt öllum bræðrum ykkar, öllum afkomendum Efraíms.‘+

16 Þú skalt ekki biðja fyrir þessu fólki. Þú skalt hvorki hrópa, biðjast fyrir né sárbæna mig þeirra vegna+ því að ég mun ekki hlusta á þig.+ 17 Sérðu ekki hvað fólkið gerir í borgum Júda og á strætum Jerúsalem? 18 Synirnir safna eldiviði, feðurnir kveikja eld og konurnar hnoða deig í fórnarkökur handa himnadrottningunni.*+ Þau færa öðrum guðum drykkjarfórnir til að særa mig.*+ 19 ‚En særa þau mig?‘ segir Jehóva. ‚Vinna þau ekki frekar sjálfum sér mein, sér til skammar?‘+ 20 Þess vegna segir alvaldur Drottinn Jehóva: ‚Reiði minni og heift verður úthellt yfir þennan stað,+ yfir menn og skepnur, tré landsins og ávexti jarðarinnar. Reiði mín mun brenna og ekki slokkna.‘+

21 Þetta segir Jehóva hersveitanna, Guð Ísraels: ‚Bætið brennifórnum ykkar við hinar fórnirnar og borðið kjötið sjálf.+ 22 Daginn sem ég leiddi forfeður ykkar út úr Egyptalandi talaði ég ekki við þá um brennifórnir og sláturfórnir og gaf þeim engin fyrirmæli um þær.+ 23 En ég gaf þeim þessi fyrirmæli: „Hlýðið mér, þá verð ég Guð ykkar og þið verðið fólk mitt.+ Gangið veginn sem ég vísa ykkur á svo að ykkur vegni vel.“‘+ 24 En þeir hlustuðu ekki og gáfu mér engan gaum+ heldur fóru sínar eigin leiðir,* þrjóskuðust við og fylgdu sínu illa hjarta.+ Þeim fór aftur, þeir bættu sig ekki. 25 Þannig hefur það verið frá þeim degi sem forfeður ykkar yfirgáfu Egyptaland og allt til þessa.+ Þess vegna sendi ég til ykkar alla þjóna mína, spámennina. Ég sendi þá dag eftir dag, aftur og aftur.*+ 26 En fólkið vildi ekki hlusta á mig og gaf mér engan gaum.+ Það var þrjóskt og hegðaði sér verr en forfeður þess!

27 Þegar þú segir þeim allt þetta+ munu þeir ekki hlusta á þig. Þegar þú hrópar til þeirra munu þeir ekki svara þér. 28 Segðu við þá: ‚Þetta er þjóðin sem hlýddi ekki Jehóva Guði sínum og lét sér ekki segjast. Trúfestin er horfin, enginn minnist á hana.‘*+

29 Skerðu* af þér óskorið* hárið og fleygðu því burt, syngdu sorgarljóð á gróðurlausu hæðunum því að Jehóva hefur hafnað þessari kynslóð sem reitti hann til reiði og hann mun yfirgefa hana. 30 ‚Júdamenn hafa gert það sem er illt í mínum augum,‘ segir Jehóva. ‚Þeir hafa reist viðbjóðsleg skurðgoð sín í húsinu sem er kennt við nafn mitt til að vanhelga það.+ 31 Þeir hafa reist fórnarhæðir í Tófet í Hinnomssonardal*+ til þess að brenna syni sína og dætur í eldi.+ Ég hafði ekki sagt þeim að gera það og slíkt hvarflaði aldrei að mér.‘+

32 ‚Þess vegna koma þeir dagar,‘ segir Jehóva, ‚þegar þessi staður verður ekki lengur kallaður Tófet eða Hinnomssonardalur* heldur Drápsdalur. Fólk verður grafið í Tófet þar til ekkert pláss er eftir.+ 33 Lík þessa fólks verða æti handa fuglum himins og dýrum jarðar og enginn fælir þau burt.+ 34 Ég þagga niður í fagnaðarlátum og gleðihrópum í borgum Júda og á strætum Jerúsalem. Köll brúðguma og brúðar þagna+ því að landið verður lagt í rúst.‘“+