Jobsbók
9 Job svaraði:
2 „Ég veit vel að það er þannig.
En hvernig getur dauðlegur maður haft rétt fyrir sér gagnvart Guði?+
4 Hann er vitur í hjarta og mikill að mætti.+
Hver getur þrjóskast gegn honum án þess að hljóta skaða af?+
5 Hann flytur* fjöll án þess að nokkur viti af,
hann steypir þeim um koll í reiði sinni.
6 Hann hristir jörðina svo að hún færist úr stað
og stoðir hennar skjálfa.+
7 Hann skipar sólinni að skína ekki
og innsiglar ljós stjarnanna.+
11 Hann gengur fram hjá mér en ég sé hann ekki,
hann fer fram hjá en ég tek ekki eftir því.
12 Hver getur hindrað hann þegar hann hrifsar eitthvað til sín?
Hver getur sagt við hann: ‚Hvað ertu að gera?‘+
14 Hvernig gæti ég þá svarað honum?
Ég þyrfti að velja orð mín vandlega!
15 Þó að ég hefði á réttu að standa myndi ég ekki svara honum.+
Ég gæti aðeins beðið dómara minn* um miskunn.
16 Myndi hann svara mér ef ég kallaði til hans?
Ég held ekki að hann myndi hlusta á mig
17 því að hann kremur mig í stormi
og fjölgar sárum mínum að ástæðulausu.+
18 Hann leyfir mér ekki að ná andanum,
hann fyllir mig sorg og biturð.
19 Ef um kraft er að ræða er hann sá sterki.+
Ef um réttlæti er að ræða segir hann: ‚Hver getur krafið mig svars?‘*
20 Þótt ég hefði rétt fyrir mér myndi minn eigin munnur dæma mig.
Þótt ég sé ráðvandur* mun hann sakfella mig.*
22 Það kemur út á eitt. Þess vegna segi ég:
‚Hann tortímir jafnt saklausum* sem illum.‘
23 Ef fólk ferst óvænt í skyndiflóði
hæðist hann að örvæntingu hinna saklausu.
Ef ekki hann, hver þá?
25 Dagar mínir þjóta hjá eins og hlaupari,+
þeir æða burt án þess að veita mér nokkra gleði.
26 Þeir líða fram hjá eins og reyrbátar,
eins og ernir sem steypa sér niður yfir bráð.
27 Þó að ég segði: ‚Ég ætla að gleyma þjáningum mínum,
ég ætla að breyta um svip og vera glaðlegur,‘
28 væri ég kvalinn eftir sem áður+
og ég veit að þú myndir ekki telja mig saklausan.
29 Ég yrði fundinn sekur.*
Hvers vegna skyldi ég þá berjast til einskis?+
30 Þó að ég þvægi mér upp úr snjóbráð
og hreinsaði hendur mínar í lút*+
31 myndirðu dýfa mér í forarpytt
svo að meira að segja föt mín hefðu viðbjóð á mér.
32 Hann er ekki maður eins og ég svo að ég geti svarað honum
og við getum mæst fyrir rétti.+