Jobsbók
39 Veistu hvenær steingeiturnar bera?+
Hefurðu fylgst með hindunum eignast afkvæmi?+
2 Telurðu mánuðina sem meðgangan stendur?
Veistu hvenær þær bera?
3 Þær hnipra sig saman þegar þær bera
og hríðirnar taka enda.
4 Ungviðið styrkist og dafnar á víðavangi,
það fer burt og snýr ekki aftur.
6 Ég hef gert eyðisléttuna að heimkynni hans
og saltsléttuna að aðsetri hans.
7 Hann hlær að látum borgarinnar,
hann heyrir ekki í þeim sem rekur á eftir skepnunum.
8 Hann flakkar um fjöllin í leit að haga
og sækir í hverja græna plöntu.
9 Er villinautið fúst til að þjóna þér?+
Dvelur það næturlangt í fjósi þínu?*
10 Geturðu bundið villinaut við plóginn
eða fylgir það þér til að plægja* í dalnum?
11 Reiðirðu þig á mikið afl þess
og lætur það erfiða fyrir þig?
12 Treystirðu á það til að flytja uppskeruna*
og safna henni á þreskivöllinn?
13 Strútshænan blakar vængjunum glaðlega
en jafnast vængir hennar og fjaðrir á við vængi storksins?+
14 Hún skilur egg sín eftir á jörðinni
og heldur þeim heitum í sandinum.
15 Hún hugsar ekki út í að fótur gæti brotið þau
eða villt dýr troðið á þeim.
16 Hún er hörð við unga sína eins og hún eigi þá ekki,+
hún óttast ekki að erfiði sitt sé til einskis
17 því að Guð hefur synjað henni um visku
og ekki gefið henni skilning.
18 En þegar hún stendur upp og blakar vængjunum
hlær hún að hesti og reiðmanni.
19 Ert það þú sem gefur hestinum kraft?+
Klæðir þú makka hans flaksandi faxi?
20 Getur þú látið hann stökkva eins og engisprettu?
Tignarlegt frýs hans er ógnvekjandi.+
22 Hann hlær að óttanum og hræðist ekki neitt,+
hann hopar ekki fyrir sverði.
23 Á síðu hans glamrar í örvamælinum,
það glampar á spjótið og kastspjótið.
24 Titrandi af spenningi geysist hann áfram,
hann stendur ekki kyrr* þegar blásið er í hornið.
25 Þegar heyrist í horninu hneggjar hann hátt,
hann finnur þefinn af bardaga langt að
og heyrir köll foringja og heróp.+
26 Er það viti þínu að þakka að fálkinn hækkar flugið
og breiðir út vængina móti suðri?
28 Hann ver nóttinni uppi á hamri,
heldur til í virki sínu á klettanibbu.
30 Ungar hans sötra blóð,
þar sem fallnir liggja, þangað er örninn kominn.“+