3. Innra samræmi

BIBLÍAN er slík bók.a Hún er jafnvel skrifuð við enn óvenjulegri aðstæður en lýst er hér fyrir ofan. Það má því segja að innra samræmi hennar sé kraftaverki líkast.

Biblían var skrifuð á um það bil 1600 árum frá 1513 f.Kr. til um 98 e.Kr. Ritararnir voru um 40 talsins og sumir þeirra voru uppi með margra alda millibili. Þeir höfðu mismunandi störf. Sumir voru fiskimenn, aðrir fjárhirðar eða konungar og einn þeirra var læknir.

Allt sem biblíuritararnir skrifuðu beindist að einu heildarstefi: Rétti Guðs til að stjórna mönnunum og hvernig fyrirætlun hans nær fram að ganga fyrir milligöngu ríkis hans, sem er himnesk alheimsstjórn. Þetta stef er kynnt í 1. Mósebók, útskýrt nánar í bókunum á eftir og nær hámarki í Opinberunarbókinni. — Sjá „Um hvað fjallar Biblían?“ á bls. 19.

Biblíuriturunum ber jafnvel saman um minnstu smáatriði, og oft var það greinilega óafvitandi. Tökum dæmi. Biblíuritarinn Jóhannes segir frá því að þegar mannfjöldi safnaðist í kringum Jesú hafi Jesús spurt Filippus hvar þeir gætu keypt brauð fyrir fólkið. (Jóhannes 6:1-5) Í samsvarandi frásögn Lúkasar segir að þetta hafi átt sér stað nálægt borginni Betsaídu. Fyrr í bók sinni vill svo til að Jóhannes nefnir að Filippus sé frá Betsaídu. (Lúkas 9:10; Jóhannes 1:44) Það er því eðlilegt að Jesús skuli beina spurningu sinni til eins þeirra sem hafði búið í nágrenninu. Smáatriðunum ber saman, án þess að það hafi verið samantekin ráð ritaranna.b

Stundum er viss munur á frásögum Biblíunnar. En ættum við ekki að gera ráð fyrir því? Segjum sem svo að hópur fólks verði vitni að glæp. Fyndist þér ekki grunsamlegt ef öll vitnin nefndu sömu smáatriðin og notuðu sömu orðin? Það er eðlilegt að framburður þeirra sé mismunandi eftir sjónarhorni hvers og eins. Þannig var það hjá biblíuriturunum.

Tökum dæmi. Var Jesús klæddur í purpuralitaða flík daginn sem hann var tekinn af lífi eins og Markús og Jóhannes segja? (Markús 15:17; Jóhannes 19:2) Eða var hún skarlatsrauð eins og Matteus segir? (Matteus 27:28) Báðar lýsingarnar gætu verið réttar því að í purpuralit er rauður blær. Sjónarhorn áhorfandans, endurkast ljóssins og bakgrunnur gæti hafa breytt litblænum og varpað mismunandi skuggum á flíkina.c

Samræmið í frásögum biblíuritaranna, jafnvel þótt það hafi augljóslega verið óafvitandi, undirstrikar enn frekar að hægt sé að treysta orðum þeirra.