Penginjil sing jenengé Filipus dadi tuladha sing apik bab ngutamakké ngabdi marang Yéhuwah, ora masalah ngadhepi perubahan apa waé. Filipus tau éntuk tugas anyar sing nyenengké ing Yérusalèm. (Kis. 6:1-6) Ning, keadaané malih wektu wong-wong Kristen dianiaya lan Stéfanus dipatèni. Merga dianiaya, wong-wong Kristen mlayu saka Yérusalèm. Ning, Filipus péngin tetep sibuk ngabdi, mula dhèwèké lunga menyang kutha Samaria kanggo martakké kabar apik. (Mat. 10:5; Kis. 8:1) Filipus gelem diarahké karo roh suci. Dadi, Yéhuwah nggunakké dhèwèké kanggo nginjil ing dhaérah sing wong-wongé durung tau krungu kabar apik. Akèh wong Yahudi sing ngrèmèhké lan tumindak ora apik marang wong Samaria. Ning, Filipus ora nduwé prasangka. Dhèwèké malah semangat martakké kabar apik marang wong-wong kuwi. Lan wong-wong Samaria ngrungokké Filipus ”kanthi tenanan”. (Kis. 8:6-8) Filipus tetep sibuk nginjil lan Yéhuwah terus mberkahi Filipus lan keluargané.​—Kis. 21:8, 9. w18.10 25 ¶14-16

Wektu Yésus ing dhaérah Dékapolis ”wong-wong nggawa marang Yésus wong lanang budheg sing nduwé gangguan wicara”. (Mrk. 7:31-35) Ning, Yésus ”nggawa wong kuwi ngedoh saka wong-wong liyané”, merga Yésus paham karo perasaané wong budheg kuwi. Dhèwèké mesthi isin nèk ditambani ing ngarepé wong akèh. Pancèn, kita ora isa nggawé mukjijat, ning kita kudu mikirké perasaané wong liya, apa sing dhèwèké butuhké, lan apikan karo dhèwèké. Yésus apikan lan peka karo perasaané wong liya. Semono uga, kita kudu nggatèkké sing sepuh lan sing cacad. Tandha utama wong Kristen kuwi katresnan. (Yoh. 13:34, 35) Merga tresna kita isa ngupaya kanggo mbantu para sedulur sing wis sepuh lan sing cacad bèn isa teka ing pakumpulan ibadah lan nginjil. Kita seneng mbantu, senajan sing dibantu kuwi nduwé keterbatasan.​—Mat. 13:23. w18.09 29 ¶7-8

Kabèh abdiné Yéhuwah kuwi aji kanggoné Yéhuwah lan Yésus. (Gal. 2:20) Kita tresna banget karo para sedulur. Alkitab kandha nèk kita kudu ’nindakké apa waé sing nggawé rukun karo wong liya lan sing nguwatké siji lan sijiné’. (Rm. 14:19) Kita péngin Firdaus ndang kelakon, ing kono ora bakal ana rasa kecewa, masalah keluarga, penyakit, mati merga dosa, perang, lan penganiayaan. Sakwisé sèwu taun kabèh manungsa bakal dadi sampurna. Wong sing tetep setya nganti saklawasé bakal dadi anak angkaté Yéhuwah sing ana ing bumi, lan bakal ngrasakké bungah merga ”nduwé kemerdékaan sing mulya kaya sing diduwèni anak-anaké Gusti Allah”. (Rm. 8:21) Dadi, duduhna katresnan sing isa nguwatké para sedulur. Bantunen para sedulur bèn isa tetep setya nganti mlebu ing donya anyar. w18.09 11 ¶10; 13 ¶18