იობი

 2 «ნეტავ ისევ წარსულ მთვარისმიერ თვეებში ვცხოვრობდე,+

როცა ღმერთი მმფარველობდა;+

 3 როცა თავზე მანათებდა თავის ლამპარს

და მისი სინათლით დავდიოდი სიბნელეში.+

 4 ჩემი ცხოვრების საუკეთესო დროს,+

როცა ჩემს კარავში ღმერთთან სიახლოვე სუფევდა;+

 5 როცა ჯერ კიდევ ჩემთან იყო ყოვლისშემძლე

და ჩემ გარშემო იყვნენ ჩემი მსახურები;

 6 როცა კარაქში ვავლებდი ჩემს ნაბიჯებს

და კლდიდან ზეთის ნაკადები იღვრებოდა ჩემთვის;+

 7 როცა ქალაქის კარიბჭესთან გავდიოდი+

და მოედანზე ადგილს ვიმზადებდი.+

 8 როცა ბიჭები ჩემ დანახვაზე იმალებოდნენ

და მოხუცები ფეხზე დგებოდნენ.+

 9 სათქმელისგან მთავრებიც თავს იკავებდნენ

და პირზე ხელს იფარებდნენ.+

10 დიდებულები ხმას ვერ იღებდნენ

და ენა სასაზე ეკვროდათ.+

11 ყური მისმენდა და ბედნიერად მთვლიდა,

თვალი მხედავდა და მემოწმებოდა,

12 ვინაიდან ვიხსნიდი დაჩაგრულს, რომელიც შველას ითხოვდა,+

უმამო ბავშვსა და ყველა უმწეოს.+

13 დასაღუპავად განწირულის კურთხევა+ მე მეძლეოდა

და ქვრივს გულს ვუხარებდი.+

14 სიმართლით ვიმოსებოდი, ის კი მე მმოსავდა.+

ჩემი სამართალი მოსასხამივითა და თავსაბურავივით იყო.

15 ბრმისთვის თვალი ვიყავი+

და კოჭლისთვის — ფეხი;

16 ღარიბებისთვის ნამდვილი მამა ვიყავი+

და უცნობის სასამართლო საქმესაც ვარჩევდი.+

17 დამნაშავეს ყბებს ვუმტვრევდი+

და კბილებიდან ვგლეჯდი მსხვერპლს.

18 ვამბობდი: „ჩემს სამყოფელში მოვკვდები+

და დღეებს ქვიშასავით გავიმრავლებ.+

19 ჩემი ფესვი წყლამდეა გადგმული+

და ნამი დევს ღამით ჩემს ტოტზე.

20 არ ჭკნება ჩემი დიდება

და ჩემი ხელი კვლავაც გაისვრის მშვილდს“.

21 მე მისმენდნენ ისინი და მე მელოდნენ;

როცა რჩევას ვაძლევდი, ჩუმად იყვნენ.+

22 ჩემი სიტყვის მერე აღარაფერს ამბობდნენ

და ცვარად ედებოდა მათ ჩემი სიტყვა;+

23 წვიმასავით მელოდნენ+

და ფართოდ უღებდნენ პირს გაზაფხულის წვიმას.+

24 გავუღიმებდი და არ სჯეროდათ,

არ იშორებდნენ ჩემი სახის ნათელს.+

25 გზას ვურჩევდი მათ და თავკაცად ვიჯექი;

ისე ვცხოვრობდი, როგორც მეფე თავის ჯარს შორის,+

და მგლოვიარეებს ნუგეშისმცემლად ვყავდი».+