თუ ენას არ გავაკონტროლებთ, ამან შეიძლება არაერთი პრობლემა გამოიწვიოს. დავუშვათ, შეხვდით თანაქრისტიანს, რომელიც იმ ქვეყანაში ცხოვრობს, სადაც ჩვენი საქმიანობა აკრძალულია. ხომ არ გაგიჩნდებათ ცდუნება, გამოჰკითხოთ დეტალები, თუ როგორ მიმდინარეობს იქ ჩვენი საქმიანობა? რა თქმა უნდა, ცუდი მოტივი არ გვამოძრავებს, რადგან გვიყვარს და-ძმები, გვაღელვებს მათი მდგომარეობა და ვლოცულობთ კიდეც მათთვის. მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ეს სწორედ ის შემთხვევაა, როცა ზედმეტი კითხვებისგან თავი უნდა შევიკავოთ. თუ ყველანაირად ვეცდებით, თანაქრისტიანს კონფიდენციალური ინფორმაცია ვათქმევინოთ, ამით ნამდვილად ვერ დავუმტკიცებთ სიყვარულს ვერც მას და ვერც სხვა და-ძმებს, რომლებიც მოელიან, რომ ინფორმაცია მათი საქმიანობის შესახებ არ გავრცელდება. ეჭვგარეშეა, არცერთი ჩვენგანი არ ვისურვებდით, პრობლემები დაგვემატებინა იმ თანაქრისტიანებისთვის, რომლებიც ასეთ ქვეყნებში ცხოვრობენ. მათ ადგილას არც ჩვენ გაგვიჩნდებოდა სურვილი, გამჟღავნებულიყო ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ როგორ ვიკრიბებით ან როგორ ვემსახურებით იეჰოვას. w20.03 21 ¶11, 12

ღვთის განზრახვაში ადამიანის სიკვდილი არ შედიოდა. თუმცა მარადიულად რომ ეცხოვრათ, ადამი და ევა იეჰოვას მარტივ მითითებას უნდა დამორჩილებოდნენ. ღმერთმა უბრძანა მათ: „სიკეთისა და ბოროტების შეცნობის ხიდან არ ჭამო, რადგან რა დღესაც შეჭამ, იმ დღესვე მოკვდები“ (დაბ. 2:16, 17). ამ დროს სატანამაც დაიწყო მოქმედება. ის გველის მეშვეობით დაელაპარაკა ევას და უთხრა დღევანდელ მუხლში ჩაწერილი სიტყვები. სამწუხაროდ, ევამ დაიჯერა ეს სიცრუე და შეჭამა ნაყოფი. მოგვიანებით მისმა ქმარმაც იგივე გააკეთა (დაბ. 3:6). ამგვარად, ადამიანები ცოდვასა და სიკვდილს დაექვემდებარნენ (რომ. 5:12). ღვთის გაფრთხილების თანახმად, ადამი და ევა დაიხოცნენ, მაგრამ სატანა დღემდე აგრძელებს სიკვდილის შესახებ სიცრუის გავრცელებას. მოგვიანებით მან კიდევ ბევრი ტყუილი თქვა. მაგალითად, ხალხს დააჯერა, რომ სხეულის სიკვდილის შემდეგ თითქოს ადამიანის სული განაგრძობს არსებობას. ამ სიცრუის სხვადასხვა ვერსია არსებობს, რასაც უამრავი ადამიანი შეჰყავს შეცდომაში (1 ტიმ. 4:1). w19.04 14, 15 ¶3, 4

ბავშვებს არ შეუძლიათ ბოლომდე შეაფასონ მდგომარეობა, ამოიცნონ საფრთხე და მოერიდონ მას. ამიტომ მოძალადეები ძალიან მარტივად ატყუებენ ბავშვებს, რათა მათზე სექსუალურად იძალადონ. ისინი საშინელ ტყუილს ეუბნებიან ბავშვს და აჯერებენ, რომ თითქოს ის არის დამნაშავე მომხდარში. ეუბნებიან, რომ საიდუმლოდ შეინახოს ეს ამბავი, რადგან არავინ დაუჯერებს და ვერავინ დაეხმარება. მოძალადეები იმასაც აჯერებენ მათ, რომ ბავშვსა და ზრდასრულს შორის სქესობრივი კავშირი გულწრფელი სიყვარულის გამოხატულებაა. ასეთი ტყუილები აზროვნებას უმახინჯებს ბავშვს და წლების მანძილზე სჯერა ამ სიცრუის. როცა ხვდება, რომ საშინლად მოექცნენ, თავს უღირსად და დამნაშავედ გრძნობს და ფიქრობს, რომ სხვებისგან სიყვარულსა და ნუგეშს არ იმსახურებს. აქედან გამომდინარე, გასაკვირი არ არის, რომ სექსუალურ ძალადობას ხანგრძლივი ზიანი მოაქვს. ჩვენ ბოლო დღეებში ვცხოვრობთ, სადაც ადამიანები „თბილ გრძნობებს მოკლებულები“ არიან და ბოროტები და თვითმარქვიები უარესად იქცევიან (2 ტიმ. 3:1—5, 13). w19.05 15 ¶7, 8