რატომ აირჩია იეჰოვამ მარიამი იესოს დედად? ეჭვგარეშეა იმიტომ, რომ ის სულიერად მოაზროვნე ადამიანი იყო. საიდან ვიცით ეს? მისი სულიერობა კარგად გამოჩნდა იეჰოვას განსადიდებლად წარმოთქმულ გულში ჩამწვდომ სიტყვებში, რომლებიც მან ზაქარიასა და ელისაბედთან სტუმრობის დროს წარმოთქვა (ლუკ. 1:46—55). მარიამის სიტყვებიდან ჩანდა, რომ მას ძალიან უყვარდა ღვთის სიტყვა და კარგად იცოდა ებრაული წერილები (დაბ. 30:13; 1 სამ. 2:1—10; მალ. 3:12). აღსანიშნავია ისიც, რომ ახალდაქორწინებული იოსები და მარიამი იესოს დაბადებამდე თავს იკავებდნენ სქესობრივი კავშირისგან. აქედან ჩანს, რომ ორივესთვის უმთავრესი იეჰოვას ნების შესრულება იყო და არა თავიანთი სურვილების დაკმაყოფილება (მათ. 1:25). დრო გადიოდა; მარიამი აკვირდებოდა იესოს ცხოვრებაში მომხდარ მოვლენებს და ყურადღებით ისმენდა იესოს სწავლებებს. მესიასთან დაკავშირებით ღვთის განზრახვა მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო. მარიამის მაგალითმა უნდა დაგვაფიქროს, ჩვენ როგორ შეგვიძლია ყველაფერზე წინ ღვთის ნება დავაყენოთ. w18.02 21 ¶11

როგორ შეგვიძლია მივბაძოთ იობს რწმენასა და მორჩილებაში? რა მდგომარეობაშიც არ უნდა აღმოვჩნდეთ, გადაწყვეტილი გვქონდეს, რომ ჩვენს ცხოვრებაში იეჰოვაზე წინ არავინ დავაყენოთ, სრულად მივენდოთ მას და მთელი გულით დავემორჩილოთ! ამისთვის ჩვენ იობზე მეტი მიზეზი გვაქვს. დაფიქრდით: ჩვენ ბევრი რამ ვიცით სატანისა და მისი ხრიკების შესახებ (2 კორ. 2:11). ნაწილობრივ იობის წიგნის დამსახურებაა, რომ ჩვენთვის უცნობი არ არის, რატომ უშვებს ღმერთი ტანჯვას. დანიელის წინასწარმეტყველებიდან კი ვიცით, რომ ღვთის სამეფო უკვე მმართველობს მთელ მსოფლიოში და მას ქრისტე უდგას სათავეში (დან. 7:13, 14). ეს სამეფო ძალიან მალე ერთხელ და სამუდამოდ მოსპობს ყოველგვარ ტანჯვას. იობის შემთხვევა იმის აუცილებლობასაც გვანახვებს, რომ გასაჭირში მყოფი თანაქრისტიანების მიმართ თანაგრძნობა გამოვავლინოთ. იობის მსგავსად, მათ ზოგჯერ შეიძლება დაუფიქრებლად ილაპარაკონ (ეკლ. 7:7). მათი განსჯის ნაცვლად, მოდი წვდომის უნარი და თანაგრძნობა გამოვავლინოთ! ამგვარად მივბაძავთ ჩვენს მოსიყვარულე და მწყალობელ ღმერთს, იეჰოვას (ფსალმ. 103:8). w18.02 6 ¶16; 7 ¶19, 20

ზოგი საკუთარმა გარეგნობამ, პოპულარობამ, მუსიკალურმა ნიჭმა, ფიზიკურმა სიძლიერემ ან სხვების მხრიდან განსაკუთრებულმა მოპყრობამ გააამაყა. მიუხედავად იმისა, რომ დავითს ზემოთ ჩამოთვლილთაგან არაფერი აკლდა, ის სიცოცხლის ბოლომდე თავმდაბალი იყო. მას შემდეგ, რაც მან გოლიათი დაამარცხა და მეფე საულმა თავისი ქალიშვილის ცოლად მოყვანა შესთავაზა, დავითმა თქვა: „ვინა ვარ მე. . . რომ მეფის სიძე გავხდე?“ (1 სამ. 18:18). დავითის მსგავსად იეჰოვას ხალხი დღესაც ცდილობს, რომ თავმდაბლად მოიქცეს. ჩვენ მოწიწებას გვგვრის, როცა ვფიქრობთ, რომ იეჰოვა, სამყაროს უზენაესი პიროვნება, მიმზიდველ თვისებას, თავმდაბლობას ავლენს. გულთან ახლოს მიგვაქვს ბიბლიაში ჩაწერილი რჩევა: „შეიმოსეთ სათუთი გრძნობით — თანაგრძნობით, სიკეთით, თავმდაბლობით, რბილი ხასიათითა და სულგრძელობით“ (კოლ. 3:12). ჩვენ ისიც გვესმის, რომ „სიყვარული არ ტრაბახობს [და] არ ყოყოჩობს“ (1 კორ. 13:4). ჩვენი თავმდაბლობით შეიძლება სხვები იეჰოვასკენ მივიზიდოთ. w18.01 28 ¶6, 7