კვირა, 6 ივლისი
გაიკვალება იქ გზა . . . „სიწმინდის გზა“ (ეს. 35:8).
ცხებული ვართ თუ „სხვა ცხვარი“, აუცილებელია, კვლავაც ვიაროთ „სიწმინდის გზაზე“. ამ გზამ უკვე შეგვიყვანა სულიერ სამოთხეში და, თუ მას ბოლომდე მივყვებით, ღვთის სამეფოს კურთხევებითაც გავიხარებთ (იოან. 10:16). 1919 წლიდან მოყოლებული მილიონობით კაცმა, ქალმა და ბავშვმა დატოვა „დიდი ბაბილონი“ ანუ ცრურელიგიური სამყარო და დაადგა ამ სიმბოლურ გზას. როცა ებრაელებმა ბაბილონი დატოვეს, იეჰოვამ იზრუნა იმაზე, რომ გზაში არანაირი დაბრკოლება არ შეხვედროდათ (ეს. 57:14). რისი თქმა შეიძლება თანამედროვე დროზე? 1919 წლამდე საუკუნეებით ადრე ღვთისმოშიშმა მამაკაცებმა ერთგვარი მოსამზადებელი სამუშაოები დაიწყეს, რისკენაც ისინი იეჰოვამ აღძრა (შეადარეთ ესაიას 40:3). მათ გაკვალეს გზა, რომლითაც მოგვიანებით გულმართალი ადამიანები „დიდი ბაბილონიდან“ გამოვიდნენ და სულიერ სამოთხეში შევიდნენ, სადაც იეჰოვას მის მოსაწონად სცემენ თაყვანს. w23.05 15, 16 ¶8, 9
ორშაბათი, 7 ივლისი
სიხარულით ემსახურეთ იეჰოვას! მხიარული ყიჟინით წარდექით მის წინაშე! (ფსალმ. 100:2).
იეჰოვას სურს, რომ ხალისით ვემსახუროთ და არა ნაძალადევად (2 კორ. 9:7). მაშ, რა გამოდის, აღარ უნდა ვისწრაფოთ მიზნისკენ, თუ მოტივაცია გვაკლია? ვნახოთ, როგორ იქცეოდა პავლე მოციქული. მან თქვა: „ვცემ და ვიმონებ ჩემს სხეულს“ (1 კორ. 9:25–27). პავლე ძალას ატანდა საკუთარ თავს, მაშინაც შეესრულებინა ღვთის ნება, როცა ეს არ ეხალისებოდა. იწონებდა იეჰოვა ამას? რა თქმა უნდა! და ამისთვის დააჯილდოვა კიდეც (2 ტიმ. 4:7, 8). პავლეს მსგავსად, შეიძლება კონკრეტულ მომენტში არც ჩვენ გვეხალისებოდეს რაღაცის გაკეთება. თუმცა იეჰოვას ახარებს იმის დანახვა, რომ მისი სიყვარულით ამას მაინც ვაკეთებთ, და გვიფასებს ძალისხმევას (ფსალმ. 126:5). ჩვენ კი, როცა მის მხარდაჭერას ვგრძნობთ, მოტივაციაც გვემატება. w23.05 29 ¶9, 10
სამშაბათი, 8 ივლისი
იეჰოვას დღე . . . მოვა (1 თეს. 5:2).
პავლემ მძინარეს შეადარა ისინი, ვინც ვერ გადაურჩება იეჰოვას დღეს. მძინარე ადამიანი ვერ ხვდება, როგორ გადის დრო და რა ხდება მის გარშემო. რამე მნიშვნელოვანიც რომ მოხდეს, ის სათანადო რეაგირებას ვერ მოახდენს. დღეს ხალხის უმეტესობა სულიერი გაგებით სწორედ ასეთ მდგომარეობაშია (რომ. 11:8). ისინი თვალს არ უსწორებენ იმ რეალობას, რომ „ბოლო დღეებში“ ვცხოვრობთ და რომ „დიდი გასაჭირი“ კარსაა მომდგარი (2 პეტ. 3:3, 4). თუმცა მათგან განსხვავებით ჩვენ ვაცნობიერებთ, რომ დღითი დღე უფრო აუცილებელი ხდება პავლეს რჩევის მიყოლა და ფხიზლად ყოფნა (1 თეს. 5:6). რაც უფრო ვუახლოვდებით იეჰოვას დღეს, მით უფრო რთული ხდება პოლიტიკურ და სოციალურ საკითხებში ნეიტრალური პოზიციის შენარჩუნება. და მაინც, ჩვენ შიშის მიზეზი არ გვაქვს, რადგან წმინდა სული დაგვეხმარება, საღად ვიაზროვნოთ და გონივრული გადაწყვეტილებები მივიღოთ (ლუკ. 12:11, 12). w23.06 10 ¶6, 7