ოთხშაბათი, 16 იანვარი
გვიყვარდეს არა სიტყვითა და ენით, არამედ საქმითა და ჭეშმარიტებით (1 იოან. 3:18).
ჩვენ მზად უნდა ვიყოთ, სიკეთე გავუკეთოთ და-ძმებს გაუხმაურებლად, ანუ ისე, რომ ჩვენი სიკეთე სხვებისთვის „დაფარული იყოს“ (მათ. 6:1—4). გარდა ამისა უნდა ვეცადოთ, რომ სხვებს პატივისცემაში დავასწროთ (რომ. 12:10). იესომ არ ითაკილა და თავის მოწაფეებს ფეხები დაბანა, რითაც სხვების პატივისცემის კარგი მაგალითი დაგვიტოვა (იოან. 13:3—5, 12—15). ძალისხმევა არ უნდა დავიშუროთ თავმდაბლობის განსავითარებლად, რომ სხვების მომსახურება არ ვიუკადრისოთ. წმინდა სულის მიღებამდე მოციქულებსაც კი არ ესმოდათ ბოლომდე, რატომ მოიქცა იესო ასე (იოან. 13:7). ჩვენ პატივს ვცემთ სხვებს, როცა განათლების, სიმდიდრის ან ორგანიზაციაში რაიმე პასუხისმგებლობის გამო თავს მათზე უკეთესებად არ მივიჩნევთ (რომ. 12:3). ჩვენ არ გვშურს, როცა სხვებს აქებენ, და მათთან ერთად ვხარობთ მაშინაც კი, როცა ვფიქრობთ, რომ ამ საქმეში შეტანილი წვლილისთვის ჩვენც ვიმსახურებდით შექებას. w17.10 9 ¶9, 10
ხუთშაბათი, 17 იანვარი
ყველაფერს სასიხარულო ცნობისთვის ვაკეთებ, რათა მეც გავხდე მისი მოზიარე სხვებთან ერთად (1 კორ. 9:23).
ბევრმა შენიშნა, რომ მსახურებაში ღვთის სიტყვის გამოყენება დიდ გავლენას ახდენს ადამიანებზე. მაგალითად, ერთი ძმა წლების განმავლობაში აკითხავდა ხანში შესულ მამაკაცს და ჟურნალებს უტოვებდა. ერთხელ მან გადაწყვიტა, ჟურნალის შეთავაზების დროს ბიბლიური მუხლიც ამოეკითხა. ძმამ 2 კორინთელების 1:3, 4 წაუკითხა, სადაც ნათქვამია: „თანაგრძნობისა და ყოველგვარი ნუგეშის მამა . . . ყოველგვარ გასაჭირში გვანუგეშებს“. ამ სიტყვებმა იმდენად იმოქმედა მამაკაცზე, რომ სთხოვა კიდევ ერთხელ წაეკითხა ეს მუხლები. მან ჩვენს ძმას უთხრა, რომ მას და მის მეუღლეს ძალიან სჭირდებოდათ ნუგეში. ამის შემდეგ მამაკაცს ბიბლიისადმი ინტერესი გაუჩნდა. განა არ ცხადყოფს მსგავსი შემთხვევები, რომ ღვთის სიტყვა მოქმედია?! (საქ. 19:20). w17.09 26 ¶9, 10
პარასკევი, 18 იანვარი
გაიწოდე ხელი, შეახე მის ძვალსა და ხორცს, და ნახე, თუ პირში არ დაგიწყოს გმობა (იობ. 2:5).
ცხადია, ეშმაკის ბრალდებები ღვთის ერთგულ სულიერ ქმნილებებში აღშფოთებას, გულისწყრომასა და ამ ცილისმწამებლის მიმართ ზიზღს გამოიწვევდა. მაგრამ იეჰოვას ნაჩქარევად არ უმოქმედია. მან ყველაფერი წინასწარ აწონ-დაწონა და პრობლემის მოგვარების საუკეთესო გზა აირჩია. ის არ განრისხებულა და ამ საკითხს სამართლიანად მიუდგა (გამ. 34:6; იობ. 2:2—6). იეჰოვამ დაუშვა, დრო გასულიყო, „რადგან არ სურს, რომ ვინმე დაიღუპოს, არამედ სურს, რომ ყველამ მოინანიოს“ (2 პეტ. 3:9). იეჰოვას თავშეკავების მაგალითიდან ვსწავლობთ, რომ არ ავჩქარდეთ და წინასწარ კარგად დავფიქრდეთ, სანამ რამეს ვიტყვით ან გავაკეთებთ. თუ გსურთ, მნიშვნელოვან საკითხებში გონივრული გადაწყვეტილებები მიიღოთ, არ უნდა აჩქარდეთ. იეჰოვას სთხოვეთ სიბრძნე, რომ სწორად მოიქცეთ და დაუფიქრებლად არ ილაპარაკოთ (ფსალმ. 141:3). ცხელ გულზე ადამიანი შეიძლება ადვილად აჰყვეს ემოციებს. ამიტომ არის, რომ ხშირად სანანებელი გვიხდება ჩვენი სიტყვები თუ საქციელი (იგავ. 14:29; 15:28; 19:2). w17.09 4 ¶6, 7