ქებათა ქება

2 „ზღვისპირა დაბლობზე+ ამოსული ზაფრანა+ ვარ, ველის შროშანი“.+

2 „როგორც შროშანი ეკლიან სარეველებს შორის, ასევეა ჩემი სატრფო ქალიშვილებს შორის“.+

3 «როგორც ვაშლის ხეა+ ტყის ხეებს შორის, ისეა ჩემი სატრფო ვაჟებს შორის.+ მის ჩრდილქვეშ ყოფნა მწყურია და იქ ვზივარ, ტკბილია მისი ნაყოფი ჩემი სასისთვის. 4 შემიყვანა ღვინის სახლში,+ სიყვარულის+ დროშა+ გამიშალა თავზემოთ. 5 ხალხო, გამომაცოცხლეთ ქიშმიშის კვერებით+ და გამამაგრეთ ვაშლით, რადგან დამასნეულა სიყვარულმა.+ 6 მისი მარცხენა ხელი თავქვეშ მიდევს და მისი მარჯვენა მეხვევა.+ 7 იერუსალიმის ასულნო, ქურციკებსა+ და მინდვრის ფურირმებს+ გაფიცებთ,+ ნუ გააღვიძებთ და ნუ აღძრავთ სიყვარულს ჩემში, სანამ თავისით არ მოვა!+

8 ჩემი სატრფოს ხმა ისმის!+ აი, მოდის,+ მთებზე მოძვრება, გორებზე მოხტის. 9 ქურციკსა+ და ირემს ჰგავს ჩემი სატრფო. აი, ჩვენი კედლის მიღმა დგას, სარკმელში იყურება, ცხაურაში იჭვრიტება.+ 10 ჩემმა სატრფომ მითხრა: „ადექი, ჩემო საყვარელო, ჩემო ლამაზო,+ და გამოდი.+ 11 ნახე, წვიმების დრომ+ გადაიარა, კოკისპირულმა წვიმამ გადაიღო, თავისი გზით წავიდა. 12 ყვავილები გამოჩნდა მიწაზე,+ ვაზის გასხვლის+ დრო მოვიდა, გვრიტის+ ხმა ისმის ჩვენს მიწაზე. 13 ლეღვის+ საადრეო ნაყოფმა+ სიმწიფის ფერი მიიღო; ვაზი ყვავის და სურნელებას აფრქვევს. ადექი, ჩემო საყვარელო,+ ჩემო ლამაზო, და გამოდი. 14 ჩემო მტრედო,+ კლდის მყუდრო ადგილას, ციცაბო ფერდობის სამალავში მიმალულო, დამენახვე,+ გამაგონე შენი ხმა, რადგან სასიამოვნოა იგი და შენ მშვენიერი ხარ“».+

15 „ხალხო, დაგვიჭირეთ მელიები;+ პატარა მელიები, ვენახებს რომ გვიფუჭებენ, რადგან ყვავის ჩვენი ვენახები“.+

16 „ჩემი სატრფო ჩემია, მე კი — მისი.+ შროშანთა+ შორის მწყემსავს+ იგი. 17 სანამ სუნთქავს დღე და ქრებიან ჩრდილები, მობრუნდი, ჩემო საყვარელო! ქურციკივით+ და ირემივით იყავი გამყოფ მთებზე“.